Επιβεβαιώνοντας φήμες που κυκλοφόρησαν το μεσημέρι στις διεθνείς αγορές, προκαλώντας σημαντικές απώλειες, ο οίκος αξιολόγησης S&P προχώρησε σε υποβάθμιση των αξιολογήσεων εννέα συνολικά ευρωπαϊκών κρατών.

Η Γαλλία και η Αυστρία έχασαν το «ΑΑΑ», ενώ τα ομόλογα τριών ευρωπαϊκών χωρών βαθμολογήθηκαν ως «σκουπίδια». Εκτός της Ελλάδας, είναι πλέον της Κύπρου και της Πορτογαλίας.

Παράλληλα, η S&P υποβάθμισε κατά δύο βαθμίδες τις αξιολογήσεις της Ιταλίας και της Ισπανίας. Πλέον, η Ιταλία έχει την ίδια βαθμολογία με το... Καζακστάν.

Αυτά διαβάζουμε, μεταξύ άλλων, σε σχετικό θέμα του euro2day (13/1) για την… ομοβροντία υποβαθμίσεων στην Ευρώπη από την S&P.
 
Προδιαγεγραμμένη, εδώ και καιρό, η πορεία (κυρίως) για τη γαλλική οικονομία και το πρώτο χτύπημα έρχεται σε μία συγκυρία όπου η Γερμανία (και οι δορυφόροι της) βρίσκεται πολύ κοντά στην τελική διαμόρφωση του πλαισίου που θα διέπει τη Νέα Ευρώπη της.

Το ότι από τη μέχρι τώρα εξέλιξη της κρίσης οι δύο πιο ευνοημένες χώρες-οικονομίες είναι οι ΗΠΑ και η Γερμανία προφανώς λέει πολλά. Καθώς οι εξελίξεις δεν διαδραματίζονται και δεν αφορούν ΜΟΝΟ την οικονομία, κάθε άλλο θα λέγαμε, κι ενώ οι γεωπολιτικές αναδιατάξεις προοιωνίζονται νέες ισορροπίες και νέες συμμαχίες και παγκόσμιους ηγέτες. Μία... επόμενη μέρα στη λογική της παγκοσμιοποίησης.

Όπως πολλοί παίκτες, φίλοι και αναλυτές, έτσι (και) η στήλη παρακολουθεί εδώ και καιρό τις διεργασίες που συντελούνται πέριξ του λεγόμενου γερμανογαλλικού άξονα(*).

Συγκεκριμένα, στις 20/10/11 "ανεβάσαμε" ένα εξαιρετικά διαφωτιστικό διάγραμμα των γαλλικών spreads (μεταφέροντας την τεχνική προσέγγιση της eZMarket), εκτιμώντας πως στην άνοδό τους αποτυπώνεται η προεξόφληση του αναπόφευκτου.

Υπό τον εύγλωττο τίτλο το… πεπρωμένο των γαλλικών spreads θεωρούσαμε πως νομοτελειακά οδηγεί στην απώλεια της αξιολόγησης ΑΑΑ της Γαλλίας και στην αποστέρηση της δυνατότητας να εγγυάται το χρέος των άλλων κρατών της ευρωζώνης. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο ο έλεγχος του παιχνιδιού περνά αποκλειστικά στο Βερολίνο και στους δορυφόρους του.
 
Αλλά και τελευταία, στις 5/12, κάναμε λόγο για τη διαφαινόμενη διάλυση του γερμανογαλλικού άξονα, ενώ στις 8/12 εστιάζαμε στις αναφορές (σχεδόν αποκλειστικά ξένων ΜΜΕ) για τον… στοιχηματισμό κατά της Γαλλίας.

Καταγράφαμε δε πως συνάμα αναζωπυρώνονται ιστορικά φοβικά σύνδρομα (πλέον σε σημαντικότατο μέρος της κοινής γνώμης) κι αναβιώνουν μνήμες από τους δύο τελευταίους πολέμους και αρκετοί αναλυτές σχετίζουν τη διαφαινόμενη υποβάθμιση της γαλλικής οικονομίας με τη λύση του γερμανογαλλικού άξονα και τη δραματική ανατροπή των ισορροπιών που αναπτύχθηκαν τις τελευταίες δύο δεκαετίες μεταξύ των δύο χωρών.

Την αμέσως επομένη, με αφορμή το χτύπημα της Moody's, παρατηρούσαμε το… μαρτύριο της σταγόνας αλά γαλλικά, βλέποντας το πλεχτό που έχει αρχίσει να ξηλώνεται για τον ιστορικά ανερμάτιστο Ν. Σαρκοζί, το υπερφίαλο Παρίσι, που μήνες τώρα δέχεται να υποδύεται το… φύλλο συκής των σχεδιασμών της γερμανικής ελίτ - των νεοβισμαρκικών μεγαλοϊδεατισμών του Βερολίνου.

Διαβάζουμε: "Στην υποβάθμιση της πιστοληπτικής αξιολόγησης τριών γαλλικών τραπεζών προχώρησε η Moody’s, επισημαίνοντας πως το περιβάλλον για τις ευρωπαϊκές τράπεζες είναι πλέον ιδιαίτερα ευάλωτο".

Εξελίξεις και χτυπήματα των οίκων αξιολόγησης, που προφανώς στοχευμένα αποσκοπούσαν στην επίσπευση προσχεδιασμένων διεργασιών. Στη λογική της Μεγάλης Γερμανίας - μικρής Ευρώπης, όπως σημειώναμε στον Εκηβόλο της 12ης/12.

Γινόμαστε λίγο περισσότερο αναλυτικοί (ελπίζουμε πως όχι και κουραστικοί), ανατρέχοντας σε παλαιότερες αναφορές μας, γιατί ΜΟΝΟ τυχαία και συμπτωματικά δεν μας φαίνονται (ΚΑΙ) όσα παίχτηκαν στη χώρα μας (και σε βάρος της) τα τελευταία χρόνια.

Είτε μας αρέσει είτε διαφωνούμε, το ιστορικό DNA της γηραιάς Ευρώπης είναι βαθύτατα διαποτισμένο από μνήμες, γεγονότα και διεργασίες κυρίως όμως από πολέμους, πολλούς πολέμους, και πρόσφατα τα μαθήματα από αυτούς τους δύο του 20ού αιώνα.

Και κατά την εκτίμηση ακόμη και Γερμανών αναλυτών, το Παρίσι υπέπεσε σε ακόμη ένα μεγάλο ιστορικό λάθος.

(*)Θα το επαναλάβουμε χωρίς την παραμικρή υπόνοια νουθεσίας. Τόσο σύγχρονος, σύμφωνα με τον Ντόναλντ Κέιγκαν, ο πρόγονος "Θουκυδίδης - Ο αναμορφωτής της Ιστορίας", εκδόσεις Ωκεανίδα και τόσο διορατικός, με βάση την αιρετική προσέγγιση του Αμερικανού μελετητή - σε μετάφραση της Ελισάβετ Παπαϊωάννου.

Ενδεικτικό -σε ελάχιστο βαθμό- άρθρο των NYT, στο οποίο αναφέρεται πως ο Πετέν δεν έχει θέση στον χάρτη της Γαλλίας (από την Καθημερινή στις 4/1/11).

Για να μην ανατρέξουμε παλαιότερα (το 1919, στην περίφημη Συνθήκη των Βερσαλλιών) ή ακόμη στον γαλλοπρωσικό πόλεμο (1870-1871), που με υπογραφή του Ότο Φον Μπίσμαρκ επέβαλε στη Γαλλία αποζημίωση 2 δισ. φράγκων καθώς και την προσάρτηση της Αλσατίας και της Λωραίνης στη Γερμανία.

Όσα θα ακολουθήσουν μέχρι τα τέλη Μαρτίου - αρχές Απριλίου αναμένονται εξόχως ενδιαφέροντα. Από κάθε άποψη, κυρίως ιστορική, για τις γενιές των… παιδιών μας.