Σε ελεγκτικούς οίκους ανοχής στο σκάνδαλο Λαυρεντιάδη αναφερόταν χθεσινό εκτενές ρεπορτάζ του Βήματος (του Γιώργου Παπαϊωάννου) αλλά και στα 51 εκατ. ευρώ και στον περίεργο ρόλο της Deutsche Bank (της Γιάννας Παπαδάκου).

Όσο περνά ο καιρός τόσο και ξετυλίγεται το κουβάρι με ενδιαφέροντα ευρήματα.

Περνά, ωστόσο, απαρατήρητη μία συμπληρωματική πτυχή της ευρύτερης υπόθεσης, που άπτεται των αρμοδιοτήτων των χρηματιστηριακών και εποπτικών αρχών. Εύλογο το ερώτημα στη νυν διοίκηση της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς (κυρίως όμως των δύο προηγούμενων) εάν έχει ελεγχθεί το ενδεχόμενο χρήσης εσωτερικής πληροφόρησης (και εάν ναι, ποιοι κερδοσκόπησαν) με τη μετοχή της (παλαιάς) Proton Bank.

Αναφερόμαστε κατ' αρχάς στο περίεργο ράλι (31,3%) το 2008-09, δευτερευόντως στην περίοδο λίγο πριν από το σκάσιμο της φούσκας (σ.σ.: το 2011).

Άραγε, η νυν διοίκηση της Επιτροπής έχει στα χέρια της σχετικό φάκελο της προηγούμενης (με ευρήματα και από την περίοδο της… ομορφιάς της Νεοχημικής από την παραπροηγούμενη διοίκηση); Και εάν ναι, σε ποιο σημείο βρίσκεται η σχετική έρευνα;

Διόλου θεωρητικό το ερώτημα κατά πόσον είναι δυνατόν η Επιτροπή να χρονοτριβεί πάνω από 4-5 μήνες για να φέρει σε πέρας ένα απλό αίτημα της ΤτΕ. Αίτημα που αφορά στη διερεύνηση συναλλαγών ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΩΝ προσώπων σε ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ χρηματιστηριακές εταιρίες.

Για να μην παρεξηγούμεθα…

ΣΗΜ.: Άσχετο με τη συγκεκριμένη πτυχή, αλλά όχι και τόσο με την ευρύτερη υπόθεση.
Ενδιαφέρουσα η διαδρομή του Σπ. Μαρτσέκη από την KPMG (πρώην αναπληρωτής γενικός διευθυντής) στην AVAREZ & MARSAL (στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου).