Διαβάζω πως ο Δήμος Αθηναίων αποδέχεται την προσφορά-δωρεά, ύψους 700.000 ευρώ, του ιδρύματος Σόρος. Την αποδοχή έκανε ο δήμαρχος Αθηναίων, Γιώργος Καμίνης, χαιρετίζοντας χθες την εκδήλωση της ΔΗΜΑΡ για την κοινωνική προστασία και τη διατήρηση του κοινωνικού κράτους.

Με την προσφορά αυτή θα ανακαινιστεί και θα αναδιαμορφωθεί το κτίριο του παλαιού Φρουραρχείου στον σταθμό Λαρίσης, ώστε να λειτουργήσει περισσότερο αποτελεσματικά ο κόμβος αλληλοβοήθειας του Δήμου.

Πρόκειται για τις κοινωνικές υπηρεσίες προς τους αναξιοπαθούντες λόγω κρίσης κατοίκους της πόλης. Εκεί, όπως υπογράμμισε ο κ. Καμίνης, πρόκειται να εγκατασταθούν και μη κυβερνητικές οργανώσεις, ώστε να συντονιστούν οι δραστηριότητές τους.

Ο κ. Καμίνης παραδέχθηκε πως υπάρχουν αντιδράσεις και κριτικές γι' αυτήν την απόφαση, αλλά αναρωτήθηκε «πού βάζουμε τον ηθικό πήχη». «Εκεί που υπάρχει διαφάνεια και εξυπηρετούνται οι σκοποί του Δημοσίου με αναξιοκρατικούς πόρους».

Αντί άλλης αναφοράς μας, ανατρέχουμε σε παλαιότερο άρθρο των ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ.

Στην περίπτωση της χώρας μας, το ίδρυμα του Τζορτζ Σόρος έχει αποτελέσει χρηματοδότη της ΜΚΟ Ανοιχτή Κοινωνία, μέλος της οποίας είναι ο Παναγιώτης Δημητράς, ένθερμος υποστηρικτής του Ουράνιου Τόξου και της ύπαρξης «μακεδονικής μειονότητας» στην Ελλάδα.

Ο Παναγιώτης Δημητράς είναι επίσης μέλος και της μη κυβερνητικής οργάνωσης Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι.

Το ίδρυμα Σόρος είναι επίσης βασικός χρηματοδότης του Παρατηρητηρίου του Ελσίνκι, το οποίο έχει καταδικάσει αρκετές φορές τη χώρα μας για παραβίαση των δικαιωμάτων των «μειονοτήτων» της. Επίσης, χρηματοδοτεί και το Κέντρο για τη Συμφιλίωση και τη Δημοκρατία στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, που προωθεί την αλλαγή των σχολικών εγχειριδίων της Ιστορίας. Ανάλογα αντεθνική είναι και η δράση άλλων ΜΚΟ, όπως είναι η ΕΟΔΜ (Ελληνική Ομάδα για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων) και το ΚΕΜΟ (Κέντρο Έρευνας Μειονοτικών Ομάδων).

Μια ματιά στις ιστοσελίδες των οργανώσεων αυτών είναι εξόχως αποκαλυπτική: Υπερασπίζονται με αξιοθαύμαστο σθένος «Μακεδόνες», «Τσάμηδες» και «Τούρκους» της Ελλάδας, που υποτίθεται ότι καταπιέζονται βάναυσα.

Ορισμένες από τις παραπάνω οργανώσεις, μάλιστα, συγκαταλέγονται μεταξύ των μεγαλύτερων κατηγόρων της χώρας μας σε διάφορα φόρουμ του εξωτερικού, πετυχαίνοντας αρκετές καταδίκες σε βάρος της «για θέματα προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και «καταπάτησης των δικαιωμάτων των μειονοτήτων».

Ο αριθμός των ΜΚΟ που έχουν ξεκάθαρες πολιτικές κατευθύνσεις και δραστηριοποιούνται στη χώρα μας είναι εντυπωσιακός. Ανάλογα εντυπωσιακό όμως είναι και το λεξιλόγιο που επιλέγουν κάθε φορά να χρησιμοποιούν και το οποίο απέχει αρκετά από τις θέσεις της χώρας μας. Ενδεικτικά, να σημειώσουμε ότι, σε αναφορές που γίνονται στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, δεν είναι λίγες οι φορές που το Αιγαίο αναφέρεται ως κοινή θάλασσα.

Ανάλογο ρόλο είχαν αναπτύξει και διάφορες ΜΚΟ στην Κύπρο, ιδιαίτερα την περίοδο όπου συζητούνταν το Σχέδιο Ανάν, έχοντας αναλάβει, σχεδόν εργολαβικά, την προώθησή του.