Για Καρχηδόνεια Συνθήκη κάνουν λόγο ορισμένα αγγλικά ΜΜΕ αναφερόμενα στους όρους της… βοήθειας που επιβάλλει το Βερολίνο στην καθημαγμένη Αθήνα.

Ακόμη και εάν υποτεθεί πως είναι υπερβολικοί οι Άγγλοι, οι μύχιες διαθέσεις των Γερμανών θα φανούν σύντομα (κατά την εκτίμηση αρκετών ξένων αναλυτών), μεθαύριο το απόγευμα - βράδυ. Ωστόσο, θεωρούμε απίθανο οι Γερμανοί να έχουν ξεχάσει τον δικό τους ιστορικό ρόλο σε όσα διαδραματίστηκαν (κυρίως) τον 20ό αιώνα.

Δύσκολο να μη θυμάται η πολιτική ελίτ τους ταπεινωτικούς όρους που έθεσαν με το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι «σύμμαχοι» (της Αντάντ - επί της ουσίας οι τρεις μεγάλοι, ΗΠΑ- Βρετανία - Γαλλία) το 1919, με την περίφημη Συνθήκη των Βερσαλλιών.

(σ.σ.: Αυτή περιελάμβανε την εκχώρηση εδαφών, την απώλεια όλων των αποικιών και τον περιορισμό των στρατιωτικών δυνάμεων της Γερμανίας. Καθώς δεν επιτρεπόταν στη γερμανική αντιπροσωπεία να λάβει μέρος στις διαπραγματεύσεις, η γερμανική κυβέρνηση δημοσίευσε έγγραφη διαμαρτυρία για τους, κατά τη γνώμη της, άδικους όρους, και σύντομα αποχώρησε από τις διεργασίες του συνεδρίου. Στις 20/6 δημιουργήθηκε νέα κυβέρνηση υπό τον καγκελάριο Γκούσταφ Μπάουερ, αφού παραιτήθηκε ο Φίλιπ Σάιντεμαν. Η Γερμανία τελικά συμφώνησε με τους όρους με 237 ψήφους υπέρ και 138 κατά στις 23 Ιουνίου)

Στο erodotos.wordpress.com γίνεται μία συνοπτική αναδρομή του πώς φθάσαμε στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και στη Συμφωνία του Μονάχου. Και στο www.tovima.gr  μία κατατοπιστική αναφορά (του Αν. Βιστωνίτη) για το Σύνδρομο της Βαϊμάρης.

Γιατί ενώ τα γνωρίζουν όλα αυτά προωθούν για ακόμα μία φορά με σιδηρά πειθαρχία και άτεγκτη μέθοδο τον σχεδιασμό τους για τη Νέα Ευρώπη.

(*) Θα μπορούσε η Γερμανία να γίνει… BRIC; διερωτάτο ο νουνεχής Wolfgang Munchau (Financial Times), ενώ ο αναγνώστης Β. Καλαντζής θίγει το θέμα του απομονωτισμού και ο stef θυμίζει την εν δυνάμει εταιρική σχέση του Βερολίνου με τη Μόσχα.