Ο κ. Θεόδωρος Τζώρτζης, μεγαλομέτοχος και «διοικητής» της εισηγμένης Alco, πρέπει να είναι πολύ προνοητικός άνθρωπος.

Ήδη από τα μέσα του 2011 φρόντισε να εξουσιοδοτήσει η γενική συνέλευση της εταιρίας (δηλαδή τα πέντε άτομα που παρέστησαν με ποσοστό πάνω από 67%!) το διοικητικό συμβούλιο, ώστε να μπορεί να πωλήσει «κατά την κρίση του και προς το συμφέρον της εταιρίας», χωρίς περαιτέρω χρονοβόρες διαδικασίες, περιουσιακά στοιχεία της εταιρίας.

Λες και το ήξερε ότι θα ερχόταν η πιεστική ανάγκη.

Κι έφτασε Γενάρης του 2013 για να πουλήσει η εταιρία με κατεπείγουσες διαδικασίες (δεν το λέω εγώ, οι ανακοινώσεις της εταιρίας το λένε) ένα σημαντικότατο περιουσιακό στοιχείο: το μεγαλύτερο μέρος της γερμανικής θυγατρικής, που τα τελευταία χρόνια πάει σφαίρα.

Και πού το πούλησε; Στην... οικογένεια του μεγαλομετόχου, δηλαδή στον ίδιο τον κ. Τζώρτζη και στους γιους του!

Στη σχετική ανακοίνωση βέβαια (παρότι ήταν σχεδόν 2,5 σελίδες) η διοίκηση του κ. Τζώρτζη «ξέχασε» να αναφέρει τη μικρή αυτή... λεπτομέρεια.

«Δε βαριέσαι», θα μπορούσε να πει κάποιος. Στο κάτω-κάτω, όπως προκύπτει απο τις δύο ανακοινώσεις, που βγήκαν επί του θέματος (η δεύτερη βγήκε μετά τις σχετικές αποκαλύψεις του Euro2day.gr  που επέφερε προσωρινή αναστολή διαπραγμάτευσης), αυτό το έκανε ο άνθρωπος για να βοηθήσει και τις δύο εταιρίες.

Δεν είχε άλλη επιλογή.

Είναι όμως έτσι; Ο κ. Τζώρτζης διατείνεται ότι το να περάσει ο έλεγχος της θυγατρικής σε άλλη εταιρία με γερμανική έδρα θα διευκολύνει τη χρηματοδότησή της, που έχει τεράστιο πρόβλημα λόγω ελληνικής... καταγωγής.

Φαίνεται πως έχει λησμονήσει ότι μόλις τον περασμένο Νοέμβριο η Alco Hellas έκανε ενδιάμεση εταιρία, δηλαδή μια θυγατρική με έδρα τη Γερμανία, που ελέγχει την... άλλη θυγατρική, ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο. Το ανέφερε άλλωστε ρητώς η Αlco σε τότε ανακοίνωσή της (1/11/2012).

Oπότε, τι αλλάζει για τους Γερμανούς τραπεζίτες από το γεγονός ότι ο έλεγχος δεν ανήκει πλέον μόνο στην ελληνική Alco αλλά και στους εξίσου... Έλληνες της οικογένειάς του;

Ιδού η... απορία!

Ο κ. Τζώρτζης μας λέει ακόμη ότι έχει μεγάλα προβλήματα ρευστότητας η Alco Hellas, που θα τα λύσει με το τίμημα από την πώληση της θυγατρικής.

Σωστά, μόνο που τα λεφτά τα βάζει έτσι κι αλλιώς η οικογένειά του. Οπότε θα μπορούσε να τα βάλει κατευθείαν στην Alco μέσω αύξησης κεφαλαίου. Κι αν ήταν τόσο πιεστική ανάγκη, θα μπορούσε να τα βάλει προσωρινά «έναντι αύξησης» για να κερδίσει χρόνο.

Γιατί, άραγε, δεν το έκανε; Μήπως δεν «πιστεύει» πια στην Alco Ελλάς;

Διότι σε μια αύξηση με σωστούς όρους είτε θα συμμετείχαν και άλλοι μέτοχοι, είτε θα αύξανε η οικογένεια δραματικά το ποσοστό της.

Υπάρχει, τέλος, κι αυτό το... άτιμο το θέμα της αποτίμησης. Καλή η αποτίμηση που έκανε η προσληφθείσα εταιρία, αλλά δεν έχω καταλάβει ποιος την πλήρωσε. Κάποιος κ. Τζώρτζης με το «καπέλο» του πωλητή ή κάποιος κ. Τζώρτζης με το «καπέλο» του αγοραστή;

Όπως και να 'χει, τo κακό είναι ότι μόλις πριν από τρεις μήνες η ίδια η Alco (δηλαδή ο κ. Τζώρτζης) είχε αποτιμήσει το 100% της θυγατρικής στη Γερμανία στα 22 εκατ. ευρώ (ανακοίνωση της 1ης Νοεμβρίου 2012). Που σημαίνει ότι το 55% το αποτιμούσε 12,1 εκατ. ευρώ. Οπότε γιατί τώρα, ούτε τρεις μήνες αργότερα, το πούλησε... στην οικογένεια και στον εαυτό του, έναντι 8,5 εκατ. ευρώ;

Να μια δεύτερη απορία. Κάποιοι, όμως, θα πείτε: «Τι σημασία έχουν οι αποτιμήσεις; Έτσι κι αλλιώς, και από τις δύο μεριές η οικογένεια Τζώρτζη είναι».

Ναι, αλλά στη μία «μεριά», στην εισηγμένη Alco, που πουλάει «φτηνά και υποχρεωτικά», τουλάχιστον με βάση ό,τι η ίδια αποτιμούσε προ ολίγων μηνών, υπάρχουν και οι μέτοχοι μειοψηφίας, που έχουν σημαντικό ποσοστό (πάνω απο 30%).

Η προσωπική μου άποψη θα μπορούσε λοιπόν να συνοψιστεί σε μία φράση:

«Δεν μας τα λέτε καλά, κ. Μεγαλομέτοχε».

Το θέμα όμως στην υπόθεση αυτή δεν είναι τι άποψη έχω εγώ ή εσείς οι αναγνώστες.

Είναι τι άποψη έχουν οι αρχές (δηλαδή η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς και το Χ.Α.), αλλά και οι τραπεζίτες, που έχουν δώσει σημαντικά δάνεια στην Alco Hellas.