Θα επιμείνουμε στο θέμα της διαγωνιστικής διαδικασίας επέκτασης της σύμβασης παραχώρησης για τον ΔΑΑ "Ελευθέριος Βενιζέλος", καθώς οι πηγές μας επιμένουν πως το συμφωνούμενο τίμημα δεν ανταποκρίνεται στις οικονομικές προοπτικές και στις δυνατότητες του φορέα.

Σημειώνουμε σήμερα ενδεικτικά πως η αρχική σύμβαση προέβλεπε την παραχώρηση στην κοινοπραξία αποκλειστικών προνομίων και δικαιωμάτων εκμετάλλευσης για 99 χρόνια της λεγόμενης Ουδέτερης Ζώνης γύρω από το αεροδρόμιο, συνολικής έκτασης 22.000 στρεμμάτων. Αντίθετα, η σύμβαση του 1995 κατάργησε κάθε δικαίωμα και κάθε προνόμιο της αναδόχου κοινοπραξίας σε αυτήν την Ουδέτερη Ζώνη.

Εν ολίγοις, η αρχική σύμβαση είχε τη λογική ότι το Δημόσιο θα παίρνει τα... ψίχουλα και οι ιδιώτες το... μπαγιόκο και η σύμβαση του 1995 ακριβώς την αντίθετη στρατηγική.

Δέκα χρόνια μετά, η διατήρηση του πλειοψηφικού πακέτου στην κατοχή του Δημοσίου αποδεικνύεται χρυσοφόρος, αφού, όπως επισήμαινε ο Γ.Δ. του ΔΑΑ Γιάννης Παράσχης, κατά την περίοδο 2002 - 2009 το Δημόσιο εισέπραξε από την εταιρία του αεροδρομίου περί τα 640 εκατ. ευρώ, το 75% του ποσού που έχει συνολικά αποδώσει η επιχείρηση στους μετόχους της.

Υπενθυμίζεται πως το 2010 το "Ελευθέριος Βενιζέλος" είχε κέρδη προ φόρων 200 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων το 55% πηγαίνει στο Δημόσιο και το 45% στην κοινοπραξία.

Όμως -και εδώ είναι το… κλειδί της νέας σύμβασης- η κερδοφορία θα εκτιναχθεί την επόμενη δεκαετία, αφού, σύμφωνα με τον επιχειρηματικό σχεδιασμό, θα μειωθούν δραστικά τα ποσά που πηγαίνουν για την αποπληρωμή του δανείου από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.

Πρακτικά, τα οφέλη της ωρίμανσης της σύμβασης -ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα αυξανόμενα έσοδα - κέρδη και για τα μερίσματα- θα τα καρπωθεί ο νέος φορέας. Ο οποίος μάλιστα προορίζεται να έχει μειωμένη συμμετοχή του Δημοσίου έναντι των ιδιωτών που θα φτάσουν περίπου το 60%.

Πληροφορούμεθα πως ούτε αυτό το προσδοκώμενο αυξημένο έσοδο (από την ωρίμανση της σύμβασης) έχει συνεκτιμηθεί στο... συμφωνούμενο τίμημα.

Θα επιμείνουμε πως οποιαδήποτε εκχώρηση μειοψηφικού ποσοστού από το Δημόσιο, οποιαδήποτε επέκταση της σύμβασης για λιγότερα από 400 εκατ. ευρώ θα συνιστά -κατά την άποψή μας- σκάνδαλο πρώτου μεγέθους.