Τέσσερα πρόσωπα που τρομάζουν την Ευρώπη

Τέσσερις άνθρωποι, από τέσσερις διαφορετικές χώρες της Ευρώπης, αποτελούν τον μεγαλύτερο πονοκέφαλο για το πολιτικό και το γραφειοκρατικό διευθυντήριο των Βρυξελλών.

Η Γαλλίδα Μαρίν Λεπέν, ο Βρετανός Νάιτζελ Φάρατζ, ο Ιταλός Μπέπε Γκρίλο και ο Ολλανδός Γκέερτ Βίλντερς είναι σήμερα η αιχμή του δόρατος των ευρωσκεπτικιστών.

Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις 1 στους 3 Ευρωπαίους προτίθεται με την ψήφο του στις επερχόμενες ευρωεκλογές να αμφισβητήσει την ενιαία Ευρώπη και η προοπτική της ύπαρξης πολιτικής ομάδας από τον συγκεκριμένο χώρο στο Ευρωκοινοβούλιο προβάλλει πλέον ως ιδιαίτερα πιθανή. Από τη στιγμή που τα ευρωσκεπτικιστικά - ακροδεξιά κόμματα συγκροτήσουν πολιτική ομάδα, αυτή αποκτά σημαντικά προνόμια.

Χρόνο παρέμβασης στις συζητήσεις που γίνονται στις ολομέλειες και στις θεματικές ενότητες, επιστημονικούς συνεργάτες και βέβαια επιπρόσθετη χρηματοδότηση από τα κοινοτικά κονδύλια για να προαγάγουν τη δράση τους και την προβολή των θέσεών τους σε εθνικό επίπεδο. Για να συγκροτηθεί μια πολιτική ομάδα στο Ευρωκοινοβούλιο, δεν αρκεί η συμφωνία των μελών της, καθώς η Συνθήκη προβλέπει ότι πρέπει να πληρούται μία ακόμη βασική προϋπόθεση: να διαθέτουν τουλάχιστον 25 βουλευτές, οι οποίοι θα προέρχονται από το ένα τέταρτο τουλάχιστον των χωρών-μελών της Ε.Ε.

Ποιοι όμως είναι οι πρωταγωνιστές;

Μαρίν Λεπέν

Σε καμία ευρωπαϊκή χώρα ένα ακροδεξιό κόμμα δεν έχει τόσους οπαδούς όσο στη Γαλλία. Το Front National κατηγορεί τους μετανάστες ότι υπονομεύουν τη χώρα και τηρεί ιδιαίτερα σκληρή στάση απέναντι σε μουσουλμάνους μετανάστες. Το κόμμα αυτό τάσσεται κατά της Ευρώπης, της παγκοσμιοποίησης και κατά του μονοπωλίου της εξουσίας -όπως υποστηρίζει- από μια κλίκα υψηλόβαθμων δημοσίων υπαλλήλων, λίγων οικογενειών και ορισμένων πλουσίων. Tο Front National δεν κάνει διακρίσεις μεταξύ εκείνων που ασκούν την εξουσία. Γι' αυτό και αναφέρεται σε αυτούς ως 'αυτοί εκεί πάνω' που σέρνουν τον γαλλικό λαό από τη μύτη και ευθύνονται για τις δυσκολίες της καθημερινότητας.

Από τον Ιανουάριο του 2011 η 43χρονη Μαρίν Λεπέν, νεότερη κόρη του πρώην προέδρου, ανέλαβε την προεδρία του κόμματος. Από τότε μέχρι σήμερα προσπάθησε να εκσυγχρονίσει το κόμμα της και να το προετοιμάσει έτσι ώστε να ανταποκριθεί στις προκλήσεις του μέλλοντος. Για τον λόγο αυτό επιλέγει πιο μετριοπαθή πορεία για το Front National από ό,τι ο πατέρας της.

Η ίδια η Λεπέν αρνείται τον χαρακτηρισμό του κόμματός της «ακροδεξιού» και φαίνεται ότι, σε αντίθεση με τον πατέρα της και ιδρυτή του Εθνικού Μετώπου Ζαν Μαρί Λεπέν, αρχίζει να πείθει και τους ψηφοφόρους γι' αυτό. Η Μαρίν Λεπέν έχει αλλάξει το πολιτικό λεξιλόγιο του κόμματος, έχει αποβάλει την ωμότητα της έκφρασης, αλλά κατά βάση οι ιδέες της παραμένουν αναλλοίωτες.

Το μήνυμα της Μαρίν Λεπέν είναι ενδεικτικό:

"Το σημαντικό είναι ότι επιστρέφουμε σε μια πολιτική που δίνει σημασία στο έθνος και στην πατρίδα. Η ευρωπαϊκή αυτοκρατορία έτσι όπως διαμορφώθηκε είναι μια αυτοκρατορία αντιδημοκρατική, της οποίας τα οικονομικά και τα κοινωνικά αποτελέσματα δεν είναι τα επιθυμητά. Τα έθνη μας έζησαν καλύτερες εποχές στο παρελθόν. Και μπορούν να ζήσουν καλύτερα στο μέλλον, δουλεύοντας χέρι με χέρι, αλλά σεβόμενα την εθνική κυριαρχία κάθε κράτους".

Το Εθνικό Μέτωπο, το οποίο αυτοπροβάλλεται ως κόμμα «εκτός του συστήματος», παραπονιέται ότι οι δημοσιογράφοι το σνομπάρουν. Ωστόσο, οι εκπρόσωποί του, ακολουθώντας τα χνάρια των άλλων πολιτικών, χρησιμοποιούν τα ΜΜΕ προετοιμάζοντας επιμελώς τα τσιτάτα, τα οποία θα αναπαραχθούν παντού. Οι απανωτές και συχνά αμφιβόλου εγκυρότητας δημοσκοπήσεις παρέχουν στο κόμμα τη δυνατότητα να γίνεται συχνά πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες, ενώ το εθνικιστικό του όραμα για την κοινωνία περνά σε δεύτερο πλάνο.

Πόσο μακρινή μοιάζει η εποχή όπου οι δημοσιογράφοι δίσταζαν να δώσουν τον λόγο στο Εθνικό Μέτωπο! Σήμερα, η πρόεδρός του, Μαρίν Λεπέν, πολλαπλασιάζει τις ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές της εμφανίσεις. Ο 2ος τη τάξει του κόμματος, Φλοριάν Φιλιπό, είναι τακτικός προσκεκλημένος των πρωινών συνεντεύξεων. Σύμφωνα με τις στατιστικές του CSA (εθνικό ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο), μετά τις τελευταίες προεδρικές εκλογές, του αντιστοιχεί περίπου το 5% του ραδιοτηλεοπτικού χρόνου.

Η Μαρί Λεπέν γεννήθηκε στη Νεϊγί σιρ Σεν στις 5 Αυγούστου 1968. Είναι η μικρότερη κόρη του επίσης ακροδεξιού εθνικιστή πολιτικού Ζαν-Μαρί Λεπέν ο οποίος ήταν ηγέτης του Εθνικού Μετώπου από το 1972 έως το 2011. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού και άσκησε τη δικηγορία από το 1992 έως το 1998. Ήταν ευρωβουλευτής από το 2004 και πρόεδρος του Εθνικού Μετώπου από τις 16 Ιανουαρίου 2011. Ήταν υποψήφια του Εθνικού Μετώπου για τις γαλλικές προεδρικές εκλογές του 2012. Τον Ιούλιο του 2013, αποφασίστηκε άρση της ασυλίας της ως ευρωβουλευτή από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Το αίτιο της απόφασης αυτής ήταν το άνοιγμα του δρόμου για τη δίωξή της από τις γαλλικές αρχές για ρατσιστικές δηλώσεις της κατά μουσουλμάνων το 2010.

Νάιτζελ Φάρατζ

Το ευρωσκεπτικιστικό Κόμμα της Ανεξαρτησίας (UKIP) υπό τον Νάιτζελ Φάρατζ, που επιδιώκει αποχώρηση της Μεγάλης Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, εδραιώνεται όλο και περισσότερο στην Αγγλία. Το μήνυμα του ηγέτη του κόμματος βρίσκει μεγάλη απήχηση στη βρετανική κοινωνία. Με αιχμή του δόρατος το μεταναστευτικό, το UKIP από περιθωριακό κόμμα έχει καταφέρει να εξασφαλίσει μαζική υποστήριξη. Πρωταγωνιστής ο αρχηγός του, Νάιτζελ Φάρατζ. Η ακραία αντιευρωπαϊκή ρητορική του και η κριτική του στην πολιτική ελίτ των Βρυξελλών έχουν τέτοια απήχηση στο συντηρητικό ακροατήριο, που ανάγκασε τους Τόρις, του πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον, να μετακινηθούν προς το στρατόπεδο των ευρωσκεπτικιστών.

Πολλές από τις θέσεις του Ν. Φάρατζ συμπίπτουν με αυτές της Μ. Λεπέν.

«Είμαστε ένα κόμμα εθνικής δημοκρατίας. Πιστεύουμε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα πρέπει να είναι ένα ανεξάρτητο, αυτοδιοικούμενο, δημοκρατικό έθνος και ότι δεν πρέπει να ανήκει σε μία πολιτική ένωση με έδρα τις Βρυξέλλες, που διαμορφώνει τώρα το 75% των νόμων αυτής της χώρας. Μας κοστίζουν μία περιουσία και δεν μας επιτρέπουν να κάνουμε τις δικές μας εμπορικές συμφωνίες με τις νέες και αναδυόμενες οικονομίες του κόσμου. Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε εναντίον της Ευρώπης. Δεν θεωρούμε ότι τα πάντα είναι φρικτά. Θα έλεγα ότι μάλλον προτιμούμε την Ευρώπη. Θέλουμε όμως όλη η Ευρώπη να είναι μία Ευρώπη κρατών, που θα κάνουν από κοινού εμπόριο και θα συνεργάζονται. Αυτό το υπερεθνικό σχέδιο, αυτή η προσπάθεια για τη δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, χωρίς τη συγκατάθεση των ψηφοφόρων, δεν θα λειτουργήσει» δήλωνε ο Βρετανός πολιτικός σε πρόσφατη συνέντευξη, θέλοντας με τον τρόπο αυτό να προσδιορίσει την ταυτότητα του κόμματός του.

Προς το παρόν ο κ. Φάρατζ εμφανίζεται απρόθυμος να συμμαχήσει με τη Λεπέν και τον Βίλντερς, αλλά το μέλλον είναι άγνωστο:

«Πιστεύουμε ότι οι πολιτικές τους έχουν ακόμη στοιχεία από την παλιά αντισημιτική ταξιαρχία. Επίσης το κόμμα μας δεν είναι εναντίον της παγκοσμιοποίησης. Η Λεπέν είναι εναντίον, όχι εμείς", λέει χαρακτηριστικά.
Ο Νάιτζελ Φάρατζ , γεννημένος το 1964, είναι αρχηγός του κόμματος Ανεξαρτησίας Ηνωμένου Βασιλείου (UK Independence Party - UKIP) και γνωστός για την ευφράδεια και τον δηκτικό του λόγο ενάντια στο ευρώ. Αυτοχαρακτηρίζεται φιλελεύθερος και συντηρητικός.

Μπέπε Γκρίλο

Σε πρωταγωνιστή των εξελίξεων έχει αναδειχθεί ο επικεφαλής του Κινήματος των Πέντε Αστέρων Μπέπε Γκρίλο, που δείχνει εκτός των άλλων να το απολαμβάνει. Ο δημοφιλής κωμικός και δημοφιλής πλέον και στον ιταλικό πολιτικό βίο είναι αποφασισμένος για οριστική ρήξη. Το κίνημα των Πέντε Αστέρων απειλεί με τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το ευρώ, ενώ για την ανάπτυξη προτείνει την επένδυση σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και στις ψηφιακές τεχνολογίες. Οι επικριτές του τον κατηγορούν ότι «το κίνημα των Πέντε Αστέρων είναι απολύτως αυταρχική κίνηση, όπου δύο άνθρωποι ηγούνται, ο Μπέπε Γκρίλο και ο Τζιανρομπέρτο Κασαλέτζιο. Πρόκειται φαινομενικά μόνο για μία δημοκρατική κίνηση. Υπάρχουν άγραφοι κανόνες και όποιος δεν υπακούει διαγράφεται».

Ο Ιταλός πολιτικός εισήλθε στην ενεργό πολιτική το 2009, ιδρύοντας το Κίνημα των Πέντε Αστέρων. Όμως τις πολιτικές του διαθέσεις τις είχε δείξει από το 2007 με την ανακήρυξη της Vaffa-Day. Ο Γκρίλο κατέβασε στους δρόμους εκατοντάδες χιλιάδες Ιταλούς τα τελευταία χρόνια. Ο 65χρονος ηθοποιός έχει ένα από τα δημοφιλέστερα Blogs στην Ιταλία και περίπου 1 εκατομμύριο followers στο twitter. Ο Γκρίλο παραδέχεται πως το κίνημά του δεν έχει στρατηγική. Θέλει να αποφασίζει κατά περίπτωση ποιο νομοσχέδιο θα υπερψηφίζει.

Ο Μπέπε Γκρίλο (Beppe Grillo, πραγματικό όνομα Giuseppe Piero Grillo, γενν. στη Σαβινιόνε κοντά στη Γένοβα στις 21 Ιουλίου 1948) έχει πολλές ιδιότητες: ηθοποιός του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, καθώς επίσης blogger και σχολιαστής. Η ζωή του πολυτάραχη, καθώς το 1980 καταδικάζεται σε ένα έτος και 3 μήνες κάθειρξης με την κατηγορία της ανθρωποκτονίας από αμέλεια, δεδομένου ότι θεωρήθηκε υπαίτιος για τον θάνατο 2 ενηλίκων και του παιδιού τους μετά από αυτοκινητικό δυστύχημα.

Το 1986, κατά τη διάρκεια πολυθεματικής σαββατιάτικης εκπομπής, το Fantastico 7, επιτίθεται με βαρείς υπαινιγμούς στο Σοσιαλιστικό Κόμμα και στον Μπετίνο Κράξι την εποχή εκείνη πρωθυπουργό της Ιταλίας, ενέργεια η οποία του κόστισε την απομάκρυνσή του από τη δημόσια τηλεόραση.

«Ο δείπνος στην Κίνα... Ήταν παρόντες όλοι οι σοσιαλιστές μαζί με την αντιπροσωπεία και έτρωγαν... Σε κάποια στιγμή ο Μαρφέλι κάνει μια απίστευτη γκάφα... Καλεί τον Κράξι και τoν ρωτάει: "Να σου πω κάτι, αυτή η χώρα έχει 1 δισεκατομμύριο ανθρώπους και είναι όλοι τους σοσιαλιστές;". Και ο Κράξι του απαντάει: "Ναι, γιατί;". "Ε τότε, εάν είναι όλοι τους σοσιαλιστές, ποιον κλέβουν;».

(Beppe Grillo, μονόλογος κατά τη διάρκεια του έβδομου επεισοδίου της τηλεοπτικής εκπομπής Fantastico 7, 15 Νοεμβρίου 1986).

Γκέερτ Βίλντερς

«Ο Βίλντερς είναι ρατσιστής, το κόμμα του προωθεί το μίσος», γράφει ένα από τα πλακάτ που χρησιμοποίησαν χιλιάδες διαδηλωτές στο Άμστερνταμ εναντίον του ηγέτη του ακροδεξιού Κόμματος της Ελευθερίας στην Ολλανδία, Γκέερτ Βίλντερς, για τα λεγόμενά του, εναντίον των Μαροκινών στην Ολλανδία.

Ο ακροδεξιός ηγέτης, που στο παρελθόν ζητούσε και την αποπομπή της Ελλάδας από την ευρωζώνη, μετά τις τοπικές εκλογές στη Χάγη, όπου το κόμμα του ήρθε δεύτερο, υποσχέθηκε να... φροντίσει το θέμα με τους Μαροκινούς που ζουν στην Ολλανδία.

«Γι' αυτό σας ρωτώ: θέλετε σε αυτήν την πόλη και στην Ολλανδία γενικότερα, περισσότερους ή λιγότερους Μαροκινούς; (Λιγότερους, απαντά το πλήθος). Τότε θα το φτιάξουμε αυτό» είπε ο Γκέερτ Βίλντερς.

Ο ίδιος πάντως εμφανίζεται αμετανόητος.

"Δεν είπα τίποτε λανθασμένο. Δεν ζητώ συγγνώμη. Δεν θα απολογηθώ σε κανέναν για την αλήθεια και επειδή έκανα το χρέος μου ως πολιτικός", δήλωσε ο ηγέτης του κόμματος που αυτήν τη στιγμή στην Ολλανδία συγκεντρώνει το μεγαλύτερο ποσοστό στις δημοσκοπήσεις.

Πολλές ήταν οι αντιδράσεις και στο twitter, όπου Μαροκινοί που ζουν στην Ολλανδία ανεβάζουν προσωπικές τους φωτογραφίες.

Πάντως νέα δημοσκόπηση καταδεικνύει πως το 85% των ψηφοφόρων του κόμματος στηρίζει τον Βίλντερς.

Το Νοέμβριο, μαζί με τη Μαρίν Λεπέν απηύθυναν κοινό κάλεσμα προς τους ομοϊδεάτες τους σε όλη την Ευρώπη να συνασπιστούν μετά τις εκλογές του ερχόμενου Μαΐου, σε μια νέα πολιτική ομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Οι δυο τους έχουν μεγάλες διαφορές. Ο Γκέερτ Βίλντερς καταδικάζει τον αντισημιτισμό του ιδρυτή του Εθνικού Μετώπου Ζαν-Μαρί Λεπέν. Ο Ολλανδός είναι θερμός υποστηρικτής του Ισραήλ. Από την άλλη πλευρά, η γαλλική ακροδεξιά αδυνατεί να κατανοήσει τον φανατικό αγώνα του Βίλντερς ενάντια στο Ισλάμ και το αίτημά του για απαγόρευση του κορανίου στην Ευρώπη. Η Λεπέν θέλει την κατάργηση της Ε.Ε. και ο Βίλντερς την εκδίωξη του Ισλάμ.

Αυτό όμως που τους συνδέει είναι η κριτική στην Ευρώπη και το μίσος στο ευρώ, ενώ συμμερίζονται την άποψη ότι μόνον από κοινού θα μπορέσουν να σημειώσουν επιτυχίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
O Γκέερτ Βίλντερς αρχηγός του αντιισλαμικού κόμματος Partij voor de Vrijheid (Κόμμα για την Ελευθερία, PVV), ξεκίνησε την καριέρα του στο Λαϊκό Κόμμα για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία με το οποίο διαφώνησε (υποστήριζε την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση) και αποχώρησε το 2004 για να ιδρύσει το τωρινό PVV. Ο Βίλντερς χαρακτηρίζει τον εαυτό του φιλελεύθερο, ενώ θεωρεί ότι το ολλανδικό πολιτικό σύστημα πρέπει να αλλάξει ώστε να μη δέχεται αυτούς που δεν το δέχονται. Υποστηρίζει την εξωτερική πολιτική του Ισραήλ, ενώ έχει ταχθεί υπέρ της επανένωσης της Φλάνδρας και της Ολλανδίας. Παραπέμφθηκε σε δίκη με την κατηγορία της υποκίνησης θρησκευτικού και φυλετικού μίσους, αλλά αθωώθηκε από δικαστήριο του Άμστερνταμ στις 23 Ιουνίου 2011.

Πηγή: Premium.paratiritis.gr