Lex: Η Fed και η κατάρρευση των αγορών

Μέχρι την ημέρα που αποχώρησε ο Alan Greenspan από τη Federal Reserve, υπήρχε η διαδεδομένη αντίληψη ότι αν ποτέ η κατάσταση γίνει πραγματικά άσχημη, η Fed θα βοηθούσε τους επενδυτές, μειώνοντας τα επιτόκια. Όντως, στις περισσότερες χρηματιστηριακές αναταραχές στη διάρκεια της θητείας του, η αμερικανική κεντρική τράπεζα ήταν εκεί. Κατά πόσο μπορούν οι επενδυτές να βασίζονται σε μια αντίστοιχη κινητικότητα από τον Ben Bernanke;

Δημοσιεύθηκε: 21 Μαρτίου 2007 - 15:42

”Άλαν, από σένα εξαρτόμαστε”. Τη Μαύρη Δευτέρα του 1987, ο πρόεδρος της New York Federal Reserve προστέθηκε στον κατάλογο αυτών που βασίζονταν στον Alan Greenspan, σε μια περίοδο κατάρρευσης της αγοράς. Δεν ήταν ο τελευταίος. Μέχρι την ημέρα που αποχώρησε ο πρόεδρος της Fed, υπήρχε η διαδεδομένη αντίληψη ότι αν ποτέ η κατάσταση γίνει πραγματικά άσχημη, η Fed θα βοηθούσε τους επενδυτές, μειώνοντας τα επιτόκια.

Υπήρξε πραγματικά το ”option Greenspan”; Και σήμερα, με την αστάθεια που επικρατεί στις αγορές, υπάρχει ένα αντίστοιχο ”option Bernanke”; Ο κεντρικές τράπεζες αντιδρούν στους κραδασμούς στον πραγματικό κόσμο: η συντονισμένη παγκόσμια χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής μετά την 11η Σεπτεμβρίου είναι ένα κλασικό παράδειγμα.

Όλοι οι κεντρικοί τραπεζίτες γνωρίζουν ότι στις ΗΠΑ το 1930 και στην Ιαπωνία το 1990, η υπερβολικά σφιχτή νομισματική πολιτική μάλλον βοήθησε να μετατραπεί μια χρηματιστηριακή διόρθωση σε οικονομική κρίση.

Οι επενδυτές δεν θα πρέπει να επαναπαυτούν: τα μηνύματα από τα παραδείγματα του παρελθόντος είναι ”ανάμεικτα”. Η Fed πράγματι μείωσε άμεσα τα επιτόκιά της μετά την πτώση της τάξης του 7% που κατέγραψε το χρηματιστήριο στις 13 Οκτωβρίου του 1990 και χαλάρωσε την νομισματική πολιτική της και το 1998, λόγω των κλυδωνισμών που προκλήθηκαν από την κρίση ομολόγων στη Ρωσία και την κατάρρευση της Long Term Capital Management.

Ωστόσο, η αύξηση της ρευστότητας το 1987 είχε στόχο αρχικά να προλάβει μια κρίση στη Wall Street, αντί να επηρεάσει τις τιμές μετοχών και ομολόγων. Και το 2000, η Fed παρακολούθησε ατάραχη τον Nasdaq να βυθίζεται κατά 45%, προτού υποδηλώσει ότι θα μειώσει τα επιτόκιά της το Δεκέμβριο, όταν ήταν πια ξεκάθαρο ότι η πραγματική οικονομία είχε ήδη επιβραδυνθεί.

Σήμερα, η Fed δεν διαθέτει και πολλά ”πολεμοφόδια”. Στο 2,9%, τα πραγματικά επιτόκια, που ορίζονται ως ο στόχος των επιτοκίων πλην του πληθωρισμού, είναι ήδη περίπου 100 μονάδες βάσης χαμηλότερα απ’ ότι ήταν πριν τις αντιδράσεις του 1998 και του 2000.

Ακόμα και η διάθεση της Fed να ”σώσει” τις αγορές, είναι αμφίβολη. Όπως ο Greenspan, έτσι και ο Ben Bernanke θεωρεί ότι οι κεντρικές τράπεζες δεν πρέπει να προσπαθούν να ”σπάσουν” τις ”φούσκες” στις επενδυτικές κατηγορίες. Αντιθέτως με τον Greenspan, ο Bernanke έχει απορρίψει ρητά την πρακτική της ταχείας αντίδρασης των κεντρικών τραπεζών σε μια πτώση των αγορών, κατά την ακαδημαϊκή του καριέρα.

Η προτεινόμενη προσέγγισή του, με τη χρησιμοποίηση στόχων πληθωρισμού, με επίκεντρο και στις παραγωγικές δυνατότητες της οικονομίας, αφήνει να εννοηθεί ότι θα ληφθούν μέτρα μόνον αν οι κινήσεις στην αγορά υποδηλώνουν ή απειλούν την πραγματική οικονομία με επιβράδυνση.

Αυτή τη φορά, αν χτυπήσει το ”κόκκινο τηλέφωνο” από τη Νέα Υόρκη, ο Ben ενδέχεται να δείξει λιγότερη συμπόνια από τον προκάτοχό του.

© The Financial Times Limited 2007. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation