Αναπόφευκτη είχε χαρακτηρίσει την αναδιάταξη του τραπεζικού συστήματος ο διοικητής της ΤτΕ, με τον κ. Γιώργο Προβόπουλο να έχει προτρέψει ουκ ολίγες φορές τις διοικήσεις των εγχώριων ιδρυμάτων προς αυτήν την κατεύθυνση, τα τελευταία ένα - δύο χρόνια. Τελευταία φορά που αναφέρθηκε αυτή η προτροπή ήταν στην παρουσίαση της έκθεσης Νομισματικής Σταθερότητας στις 15 Φεβρουαρίου.

Συγκεκριμένα, σαφείς ήταν οι αναφορές για την «…αναμενόμενη περαιτέρω επιδείνωση της ποιότητας του χαρτοφυλακίου δανείων των νοικοκυριών και επιχειρήσεων».

Όπως επίσης σχετικά με την «…ανάγκη για σταδιακή απεξάρτηση από το Ευρωσύστημα, την ΕΚΤ, όσον αφορά στην άντληση ρευστότητας» αλλά και τον «…εξορθολογισμό του υποδείγματος επιχειρησιακής λειτουργίας του και διαχείρισης του λειτουργικού κόστους».

Παράλληλες προτροπές απηύθυνε η τρόικα (ως δανειστής και εγγυητής), αφού οι συνθήκες ρευστότητας των τραπεζών αναμένεται να επιδεινωθούν τους προσεχείς μήνες καθώς η ΕΚΤ θα ζητά μείωση της εξάρτησης από αυτήν.

Δεν είναι αμελητέο, άλλωστε, πως το Ευρωσύστημα έχει χορηγήσει σχεδόν 95 δισ. ευρώ (με όλους τους τρόπους χρηματοδότησης).

Είναι λογικό και επόμενο, κατά συνέπεια, να ζητά η τρόικα μείωση αυτής της εξάρτησης και να μπορέσουν να αντλήσουν τα απαιτούμενα κεφάλαια από τις αγορές.

Είναι σαφές πως τον καταλυτικό ρόλο θα έπρεπε να διαδραματίσει η Εθνική Τράπεζα (μη κρατική, αλλά με διοριζόμενη από την εκάστοτε κυβέρνηση διοίκηση).

Την τρόικα δεν την απασχολούν «αγκάθια», όπως για παράδειγμα θεωρείται το υψηλό ποσοστό αλληλοκάλυψης του δικτύου των δύο ομίλων, που υπολογίζεται πως φτάνει το 40%, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται ευρύτερα.

Την ενδιαφέρει να μειωθεί ο ιλιγγιώδης βαθμός εξάρτησης του εγχώριου συστήματος από την ΕΚΤ, από τους δανειστές.

Και σε αυτό το σημείο αναδεικνύεται η πρόνοια των μνημονίων, που με την υπογραφή της κυβέρνησης έχουν προνοήσει να καταστήσουν πιο ευέλικτο το εργασιακό πλαίσιο.

Όπως και η σπουδή των κυβερνώντων να δημιουργηθεί ένας πόλος που θα μπορεί να… βγει στις αγορές, κυρίως όμως να σταθεί υποστηρικτικά στη χρηματοδότηση μεγάλων έργων που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων.

Με χαρτοφυλάκιο ομολόγων του ελληνικού δημοσίου περίπου 22 δισ. ευρώ η Εθνική και…μόλις 4,2 δισ. ευρώ η Alpha Bank δημιουργείται ένα πολύ μεγάλο «καλάθι» 26,2 δισ. ευρώ.

Πρακτικά αυτό σημαίνει (και όσο το ενδεχόμενο μιας αναδιάρθρωσης είναι πάντα ανοιχτό) πως μια συγχώνευση (όχι μόνο των δύο συγκεκριμένων ομίλων) δεν μπορεί να γίνει προτού ληφθούν οριστικές αποφάσεις από τους δανειστές. Εάν υποθέσουμε πως στη Σύνοδο Κορυφής στις 24 - 25 Μαρτίου θα ληφθούν πράγματι οριστικές αποφάσεις (οπότε η Εθνική αλλά και οι λοιπές τράπεζες θα γνωρίζουν πώς ακριβώς θα διαχειριστούν τα χαρτοφυλάκια ομολόγων του ελληνικού δημοσίου), τότε ο δρόμος για τη συγκέντρωση στον εγχώριο κλάδο και την πιθανή είσοδο και ξένων κεφαλαίων θα έχει ανοίξει.

ΣΗΜ. Για τον φίλο Απόστολο Λυρίτση -καλώς σε δεχτήκαμε- απλώς κάνεις κλικ στο κυρίως κείμενο (όπου βλέπεις λέξεις με μπλε γράμματα) και στη συνέχεια την είσοδό σου στη δεύτερη σελίδα.

- Για όσους παρακολουθούν παράλληλα τις εξελίξεις στη Γερμανία, δεν θα πρέπει να ξαφνιάστηκαν από τη συντριπτική ήττα της Μέρκελ στο Αμβούργο (σχετικό θέμα του euro2day).

Από αυτήν την άποψη θα πρέπει να συνεκτιμηθούν ορισμένα στοιχεία. Για παράδειγμα, η Γερμανίδα καγκελάριος έχει στην ομάδα συμβούλων της στελέχη της Bundesbank, που κατά το παρελθόν είχαν ξεκάθαρα εναντιωθεί στην είσοδο της Ελλάδας στην ευρωζώνη. Μέχρι και τελευταία υποστήριζαν ως επιβεβλημένη την έξοδο της χώρας μας από το ευρώ.

Ακριβώς αντίθετη άποψη υποστηρίζει ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

Το κρισιμότερο τεστ για τη γερμανική πολιτική σκηνή και τις ισορροπίες παίζεται (όπως αναφέρουν τα ΜΜΕ της χώρας) τον Μάρτιο στην εκλογική αναμέτρηση στη Βάδη-Βυτεμβέργη.

Σημειώνουμε πως το CDU πιθανότατα θα γνωρίσει ακόμη μία οδυνηρή εκλογική ήττα στη Σαξονία-Άνχαλτ στις 20 Μαρτίου (πριν από τη Σ.Κ. στις 24 - 25/3), αλλά η πιο κρίσιμη αναμέτρηση διεξάγεται στις 27 Μαρτίου στη Β.-Β., το πλούσιο κρατίδιο και προπύργιο της συντηρητικής παράταξης.

Ενδεχόμενη εκλογική ήττα της Μέρκελ στη Β.-Β. θα μπορούσε να προσλάβει ιστορικές διαστάσεις και να συνταράξει συθέμελα τη γερμανική κυβέρνηση.