Τα κλειδιά της ανάπτυξης φαίνεται να κρατούν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Αλλαγές σε τέσσερις μόνο τομείς είναι ικανές να αυξήσουν το ΑΕΠ κατά 6,2 μονάδες μέσα σε μία πενταετία ή 13 μονάδες στη δεκαετία, σύμφωνα με μελέτη των υπηρεσιών της Κομισιόν, η οποία ενσωματώθηκε στη χθεσινή έκθεση.
Πρακτικά, όπως προκύπτει από τη μελέτη, με τα σημερινά δεδομένα οι μεταρρυθμίσεις μπορούν να αυξήσουν το ΑΕΠ κατά περισσότερα από 25 δισ. ευρώ την επόμενη δεκαετία.
Οι πιο βαριές μεταρρυθμίσεις, υπό την έννοια ότι αυτές θα έδιναν τους περισσότερους πόντους ανάπτυξης, εντοπίζονται στην αγορά προϊόντων και στο κόστος εισόδου στην αγορά.
Η βαθμολογία της Ελλάδας σε σχέση με τον μέσο όρο των τριών «καλύτερων» χωρών της Ε.Ε είναι πολύ χαμηλή.
Στην κατηγορία «ανταγωνισμός» και ειδικότερα στην ψαλίδα που χωρίζει τις τελικές τιμές από το κόστος ο σχετικός ελληνικός δείκτης είναι στο 0,34 όταν ο μέσος όρος των τριών καλύτερων της Ε.Ε. είναι 0,13. Αν η Ελλάδα έφτανε τους τρεις καλύτερους της Ε.Ε. σε πέντε χρόνια θα κέρδιζε 3,1 μονάδες του ΑΕΠ ή 7,2 μονάδες σε δέκα χρόνια.
Αντίστοιχα στους ρυθμιστικούς κανόνες της αγοράς, και ειδικότερα στο κόστος εισόδου, η ελληνική επίδοση είναι 20,1 έναντι 0,13 στην Ε.Ε. Παρότι η απόσταση που χωρίζει τις ελληνικές από τις ευρωπαϊκές επιδόσεις είναι συγκριτικά μεγαλύτερη, τα κέρδη για το ΑΕΠ είναι μικρότερα από τις μεταρρυθμίσεις στον συγκεκριμένο τομέα. Σε καμία περίπτωση όμως δεν είναι αμελητέα: μισή μονάδα ενίσχυση του ΑΕΠ στην πενταετία, 1,3 μονάδα στη δεκαετία.
Στη μελέτη της Κομισιόν καταγράφονται ακόμα οι μεταρρυθμίσεις στο φορολογικό, στην αγορά εργασίας αλλά και αυτές που έχουν στόχο την ενίσχυση των δεξιοτήτων. Η ενίσχυση της συμμετοχής των γυναικών και των ηλικιωμένων στην αγορά εργασίας, για παράδειγμα, θα ήταν ικανές να δώσουν περίπου 2,5 μονάδες αύξηση του ΑΕΠ στη δεκαετία.
Θα μπορούσαν να είναι 25 «εύκολα» δισεκατομμύρια. Κι όμως, παρότι οι μεταρρυθμίσεις αποτελούν -τουλάχιστον- σε φραστικό επίπεδο κυβερνητικό «ευαγγέλιο» και αναγορεύονται σε βασικό στόχο των επόμενων ετών από την τρόικα (συμβαδίζοντας με τη δημοσιονομική προσαρμογή), πολλές φορές σκοντάφτουν καθώς δεν μπορούν να περάσουν ούτε... έξω από τη Βουλή.
Τελευταίο παράδειγμα, αλλά όχι μοναδικό, η αδυναμία της κυβέρνησης να προχωρήσει έως το τέλος τον νόμο για το υπαίθριο εμπόριο. Ο νόμος ψηφίστηκε, αλλά χωρίς τον διαχωρισμό των παραγωγών από τους εμπόρους. Δεδομένου ότι η παρέμβαση αυτή είναι προαπαιτούμενο για τη δόση του Ιουνίου, μένει να φανεί αν η τρόικα θα δεχθεί την ηπιότερη εκδοχή που ψηφίστηκε σε σχέση με τα συμφωνηθέντα.