Editorial: Γιατί η Κλίντον είναι η μόνη ελπίδα για τις ΗΠΑ

Σπανίως σε κάποια εκλογική αναμέτρηση ήταν η επιλογή τόσο προφανής και το διακύβευμα τόσο μεγάλο.

Η μάχη ανάμεσα στη Χίλαρι Κλίντον και τον Ντόναλντ Τραμπ έχει προσφέρει έντονες συγκινήσεις, όπως απέδειξε περίτρανα η απερίσκεπτη παρέμβαση της τελευταίας στιγμής από το FBI στο σίριαλ με τα email της Χίλαρι Κλίντον.

Αλλά δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία για τη βαρύτητα των εκλογών του 2016, για την Αμερική και τον κόσμο.

Η διεθνής τάξη που δημιουργήθηκε πριν από 70 χρόνια κλονίζεται και απειλείται με κατάρρευση. Η ψήφος των Βρετανών υπέρ του Brexit τον Ιούνιο αφαιρεί έναν πυλώνα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Μέση Ανατολή δείχνει να διαλύεται. Πιο ανατολικά ακόμα, στον Ειρηνικό, η Κίνα γίνεται πιο διεκδικητική, αμφισβητώντας τον κυρίαρχο ρόλο των ΗΠΑ στην περιοχή και το μεταπολεμικό σύστημα του Μπρέτον Γουντς. Η Ρωσία, υπό την ηγεσία του Βλάντιμιρ Πούτιν, έχει αναθαρρήσει, απειλώντας τα σύνορα του ΝΑΤΟ, προκαλώντας χάος στη Συρία και συντονίζοντας όπως φαίνεται διαρροές για να επηρεάσει τις εκλογές στις ΗΠΑ.

Αυτή είναι η στιγμή που πρέπει να ανανεωθεί η αμερικανική ηγεσία. Ένας υποψήφιος έχει τα προσόντα. Η κα Κλίντον έχει διατελέσει πρώτη κυρία, γερουσιαστής της Νέας Υόρκης και υπουργός Εξωτερικών.

Ο κ. Τραμπ είναι ένας πολλάκις πτωχευμένος επιχειρηματίας που προτιμά τις προσβολές από τη διπλωματία. Έχει επιτεθεί σε συμμάχους, απειλώντας να αποσύρει την ασιατική πυρηνική ομπρέλα, να παρακάμψει το ΝΑΤΟ και να εξαπολύσει εμπορικούς πολέμους. Ο κ. Τραμπ φαντάζεται τον εαυτό του στον ρόλο ενός ισχυρού άνδρα της Δύσης που θα σταθεί δίπλα σε ηγέτες όπως ο κ. Πούτιν.

Ο κ. Τραμπ έχει επιδείξει περιφρόνηση προς την ίδια την αμερικανική δημοκρατία. Έχει επανειλημμένα προειδοποιήσει για πιθανή νοθεία στις εκλογές και όταν πιέστηκε, αρνήθηκε να εγγυηθεί ότι θα αποδεχτεί το αποτέλεσμα. Έχει απειλήσει να βάλει στη φυλακή την κα Κλίντον.

Πρόκειται για μια άνευ προηγουμένου αλαζονεία που καταδεικνύει ένα βαθιά προβληματικό χαρακτήρα. Ο πρώτος ρόλος του προέδρου είναι αυτός του ανώτατου διοικητή των ενόπλων δυνάμεων, υπεύθυνου για το μεγαλύτερο πυρηνικό οπλοστάσιο στον κόσμο. Ο κ. Τραμπ είναι ευερέθιστος και ευέξαπτος. Παρά τα πολλά χρόνια που έχει περάσει ως παρουσιαστής σε τηλεοπτικές εκπομπές, απλά δεν είναι έτοιμος για τη ζώνη υψηλής τηλεθέασης.

Αλλά και η κα Κλίντον έχει πολλά να αποδείξει. Για πολλούς Αμερικανούς ψηφοφόρους, οι δεκαετίες που έχει στην πολιτική ζωή δεν σημαίνουν σχεδόν τίποτα. Αποτελεί την επιτομή ενός απομακρισμένου κατεστημένου που ενδιαφέρεται μόνο για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του. Από την καμπάνια της έλειπε η έμπνευση. Τα βρήκε δύσκολα απέναντι στον Μπέρνι Σάντερς, έναν 74χρονο παλαιού τύπου σοσιαλιστή από το Βερμόντ. Η καθόλου βολική αλήθεια είναι πως τόσο ο κ. Σάντερς όσο και ο κ. Τραμπ είχαν απήχηση στους ψηφοφόρους, αξιοποιώντας τη διαρκώς αυξανόμενη απογοήτευση απέναντι στους πολιτικούς στις ΗΠΑ, η οποία θρέφεται εν μέρει και από τις επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του 2008.

Το αμερικανικό όνειρο, τόσο ισχυρό για τους μετανάστες και τους πολίτες των ΗΠΑ, έχει γίνει πιο απατηλό. Η μεσαία τάξη πιέζεται εδώ και δεκαετίες, αλλά το 1% έχει γίνει ακόμα πιο πλούσιο. Ο λαϊκισμός έχει επανέλθει στο προσκήνιο, στηριζόμενος από μέσα ενημέρωσης που είναι πιο πολωμένα από ποτέ. Στην αναζήτηση υψηλότερων μετρήσεων, είναι πολλοί αυτοί που έκαναν πρόθυμα μια φαουστινιανή συμφωνία με τον κ. Τραμπ.

Αν εκλεγεί, η κα Κλίντον πρέπει να βρει πώς θα επουλώσει τις πληγές του διχασμού που χαρακτήρισε τις εκλογές του 2016. Αν ο κ. Τραμπ αμφισβητήσει το αποτέλεσμα, η αποστολή της θα είναι πολύ πιο δύσκολη. Προς χάριν του εθνικού συμφέροντος, πρέπει να επιδείξει πυγμή και να συνεργαστεί με ένα διασπασμένο ρεπουμπλικανικό κόμμα. Είναι κάτι που δεν κατάφερε ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, που οδηγήθηκε σχεδόν μοιρολατρικά σε ρήξη με το Κογκρέσο. Η κα Κλίντον, η οποία έχει εργαστεί με ιδεολογικούς αντιπάλους, έχει μια ευκαιρία για μια νέα αρχή.

Μετά από χρόνια σε αδιέξοδο, η εγχώρια ατζέντα είναι ξεκάθαρη: φορολογική μεταρρύθμιση, ανασύσταση του προβληματικού μεταναστευτικού συστήματος και τόνωση των υποδομών. Η κα Κλίντον έχει ένα λογικό πρόγραμμα, αν και θα πρέπει να αντιμετωπίσει τον κ. Σάντερς και άλλους Δημοκρατικούς που αντιτίθενται στη μείωση του εταιρικού φορολογικού συντελεστή.

Θα ήταν φρόνιμο επίσης να επανεξετάσει την κυνική μεταστροφή της στο ζήτημα της εμπορικής συμφωνίας TPP, ένα κρίσιμο θεμέλιο στην παγκόσμια τάξη του ελεύθερου εμπορίου και μια γέφυρα με δοκιμαζόμενους συμμάχους στην Ασία, ειδικότερα την Ιαπωνία.

Οι εκλογές του 2016, περισσότερο από οποιεσδήποτε άλλες της πρόσφατης ιστορίας, είναι μια δοκιμή για τη νομιμοποίηση του πολιτικού συστήματος των ΗΠΑ, με πρωτοφανείς προεκτάσεις για την παγκόσμια φιλελεύθερη τάξη. Η κα Κλίντον κουβαλάει μεγάλο φορτίο από το παρελθόν. Δεν την εμπιστεύεται η πλειοψηφία των ψηφοφόρων. Αλλά είναι ξεκάθαρα πιο ικανή από τον κ. Τραμπ, που επιδεικνύει σε καθημερινή βάση αλαζονεία, μικροπρέπεια και έναν διχαστικό λόγο.

Παρά τα λάθη της, η κα Κλίντον έχει τα προσόντα να γίνει η πρώτη γυναίκα που θα εκλεγεί στον Λευκό Οίκο. Έχει τη στήριξη των Financial Times.

© The Financial Times Limited 2016. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation