Οδηγός επιβίωσης για τις κεντρικές τράπεζες

Οι κεντρικές τράπεζες της υφηλίου φρόντισαν να δράσουν συντονισμένα ως σωτήρες της τελευταίας στιγμής. Άλλωστε η παρέμβαση όταν αυτό κρίνεται απαραίτητο είναι ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους δημιουργήθηκαν.

Δημοσιεύθηκε: 19 Σεπτεμβρίου 2008 - 12:19

Editorial Comment

Οδηγός επιβίωσης για τις κεντρικές τράπεζες

Οι κεντρικές τράπεζες αποκαλούνται δανειστές της τελευταίας στιγμής, και μάλιστα πολύ σωστά συμβαίνει αυτό. Άλλωστε, το τελευταίο διάστημα έχουν καταστεί οι σωτήρες της τελευταίας στιγμής καθώς ο πανικός κατέλαβε το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και μάλιστα σε τέτοιον βαθμό που θύμισε τη δεκαετία του '30. Κανείς δεν εμπιστεύεται τον δανεισμό, εκτός από αυτόν που προέρχεται από τις κρατικές μηχανές.

Σε τέτοιες περιπτώσεις ο κανόνας είναι απλός και ξεκάθαρος: οι κεντρικές τράπεζες θα πρέπει να δανείζουν ελεύθερα. Εάν ο ιδιωτικός τομέας δανείζει μόνο στην κυβέρνηση, τότε και η κυβέρνηση οφείλει να χρηματοδοτεί τον ιδιωτικό τομέα. Απλούστατο.

Οι ανά την υφήλιο κεντρικές τράπεζες κατανοούν πλήρως αυτόν τον κανόνα. Την Πέμπτη ανακοίνωσαν συντονισμένη παρέμβαση 180 δισ. δολαρίων, σε μία προσπάθεια να σταματήσουν τον πανικό. Η Fed φρόντισε να διοχετεύσει αυτά τα κεφάλαια και στις αγορές χρήματος. Η ΕΚΤ, η Τράπεζα της Αγγλίας, η Τράπεζα της Ιαπωνίας και η Τράπεζα του Καναδά φρόντισαν να τονίσουν ότι "θα λάβουν περαιτέρω μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης".

Επιπρόσθετος δανεισμός είναι αυτό που χρειάζεται σε δύσκολες εποχές όπως οι σημερινές. Ο επιπλέον δανεισμός μοιάζει να ανακουφίζει και τις αγορές. Τα spreads στα βραχυπρόθεσμα διατραπεζικά επιτόκια υποχώρησαν. Όμως, τα αντίστοιχα στα μακροπρόθεσμα παραμένουν υψηλά, ως μία ακόμη ένδειξη ότι οι τράπεζες δεν εμπιστεύονται η μία την άλλη τουλάχιστον για δανεισμό "μακράς πνοής".

Σαφώς αυτό που δεν χρειάζεται, τουλάχιστον στις ΗΠΑ, είναι χαμηλότερα βασικά επιτόκια. Μειωμένα επιτόκια μπορεί να αποδειχτούν επικίνδυνα για τη χώρα. Περαιτέρω μείωση μπορεί να ασκήσει πιέσεις στο δολάριο, γεγονός που θα καθιστούσε ιδιαίτερα δύσκολη αν όχι αδύνατη την προσπάθεια των Αρχών για τη διάσωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Αυτό με το οποίο είμαστε αντιμέτωποι είναι η στροφή στη ρευστότητα. Ο κόσμος προτιμά τα μετρητά ή τοποθετήσεις στην πλέον ασφαλή επενδυτική μορφή, δηλαδή κυρίως σε κρατικά ομόλογα.

Οι κυβερνήσεις, με τη σειρά τους, θα πρέπει να αποδείξουν στις αγορές ότι είναι έτοιμες να πράξουν τα απαραίτητα. Οι, δε, κινήσεις που θα πραγματοποιηθούν θα πρέπει να είναι συντονισμένες υπό την αιγίδα των κεντρικών τραπεζών. Δεν είναι καιρός για λεπτολογίες. Όταν χάνεται η εμπιστοσύνη- ή τα απαραίτητα κεφάλαια-, τα μοναδικά αξιόπιστα ιδρύματα που υπάρχουν στον πλανήτη (δηλαδή οι κεντρικές τράπεζες) οφείλουν να δράσουν.

Οι κεντρικές τράπεζες είναι οι δανειστές της τελευταίας στιγμής. Πολύ απλά γιατί έχουν σχεδιαστεί για να εκπληρώσουν αυτόν τον ρόλο.

© The Financial Times Limited 2008. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation