«Το άγνωστο παρασκήνιο της προσφυγής στο ΔΝΤ», από τον Παναγιώτη Ρουμελιώτη από τις εκδόσεις Λιβάνη. Εξ ορισμού...πολύ- πολύ ενδιαφέρον όπως θα έλεγε και ο φίλτατος Χρήστος Ζαρίφης (...εκ του Μετόχου).

Τα περισσότερα που καταλογίζει, ισχυρίζεται (τεκμηριωμένα όμως) ο πρώην εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ λίγο ως πολύ τα φανταζόταν ο κόσμος, είχαν άλλωστε δει το φως της δημοσιότητας κυρίως μέσα από περιφερειακά ΜΜΕ, ιστοσελίδες και φόρα συζητήσεων.

Απόντα στην φάση του Μνημονίου 1 τα λεγόμενα συστημικά Μέσα Ενημέρωσης, οι γνωστές γραφίδες και παρουσιαστές που επιχειρούσαν (στη λογική του μαύρου-άσπρου) να μας πείσουν για την λογική του... παραλογισμού και την ορθότητα της επιβαλλόμενης «θεραπείας», το Σύστημα (και όσοι) επένδυσαν στο Μνημόνιο 1 αλλά και στο Δεύτερο που αναπόφευκτα ακολούθησε.

Ο ρόλος του Γ. Παπανδρέου και του Γ. Παπακωνσταντίνου (αλλά και άλλων όπως λ.χ. του επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ) ελέγχεται κατ΄ άλλους ως αφελής/αδαής από αρκετούς ως δόλιος και από μερικούς ως συνδυασμός των ανωτέρω.

Όμως αυτό, που ενδιαφέρει την κοινωνία, την πραγματική οικονομία είναι κυρίως οι συνέπειες, τα βάρη που επιρρίπτονται κυρίως... επί αδίκων και όχι όσων σε μέγιστο βαθμό ευθύνονται για το κατάντημα.

Ο Π. Ρουμελιώτης ωστόσο πέραν των όσων καταμαρτυρεί σε βάρος του πρώην πρωθυπουργού και του πρώην «τσάρου» της Οικονομίας αποδίδει ευθύνες άμεσα και στον Λ. Παπαδήμο (τουλάχιστον για την στάση που τήρησε λ.χ. για την αναδιάρθρωση, επί της θητείας του στην ΕΚΤ). Και αυτό συνιστά επίσης μείζον θέμα.

Όπως επίσης οι πολλές αναλύσεις κυρίως ξένων για το πως μεθοδεύτηκε το «φόρτωμα» των ομολόγων από τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες στις «πλάτες» των ασφαλιστικών ταμείων, των χαρτοφυλακίων ελληνικών τραπεζών, της ίδιας της πραγματικής οικονομίας.

Για «Χαριστική βολή στον ΓΑΠ από Ρουμελιώτη» αναφέρονταν πολλοί ιστότοποι εχθές με ενδεικτικό το θέμα του www.antinews.gr.