Μαθήματα από την κατάρρευση του Amaranth

Η πίεση προς τους διαχειριστές των hedge funds για υψηλές αποδόσεις ώστε να δικαιολογήσουν τις υψηλές προμήθειες, οδηγεί στον πειρασμό να αναλαμβάνουν ρίσκα βασιζόμενοι στην αισιοδοξία και την αυτοπεποίθησή τους και όχι στην ορθολογική ανάλυση των δεδομένων. Αυτό ακριβώς έκανε και ο Brian Hunter για λογαριασμό του Νικ Μαούνη της Amaranth. Ορισμένα χρήσιμα μαθήματα από την κατάρρευση του fund.

Δημοσιεύθηκε: 26 Σεπτεμβρίου 2006 - 08:00

του Saskia Scholtes στη Νέα Υόρκη

Οι καταναλωτές θέλουν τα πάντα. Ένα αεροπορικό εισιτήριο πρώτης θέσης πρέπει να σημαίνει σαμπάνια, βολικές θέσεις και ταξίδι με θέα. Τα ακριβά εστιατόρια οφείλουν να διαθέτουν εξαίρετο φαγητό, ευγενικούς σερβιτόρους και ένα ευχάριστο περιβάλλον.

Οι καταναλωτές δεν αλλάζουν τις συνήθειές τους στον κόσμο των hedge funds, όπου οι προμήθειες διαμορφώνονται στο 2% του κεφαλαίου και στο 20% των κερδών. Οι επενδυτές περιμένουν υψηλότερες αποδόσεις από διαχειριστές με εμπειρία στην ανάληψη μεγάλων αλλά υπολογισμένων ρίσκων, ώστε να υπερβαίνουν τους μέσους όρους στην αγορά.

Από την πλευρά τους, οι διαχειριστές hedge funds γνωρίζουν πολύ καλά ότι εάν δεν αποφέρουν μεγάλες αποδόσεις, θα δεχτεί πλήγμα η αξιοπιστία και το κύρος τους και οι επενδυτές θα αποσύρουν τα κεφάλαιά τους.

Όμως αυτό ακριβώς δημιουργεί μια επιπρόσθετη έννοια ζωτικής σημασίας για τον επενδυτή. Η πίεση προς τους διαχειριστές των hedge funds για υψηλές αποδόσεις, ώστε να δικαιολογήσουν τις υψηλές προμήθειες, οδηγεί στον πειρασμό να αναλαμβάνουν ρίσκα βασιζόμενοι στην αισιοδοξία και την αυτοπεποίθησή τους και όχι στην ορθολογική ανάλυση των δεδομένων.

Οι ζημίες ύψους 6 δισ. δολ. από συναλλαγές στον κλάδο της ενέργειας που προέκυψαν στο hedge fund Amaranth Advisors την προηγούμενη εβδομάδα, το οποίο έχασε το 75% του ενεργητικού του, αποτελούν υπενθύμιση του τι μπορεί να συμβεί όταν ένας διαχειριστής αμοιβαίου ”παραδοθεί στον πειρασμό”.

Η Amaranth ”έκανε όνομα” με συναλλαγές στην αγορά των μετατρέψιμων ομολόγων. Όμως μετά, η δυνατότητα κερδοφορίας από το convertible arbitrage εξαντλήθηκε. Αντί να κλείσει, όπως έκαναν άλλα funds, ο ιδρυτής Νικ Μαούνης αποφάσισε να προχωρήσει σε διασπορά σε άλλες επενδυτικές κατηγορίες και κυρίως στην ενέργεια.

Ο κ. Μαούνης ανέλαβε ένα ακόμη υπολογισμένο ρίσκο, προσλαμβάνοντας τον trader Brian Hunter, πρώην στέλεχος της Deutsche Bank. O κ. Ηunter είχε βγάλει τεράστια κέρδη ”παίζοντας” στα αμερικανικά futures φυσικού αερίου. Ωστόσο, αποχώρησε με την τράπεζα να ισχυρίζεται ότι προκάλεσε σημαντικές απώλειες και υπερέβαλε τα περιθώρια ρίσκου. Ο κ. Hunter βρίσκεται ακόμη σε δικαστική διαμάχη με την Deutsche Bank.

Για μια περίοδο, τα ”στοιχήματα” του κ. Hunter στην αγορά του φυσικού αερίου απέδιδαν. Το 2005 φέρεται να έχει παράγει κέρδη 800 εκατ. δολ. για την Amaranth και μόλις πριν από λίγες εβδομάδες το fund είχε απόδοση 30% στο έτος, κάτι που το καθιστούσε το αγαπημένο των επενδυτών.

Όμως, αυτό που ίσως είναι ακόμη πιο εντυπωσιακό και από την κλίμακα των ζημιών της Amaranth είναι η λίστα των επενδυτών της. Μεταξύ τους συγκαταλέγονταν πολλά funds που επενδύουν σε hedge funds, με τις Morgan Stanley, Credit Suisse, Bank of New York, Deutsche Bank, Man Investments και Goldman Sachs να διατηρούν μερίδια στην Amaranth.

Αυτό αφήνει ένα ερώτημα αναπάντητο. Πώς όλοι αυτοί οι επενδυτές που υποτίθεται ότι ήταν εξειδικευμένοι και εκλεπτυσμένοι πείστηκαν να βάλουν τα κεφάλαια των πελατών τους σε ένα fund με τόσο επικίνδυνα ”ανοίγματα” ρίσκου;

© The Financial Times Limited 2006. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation