Οι συγχωνεύσεις των τραπεζών είναι μόνο η αρχή και αν ο κίνδυνος για έξοδο από το ευρώ υποχωρήσει τους επόμενους μήνες εκτιμάται ότι θα ξεκινήσει ο χορός των επιχειρηματικών deals.

Κεφάλαια που ψάχνουν ευκαιρίες στην κρίση, αλλά και ιδιοκτήτες εταιρειών που θα αναγκαστούν να αποδεχτούν την ένταξή τους σε ισχυρότερο όμιλο, μετά τις ασφυκτικές πιέσεις των τραπεζών, αναμένεται να αποτελέσουν τους δύο βασικότερους κινητήριους μοχλούς.

Γεγονός είναι πως η παρατηρούμενη τάση ομαλοποίησης του κλίματος (η οποία βέβαια παραμένει εύθραυστη και αναστρέψιμη) έχει αναθερμάνει το ενδιαφέρον όσων επιθυμούν να αναζητήσουν πιθανές αγοραστικές ευκαιρίες στην ελληνική αγορά, καθώς οι αποτιμήσεις των εταιρειών έχουν κατρακυλήσει μετά την πάροδο πέντε ετών συνεχούς και βαθιάς ύφεσης.

Αλήθεια επίσης είναι πως το τελευταίο δίμηνο έχουμε δει να υλοποιούνται κάποια deals (π.χ. η εξαγορά της Eurodrip από ξένο fund, η συμμετοχή του καναδικού επενδυτικού κεφαλαίου Fairfax στη Eurobank Properties, η εξαγορά του 51% των ΚΑΕ από Ελβετούς, του 17% της Αιολικής ΑΕΕΧ κ.λπ.) και κυρίως είδαμε μια αναζωπύρωση συζητήσεων για εξαγορές από κεφάλαια που είναι είτε ουσιαστικά εγχώρια (αλλά «παρκαρισμένα» στο εξωτερικό) είτε αμιγώς ξένα.

Όπως όλα δείχνουν, το ενδιαφέρον των νέων αυτών επενδυτών θα επικεντρωθεί κυρίως σε επενδύσεις που αφορούν:

• Επιχειρήσεις με εξαγωγικό προσανατολισμό και δυνατότητες μεγαλύτερης ανάπτυξης.

• Εταιρείες που έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα να αντεπεξέλθουν ικανοποιητικά στην πενταετή κρίση και προβλέπεται να παίξουν σημαντικό ρόλο στην αγορά, όταν αυτή θα αρχίσει να ανακάμπτει.

• Ακίνητα (τουριστικά κ.ά.) η αξιοποίηση των οποίων θα αποσκοπεί στην προσέλκυση ζήτησης από το εξωτερικό.

• Προβληματικούς ομίλους με ισχυρά μερίδια αγοράς, οι οποίοι μετά την εξασφάλιση κεφαλαιακών ενισχύσεων θα μπορούσαν να υποσχεθούν θετικές προοπτικές σε μακροπρόθεσμη βάση.

Όπως έχει φανεί μέχρι σήμερα -και θεωρείται εύλογο από τους ανθρώπους της αγοράς- επί του παρόντος προχωρούν τα deals μόνο στις καθαρές περιπτώσεις, δηλαδή σε εταιρείες που δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα βιωσιμότητας, τουλάχιστον για το άμεσο μέλλον.

Κι αυτό γιατί οι τραπεζίτες δείχνουν ανέτοιμοι να δεχτούν «κουρέματα» δανείων από υποψήφιους αγοραστές και γενικότερα να προχωρήσουν σε γενναίους συμβιβασμούς με τις δανείστριες εταιρείες, λόγω της γενικότερης ρευστότητας που επικρατεί στον κλάδο.

Και όπως φαίνεται, η κατάσταση αυτή δεν πρόκειται να αλλάξει πριν από το Πάσχα, περίοδος στην οποία αναμένεται ότι θα ολοκληρωθεί η διαδικασία της ανακεφαλαιοποίησης των συστημικών ελληνικών τραπεζών. Μέχρι τότε, οι τράπεζες εκτιμάται πως στις περισσότερες περιπτώσεις θα συνεχίσουν να... παίζουν καθυστέρηση, αναβάλλοντας ζητήματα αναχρηματοδότησης των πελατών τους για κάποιους ακόμη μήνες.

Χωρίς... ταμπού

Με χρονικό ορίζοντα, λοιπόν, κάποιων μηνών, οι ιδιοκτήτες των εταιρειών με βαρύ δανεισμό δέχονται με ευχαρίστηση στο γραφείο τους διάφορα funds από το εξωτερικό και σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις είναι οι ίδιοι που έχουν ζητήσει τις σχετικές συναντήσεις. Όπως πληροφορούμεθα, μάλιστα, σε όλες τις συζητήσεις δεν υπάρχουν ταμπού του παρελθόντος, όπως η διατήρηση της πλειοψηφίας των μετοχών κ.λπ.

Η ουσία είναι πως οι περισσότεροι Έλληνες επιχειρηματίες πιστεύουν πως η κατάσταση στην αγορά θα εξακολουθήσει να είναι δυσμενής και την επόμενη τριετία, ακόμη και υπό το καλύτερο δυνατό σενάριο. Και οι περισσότεροι έχουν πειστεί επίσης πως μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον έχουν μία από τις τρεις εξής επιλογές:

1. Να αποχωρήσουν πουλώντας το ποσοστό τους.

2. Να πουλήσουν θυγατρικές τους και περιουσιακά τους στοιχεία, ώστε να διασωθεί το υπόλοιπο κομμάτι του ομίλου.

3. Να προσελκύσουν στρατηγικούς εταίρους-επενδυτές εκχωρώντας σε αυτούς ποσοστό μετοχών και εξουσία.

Να σημειωθεί ότι οι υποψήφιοι αγοραστές έχουν ήδη αρχίσει να κάνουν τις πρώτες κρούσεις, γνωρίζοντας ωστόσο πως οι μεγάλες αποφάσεις για το «ναι» ή το «όχι» δεν θα ληφθούν σήμερα, αλλά σε διάστημα δύο ή τριών μηνών, όταν και -όπως πιστεύουν- θα υπάρχει περισσότερο καθαρή εικόνα για την επόμενη μέρα της ελληνικής οικονομίας.

Βασικό χαρακτηριστικό των περισσότερων υποψήφιων αγοραστών είναι ο μακροπρόθεσμος επενδυτικός τους ορίζοντας. Είτε πρόκειται για funds είτε για επιχειρήσεις αντίστοιχων κλάδων, οι περισσότεροι αγοραστές βλέπουν μια πολύ «διαφορετική Ελλάδα» έπειτα από μία δεκαετία, γεγονός που -σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τους- θα αρχίσει ύστερα από λίγα χρόνια να αποτυπώνεται και στις τιμές των εταιρειών που σκοπεύουν τώρα να αγοράσουν στα χαμηλά.

Η συγκέντρωση των τραπεζών

Το μόνο βέβαιο είναι πως η συγκέντρωση του τραπεζικού συστήματος σε λιγότερα σχήματα θα επηρεάσει καταλυτικά την ολοκλήρωση εξαγορών και συγχωνεύσεων και στρατηγικών συνεργασιών. Μόνο και μόνο η διαφαινόμενη ένωση των τραπεζικών δυνάμεων θα οδηγήσει σε συμπράξεις και ουσιαστικά σε συνενώσεις μεριδίων σε μια σειρά κλάδους, όπως ο ασφαλιστικός, ο χρηματιστηριακός, ο κλάδος διαχείρισης χαρτοφυλακίου κ.λπ.

Πέραν αυτών, η μείωση του αριθμού εμπλεκόμενων πιστωτών (μέσα από τις συγχωνεύσεις των τραπεζών) θα περιορίσει τις καθυστερήσεις, τις διαφωνίες, τις διαδικασίες και τις γραφειοκρατίες που προκύπτουν κάθε φορά που μια επιχείρηση προτείνει λύσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματός της. Για παράδειγμα, ουκ ολίγα deals δεν ολοκληρώθηκαν τα τελευταία χρόνια λόγω της ακαμψίας που λέγεται ότι επέδειξαν οι πολλές εμπλεκόμενες τράπεζες.

Σύμφωνα με επιχειρηματίες, υπήρξαν περιπτώσεις όπου η «ζημιά» γινόταν αρκεί μία από τις πέντε ή από τις επτά τράπεζες να εξέφραζε διαφωνία, ή έστω να καθυστερούσε να πάρει απόφαση...

* To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.