Οι δηλώσεις του Δημήτρη Παπαλεξόπουλου στη Welt am Sonntag μόνο κεραυνός εν... αιθρία δεν μπορεί να θεωρηθούν για όποιον παρακολουθεί από κοντά τον παραδοσιακό όμιλο, για όποιον αφουγκράζεται τις ανησυχίες και την αγωνία ακόμη και νουνεχών επιχειρηματιών κι επαγγελματιών αυτού του τόπου.

Το κόστος χρήματος ακόμη και για μεγάλες εταιρείες (μεγέθους ενός Τιτάνα) είναι μη ανταγωνιστικό, επί της ουσίας το χρηματοπιστωτικό σύστημα υπολειτουργεί/υποχρηματοδοτεί και εν πάση περιπτώσει ακόμη και υγιείς παραδοσιακές δυνάμεις όπως ο Τιτάνας φτάνουν σε αδιέξοδο.

Οι δηλώσεις του διευθύνοντος συμβούλου του ομίλου με τα 110 χρόνια αδιάλειπτης λειτουργίας, της 100χρονης παρουσίας στο ελληνικό χρηματιστήριο (αυτοί και η Εθνική...), ενός ομίλου που αντεπεξήλθε δύο παγκοσμίων πολέμων (μιας μικρασιατικής καταστροφής, ενός εμφυλίου) αποτελούν το αποκορύφωμα μιας ανερμάτιστης μη πολιτικής των κρατούντων.

Της ελίτ που ψέγει μέχρι και ο Β. Σόιμπλε, μιας ελίτ που οδηγεί σε φιάσκο την υπόθεση του ΟΠΑΠ, που φέρνει τον Αθανασόπουλο (και τον Μέργο) εκτός των θέσεών τους και το ΤΑΙΠΕΔ ακέφαλο...