Συνταγματική κρίθηκε με απόφαση της ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας η νομοθετική ρύθμιση που προβλέπει ότι για να μπορεί να κατατεθεί στα διοικητικά δικαστήρια έφεση επί φορολογικών και τελωνειακών υποθέσεων πρέπει πρώτα να καταβληθεί το 50% του οφειλόμενου ποσού, διαφορετικά η έφεση θα απορρίπτεται.

Με τη διαδικασία της πρότυπης δίκης οι σύμβουλοι Επικρατείας τοποθετήθηκαν επί της συνταγματικότητας της διάταξης του άρθρου 22 του ίδιου νόμου, που προβλέπει ότι «προκειμένου για χρηματικού αντικειμένου φορολογικές και τελωνειακές εν γένει διαφορές, ο φορολογούμενος οφείλει να καταβάλει μέχρι την ημερομηνία της αρχικής δικασίμου, με ποινή απαραδέκτου της έφεσης, ποσοστό 50% του οφειλομένου, σύμφωνα με την πρωτόδικη απόφαση, κύριου φόρου, δασμού ή τέλους εν γένει».
 
Επίσης, σύμφωνα με τη νομοθετική αυτή ρύθμιση, το καταβλητέο ποσό υπολογίζεται από την αρμόδια φορολογική ή τελωνειακή αρχή, η οποία συντάσσει ατελώς, μετά από αίτηση του εκκαλούντος, ειδικό σημείωμα, με το οποίο βεβαιώνεται και η καταβολή του.

Η υπόθεση έφτασε στο ανώτατο δικαστήριο μετά από προσφυγή εταιρείας γεωργικών προϊόντων, η οποία υποστηρίζει ότι η διάταξη που προβλέπει την καταβολή του 50% του οφειλόμενου ποσού, για να μπορεί να δικαστεί μία υπόθεση σε δεύτερο βαθμό, μετά από έφεση, είναι αντισυνταγματική.

Σύμφωνα με την εταιρεία, παραβιάζονται οι συνταγματικές αρχές της αναλογικότητας και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης όπως επίσης και το άρθρο 6 παρ. 1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Οι σύμβουλοι Επικρατείας έκριναν, με βάση όσα αναφέρονται στην απόφαση, ότι η υποχρέωση καταβολής του 50% του οφειλόμενου φόρου αποβλέπει στον συγκερασμό «της ανάγκης άμβλυνσης των δυσμενών για το Δημόσιο συνεπειών από τη διατήρηση επί μακρό χρονικό διάστημα δικαστικών εκκρεμοτήτων στις φορολογικές και τελωνειακές υποθέσεις», καθώς και στην «αποθάρρυνση της άσκησης ένδικων μέσων με μόνο σκοπό την καθυστέρηση στην εκπλήρωση νόμιμων υποχρεώσεων, ιδίως εκείνων που αφορούν την καταβολή φόρων». Επιπλέον, αναφέρεται ότι «δύναται να λειτουργήσει αποτρεπτικά για όσους ασκούν την έφεση με μόνο σκοπό να καθυστερήσουν την εκπλήρωση των φορολογικών τους υποχρεώσεων, συντελώντας με τον τρόπο αυτό στην υπερφόρτωση των δικαστηρίων και στις συνέπειες που αυτή έχει στην απονομή της Δικαιοσύνης».