Σε 20% από 15% προγενέστερα αυξάνει η Credit Suisse την πιθανότητα εξόδου της χώρας από το ευρώ στη διάρκεια του 2012 και εκτιμά ότι σε αυτό το σενάριο το ελληνικό ΑΕΠ θα μειώνονταν 10% ενώ ο πληθωρισμός θα αυξάνονταν στο 30%. Για την Ευρώπη, το άμεσο κόστος θα ήταν 260 δισ. ευρώ και διοχέτευση της κρίσης στην λοιπή ευρωπαϊκή περιφέρεια, με το ευρωπαϊκό ΑΕΠ να συρρικνώνονταν 2%.

Η πλήρης διάσπαση της Ευρωζώνης έχει πιθανότητα 10% στη διάρκεια του 2012 για την Credit Suisse ενώ το άμεσο κόστος αυτού του σεναρίου θα είναι 1 τρις. ευρώ, ποσό που ξεπερνά το κόστος της διάσωσης ενώ τα έμμεσα κόστη θα είναι πολλές φορές υψηλότερα ενώ η Γερμανία θα είναι ο μεγάλος χαμένος μακροπρόθεσμα. Σε αυτό το σενάριο το ευρωπαϊκό ΑΕΠ θα μειώνονταν 5%-10%.

Σε ένα τέτοιο σενάριο εξόδου της χώρας μας από το ευρώ, ο δείκτης S&P 500 στις ΗΠΑ θα «προσγειωνόταν» στις 1.200 μονάδες, περίπου 10% χαμηλότερα από τα τρέχοντα επίπεδα του, ενώ στο σενάριο διάσπασης της Ευρωζώνης ο δείκτης θα πήγαινε στις 950 μονάδες ή 30% περίπου πτώση! Ο λόγος που η Credit Suisse προσδοκά ότι το Grexit θα έχει μικρή επίδραση στον S&P 500 είναι ότι γιατί τόσο η ΕΚΤ όσο και η FED θα εφαρμόσουν πολιτικές νομισματικής χαλάρωσης (όπως LTRO και QE3) που θα μείωναν περαιτέρω τις αποδόσεις των ομολόγων.

Ωστόσο για τον ελβετικό επενδυτικό οίκο, μεγαλύτερο πρόβλημα από την Ελλάδα είναι η πιθανή φυγή των καταθέσεων. Η CS υπολογίζει ότι οι καταθέσεις που «κινδυνεύουν» με φυγή στην περιφέρεια της Ευρώπης είναι περί τα 1,4 τρις. ευρώ, ενώ ο ESM δεν έχει επικυρωθεί αλλά και δεν διαθέτει την απαιτούμενη ισχύ οπότε η ΕΚΤ θα πρέπει να αντισταθμίσει τον αντίκτυπο από κάτι τέτοιο είτε με νέο LTRO είτε με εγγύηση των καταθέσεων.

Ωστόσο, η Credit Suisse δεν διστάζει, αν και διακριτικά, να στηλιτεύσει τη συμπεριφορά της ΕΚΤ εκτιμώντας: «Τα κακά νέα είναι ότι θα χρειαστούμε να βιώσουμε περισσότερη κρίση προκειμένου να έχουμε τις απαιτούμενες ενέργειες και πολιτικές από την ΕΚΤ, δεδομένου ότι μια απάντηση από την πλευρά της ΕΚΤ θα έχει το χαρακτήρα μια ότι οδεύουμε πιο κοντά σε μια δημοσιονομική ένωση και κάτι τέτοιο δεν αποτελεί την πρώτη προτεραιότητα της πολιτικής ατζέντας.»