Ποιες βιομηχανίες ανέστησε το μέτρο της διακοψιμότητας

Το μέτρο της νέας εισφοράς νομοθετήθηκε και εφαρμόστηκε φέτος, ενώ οι συμβάσεις διακοψιμότητας, μέσω των οποίων αμείβονται οι βιομηχανίες για τις περικοπές φορτίου που κάνουν όταν υπάρξει ανάγκη, αποτελούν αίτημα χρόνων για την ηλεκτροβόρα βιομηχανία, καθώς εμμέσως θα μείωνε έστω και κατ' ελάχιστον το ενεργειακό κόστος.

Από την περίοδο που το υπόσχονταν οι κυβερνήσεις, μέχρι τελικά να εφαρμοστεί το μέτρο, η κοινωνία και η οικονομία "πλήρωσαν" την αβελτηρία των προηγούμενων κυβερνήσεων με κλείσιμο χαλυβουργιών και απώλεια μερικών χιλιάδων άμεσων και έμμεσων θέσεων εργασίας.

Ωστόσο και το μοντέλο εφαρμογής του, στο σκέλος της χρηματοδότησης, δεν περνά χωρίς κλυδωνισμούς. Η χρηματοδότηση του κόστους των συμβάσεων, που σε ετήσια βάση κυμαίνεται στα επίπεδα των 40 εκατομμυρίων, δέχεται τις βολές των επιχειρήσεων φωτοβολταϊκών, με συλλογικούς φορείς του κλάδου να έχουν προσφύγει στο ΣτΕ και να κάνουν παρεμβάσεις σε κόμματα κ.λπ.

Ωστόσο πραγματικότητα είναι ότι με την έναρξη εφαρμογής των συμβάσεων διακοψιμότητας, που μείωσε έστω και οριακά το κόστος ενέργειας για τις ηλεκτροβόρες βιομηχανίες, αυξήθηκε η παραγωγή χαλυβουργιών και τσιμεντοβιομηχανιών, προς όφελος της απασχόλησης και της εθνικής οικονομίας.

Όπως αναφέρουν πηγές της βιομηχανίας στο Euro2day.gr, χαλυβουργία της Μαγνησίας αύξησε κατά 40% την παραγωγής της. Έτσι αντί εργασίας μόνο τις νυκτερινές ώρες και τα Σαββατοκύριακα, όταν δηλαδή οι τιμές ηλεκτρικού είναι χαμηλές, παράγει τις 15 ώρες του εικοσιτετράωρου. Εντυπωσιακή είναι και η αύξηση της παραγωγής μονάδας ελληνικής εταιρείας τσιμέντου, το τρίτο τρίμηνο του 2016, όπως αποτυπώνεται στα αποτελέσματα χρήσης, με την επισήμανση ότι η παραγωγή κατευθύνεται στο εξωτερικό.

Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι με την κατάρρευση των κατασκευών, οι παραπάνω κλάδοι υποχρεώθηκαν να διοχετεύσουν την παραγωγή τους στο εξωτερικό, προκειμένου να διατηρήσουν σε λειτουργία τις μονάδες τους. Ωστόσο στις χώρες της Β. Αφρικής και της Α. Μεσογείου, τα ελληνικά προϊόντα βρέθηκαν στην ουσία εκτός αγορών, καθώς δεν μπορούσαν να ανταγωνιστούν αυτά που προέρχονταν από άλλες χώρες (Ιταλία, Ισπανία, Τουρκία) αφού λόγω χαμηλού κόστους ενέργειας, οι εταιρείες τα διέθεταν σε πολύ χαμηλότερες τιμές από τα ελληνικά.

Ας σημειωθεί ότι την κρίσιμη περίοδο (από το 2011 έως πρόσφατα) που έχει καταρρεύσει η εγχώρια κατανάλωση, εκτός της υψηλής τιμής ενέργειας, οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν επιβάλει και υψηλότατο ειδικό φόρο κατανάλωσης στο φυσικό αέριο και στο ηλεκτρικό. Μάλιστα αυτό του φυσικού αερίου ήταν ο υψηλότερος σε όλη την ΕΕ.

Αποτέλεσμα της ακατανόητης αυτής πολιτικής ήταν το κόστος ενέργειας να βγάζει εκτός ξένων αγορών σειρά ελληνικών προϊόντων και οι παραγωγικές μονάδες να κλείνουν η μία μετά την άλλη, αφού δεν μπορούσαν να κάνουν εξαγωγές, με ό,τι αυτό σήμαινε για την ανεργία και τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων.

Έτσι, το όποιο όφελος που έχει η βιομηχανία από τη μείωση του ενεργειακού κόστους, επιστρέφει στην οικονομία και την κοινωνία με αύξηση εισοδημάτων, ασφαλιστικών εισφορών κ.λπ.

Από την πλευρά των φωτοβολταϊκών πάντως, θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι αντιδράσεις θα ήταν πολύ ηπιότερες, αν δεν υπήρχαν τα άλλα προβλήματα που ταλανίζουν τον κλάδο, με κυριότερο τις καθυστερήσεις στις πληρωμές. Ήδη οι καθυστερήσεις είναι στα επίπεδα των 160 ημερών, καθώς πλήρως έχει εξοφληθεί ο Μάρτιος του 2016. Ας σημειωθεί εδώ ότι με βάση το μοντέλο μηδενισμού του ελλείμματος του Ειδικού Λογαριασμού ΑΠΕ, το οποίο συμφωνήθηκε με τους Δανειστές και νομοθετήθηκε, στο τέλος του 2016 η καθυστέρηση στις πληρωμές δεν θα έπρεπε να ξεπερνά τις 50 μέρες, στα μέσα του 2017 τις 25 μέρες, ώστε να μην υπάρχει καθυστέρηση στο τέλος του 2017.

Ως μία από τις αιτίες της χρονικής υστέρησης των πληρωμών, φορείς του κλάδου αναφέρουν τη διαχείριση της ΔΕΗ στα έσοδα από το ΕΤΜΕΑΡ, τα οποία εισπράττει με τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού. Όπως τονίζει χαρακτηριστικά ο Σύνδεσμος Παραγωγών Ενέργειας από Φωτοβολταϊκά-ΣΠΕΦ, «την παρακολουθούμε (σ.σ. τη ΔΕΗ) να στεγνώνει τη ρευστότητά της στραγγαλίζοντας πρωτίστως τις ΑΠΕ μέσω της ανεξέλεγκτης παρακράτησης του ΕΤΜΕΑΡ, ώστε να ανταποκριθεί και στις υποχρεώσεις ανάπτυξης της νέας λιγνιτικής μονάδας της Πτολεμαΐδας 5» κ.λπ.