Μόλις μία μέρα πριν από τη σύνοδο των 27 χωρών, και ο πήχης των προσδοκιών χαμηλώνει σε σημείο... δαπέδου.

Σημειώναμε στο σχόλιό μας: «...Η γαλλική πλευρά σε στενή συνεργασία με τις ΗΠΑ θα θέσει, βέβαια, τις προτάσεις της στο μεθαυριανό έκτακτο συμβούλιο της Ε.Ε., ωστόσο το Βερολίνο είναι αυτό που έχει μέχρι τώρα τον έλεγχο του παιχνιδιού. Κατά την εκτίμησή μας, η Γερμανία πολύ δύσκολα θα μπορούσε να συναινέσει στη λήψη ουσιαστικών μέτρων, που θα αντιβαίνουν στη μεθοδικά σχεδιασμένη και εκτελούμενη πολιτική της».

Επίσης, αναφέραμε την εξής εκτίμηση: «...Πολύ δύσκολα, κατά την άποψή μας, είναι αδύνατον, το Βερολίνο να άρει το βέτο στην έκδοση κοινών ευρωομολόγων. Ή να επιτραπεί στην ΕΚΤ να δανείζει απευθείας σε κυβερνήσεις.

Εάν οι Γερμανοί κάνουν όντως πίσω και ενεργοποιηθούν αμέσως οι δύο όροι που τίθενται από την πλευρά των Γάλλων, θα πρόκειται για ιστορικής σημασίας ανατροπή, με πολλές και σύνθετες αναγνώσεις.

Γινόμαστε λίγο παραπάνω κουραστικοί, γιατί εκτιμούμε πως μέχρι τώρα δεν έχουν γίνει παρά επουσιώδη βήματα προς την κατεύθυνση μιας πραγματικής αλλαγής στην πολιτική που εφαρμόζεται στην ευρωπεριφέρεια».

Σε σχετικό θέμα της η Αγγελική Παπαμιλτιάδου γράφει: «Σύνοδο κορυφής με πολλά ευχολόγια και ελάχιστες αποφάσεις επιδιώκει η Γερμανία. Η αναζήτηση κονδυλίων για ανάπτυξη και η στάση Ολάντ. Το σχέδιο για την Ελλάδα και η αναμονή για το αποτέλεσμα της κάλπης».

Και για να έχουμε μέτρο και αίσθηση της κατάστασης, μέχρι και ο Αλ. Τσίπρας «επιτέθηκε» στον Ολάντ-ρέου.