Τράπεζες: Μεγάλοι οι κίνδυνοι μη συμφωνίας

Τον κώδωνα του κινδύνου για σημαντικές επιπτώσεις σε ρευστότητα, αλλά και στην κεφαλαιακή τους βάση, κρούουν οι διοικήσεις των τραπεζών, σε περίπτωση που δεν υπάρξει συμφωνία, μεταξύ κυβέρνησης και εταίρων.

Στις περιοδικές καταστάσεις α' τριμήνου οι τράπεζες, παρότι σημειώνουν την ύπαρξη ικανοποιητικών δεικτών κεφαλαιακής επάρκειας, που εξασφαλίζουν τη φερεγγυότητά τους, τονίζουν τη μεγάλη αύξηση της εξάρτησης από το ευρωσύστημα, λόγω της σημαντικής εκροής καταθέσεων.

Η υπέρογκη αύξηση του δανεισμού από το ευρωσύστημα (κυρίως μέσω ELA) δημιουργεί ουσιώδη αβεβαιότητα για την αρχή συνέχισης της επιχειρηματικής δραστηριότητας, το γνωστό going concern, αναφέρει χαρακτηριστικά μια από τις τέσσερις συστημικές τράπεζες.

Η άρση της αβεβαιότητας εξαρτάται κυρίως από την επίτευξη συμφωνίας. Η ολοκλήρωση της αξιολόγησης θα οδηγήσει, με βάση όσα αναφέρουν οι τράπεζες, σε επανεισαγωγή του waiver από την ΕΚΤ για τους τίτλους έκδοσης ή εγγύησης Δημοσίου, σε σταδιακή επανάκαμψη των καταθέσεων και στην επάνοδο των τραπεζών στη διατραπεζική αγορά.

Το απόλυτα θετικό σενάριο για οικονομία και τράπεζες, είναι η υπογραφή, μέσα στα επόμενα 24ωρα, μιας συμφωνίας πλαίσιο, η οποία θα υλοποιηθεί σε δύο φάσεις και θα προβλέπει επαρκή χρηματοδότηση, καθώς και σαφή υπόσχεση για νέα απομείωση του χρέους.

Για να κλείσει, όμως, μεγάλη συμφωνία θα πρέπει η κυβέρνηση να δεσμευθεί στην εφαρμογή κρίσιμων μεταρρυθμίσεων, ιδιαίτερα στους καυτούς τομείς του ασφαλιστικού και των εργασιακών, που θα εφαρμοσθούν μεν σταδιακά και αφού προηγηθεί διάλογος με τους κοινωνικούς εταίρους, θα υπακούουν, όμως, σε συγκεκριμένους στόχους.

Με βάση τη μέχρι τώρα εξέλιξη της διαπραγμάτευσης και την επιδείνωση των σχέσεων μεταξύ κυβέρνησης – Κομισιόν, το καλό σενάριο δείχνει να έχει πολύ μικρές πιθανότητες εκτιμούν τραπεζικά στελέχη. Οι τελευταίες ελπίδες εστιάζουν στα αποτελέσματα της χθεσινής τριμερούς συνάντησης η οποία είναι καθοριστική για το αν θα μείνει στη συζήτηση το ενδεχόμενο οριστικής συμφωνίας.

Οι κίνδυνοι από παράταση μνημονίου, χωρίς νέα χρηματοδότηση

Αντίθετα, όλο πιο κοντά δείχνει το σενάριο συμβιβαστικής συμφωνίας, με την οποία οι δύο πλευρές θα «τσουλήσουν το τενεκεδάκι» των δύσκολων θεμάτων για το Σεπτέμβριο ή και ακόμα πιο κάτω (με βάση το σενάριο της εννεάμηνης παράτασης). Πρόκειται για λύση ανάγκης που δεν θα αντιμετωπίζει το μεγάλο πρόβλημα υποχρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας.

«Αν δεν υπάρξει άρδην αλλαγή σκηνικού, η λύση της παράτασης του μνημονίου για μερικούς μήνες και χωρίς νέα χρηματοδότηση θα αποτελέσει μονόδρομο, καθώς η άλλη επιλογή είναι το... Κούγκι» σημειώνει επικεφαλής μεγάλης εταιρείας συμβουλευτικών υπηρεσιών.

Όπως έγραψε πρόσφατα το Euro2day.gr, το σενάριο νέας παράτασης της υφιστάμενης δανειακής σύμβασης θα προβλέπει την ψήφιση και άμεση εφαρμογή μέτρων δημοσιονομικής απόδοσης, ώστε να μην εκτροχιασθεί ο προϋπολογισμός και επανέναρξη των συζητήσεων για τις μεταρρυθμίσεις το φθινόπωρο.

Η εφαρμογή των μέτρων θα ξεκλειδώσει χρηματοδότηση από το ευρωσύστημα με χρήση των εναπομείναντων κεφαλαίων του ΤΧΣ (παραμένουν δεσμευμένα από τον EFSF 10,9 δισ.) τα οποία θα εκταμιεύονται τμηματικά και εφόσον η κυβέρνηση πληροί τα προαπαιτούμενα τις μεταβατικής συμφωνίας.

Κάτι τέτοιο θα λειτουργήσει επιβαρυντικά για την οικονομία και τις τράπεζες, αφού θα παραταθεί το μαρτύριο της σταγόνας, αλλά και η αβεβαιότητα για την επόμενη ημέρα της χώρας. Ήδη τα στοιχεία από τις τράπεζες είναι ανησυχητικά διότι από τον Απρίλιο άρχισαν να σκάνε δάνεια μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Το γεγονός εξηγεί την προσπάθεια της κυβέρνησης να εξασφαλίσει συμφωνία που δεν θα καλύπτει απλά τις λήξεις ομολόγων αλλά παράλληλα θα προσφέρει χρηματοδότηση και για τις εσωτερικές ανάγκες.

Κάποιοι μάλιστα υποστηρίζουν ότι η παράταση του μνημονίου και των διαπραγματεύσεων αφήνει ανοικτό και το ενδεχόμενο επιβολής κεφαλαιακών ελέγχων στην περίπτωση που συνεχισθούν οι εκροές καταθέσεων, λόγω της παραμένουσας αβεβαιότητας.

Οι εκροές από το τέλος του περασμένου Οκτωβρίου ως το τέλος Απριλίου ανήλθαν σε 31 δισ. ευρώ, επιστρέφοντας στα επίπεδα του Σεπτεμβρίου του 2004, ενώ σύμφωνα με εκτιμήσεις τραπεζών στελεχών το ποσό προσεγγίζει σήμερα τα 36 δισ. ευρώ.

Η περίπτωση ρήξης δεν αποτελεί καν ενδεχόμενο προς συζήτηση από τους τραπεζίτες καθώς αν καταπέσει η φερεγγυότητα του Δημοσίου, γκρεμίζονται αυτόματα τόσο η παροχή ρευστότητας μέσω ELA, όσο και η στήριξη της κεφαλαιακής βάσης των τραπεζών μέσω των αναβαλλόμενων φορολογικών απαιτήσεων (ΑΦΑ).