Όσοι διάβασαν προσεκτικότερα τις τελευταίες επισημάνσεις και προειδοποιήσεις του IFR θα πρόσεξαν ορισμένα… ψιλά γράμματα.

Πράγματι, σε μια εμπεριστατωμένη ανάλυση των προοπτικών αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους (στο International Financing Review του Reuters), ένας ειδικός παρατήρησε πολύ εύστοχα πως "όσο περνά ο χρόνος χωρίς αναδιάρθρωση του χρέους τόσο μεγαλύτερη γίνεται και η εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας από την Ελλάδα στους επίσημους πιστωτές της (ΔΝΤ και κράτη της ευρωζώνης)".

Πέρυσι, η κυβέρνηση δεν αποφάσισε να προχωρήσει σε στάση πληρωμών ή σε επαναδιαπραγμάτευση του χρέους. Από τους περισσότερους αυτή η απόφαση θεωρήθηκε ορθή και επιβεβλημένη, από άλλους (λιγότερους) ιστορικό λάθος. Σε κάθε περίπτωση, το 2010 είναι παρελθόν και οι αποφάσεις του πρωθυπουργού και του υπουργού Οικονομικών θα κριθούν από τον ιστορικό του μέλλοντος.

Όμως, συνεκτιμώντας όλα όσα αναφέρονται και διατυπώνονται τις τελευταίες ημέρες, συντείνουμε στην εκτίμηση πως όσο προχωρά η εφαρμογή της (προφανώς) αδιέξοδης πολιτικής του μνημονίου η κυβέρνηση οφείλει να εξηγήσει καλύτερα στους πολίτες τι σημαίνει η απεγνωσμένη προσπάθεια αποτροπής ή αναβολής της αναδιάρθρωσης του χρέους, ενέργεια που από τους περισσότερους παρατηρητές θεωρείται επιβεβλημένη.

Θα πρέπει όμως να ξέρουμε πως, εάν η αναδιάρθρωση του χρέους γίνει το 2013 (με τους όρους που έχει αποφασίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση, υπό την πίεση της Γερμανίας), η χώρα μας θα έχει να διαπραγματευτεί με κράτη και διεθνείς οργανισμούς από θέση απόλυτης αδυναμίας.