Επιβεβλημένη η χθεσινή συντονισμένη προσπάθεια του «εγχώριου συστήματος» να κατευνάσει το… όργιο φημών, να καθησυχάσει τον κόσμο. «Μην ακούτε κακόπιστα σενάρια. Η Ελλάδα είναι ασφαλής», σημειώνεται πρωτοσέλιδα στην «Ελευθεροτυπία», ενώ ο Τύπος στο σύνολό του «ανεβάζει» πολύ υψηλά το θέμα, και δικαιολογημένα.

Από τον πρωθυπουργό μέχρι την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών αλλά και μεμονωμένους τραπεζίτες ( Βασ. Ράπανος από την Εθνική, Ν. Νανόπουλος από τη Eurobank), όλοι επιχειρούν να βάλουν ένα φρένο στην… τρομολαγνεία, να συμμαζέψουν τα… ασυμμάζευτα.

Μέχρι εδώ καλά και… άγια, που λένε.

Όμως, το ερώτημα που θα πρέπει να απαντηθεί είναι γιατί αυτή η άκριτη σεναριολογία, που ξεκίνησε από το μεσημέρι της προηγούμενης Πέμπτης και κορυφώθηκε το απόγευμα της Δευτέρας, πρωί της Τρίτης, βρήκε και πάλι πρόσφορο έδαφος.

Παρά το ότι, εκ πρώτης ανάγνωσης, δεν συνέτρεχαν ουσιώδεις λόγοι διάχυσης των φημών και καλλιέργειάς τους μέχρι το όριο του… πανικού.

Σύμφωνοι, η κοινή γνώμη δεν επηρεάζεται μόνο από το όργιο (προφανώς και κατευθυνόμενο…) φημών, που αποκρούστηκαν χθες με δηλώσεις και διαβεβαιώσεις. Επηρεάζεται όμως και από γεγονότα που αποκαλύπτουν την άθλια κατάσταση όπου έχει οδηγηθεί η οικονομία από πράξεις, παραλείψεις και εγκληματικά λάθη όσων κυβέρνησαν. Αλλά και βεβαίως από τη σηπώδη διάβρωση του συστήματος.

Επηρεάζεται και οργίζεται η κοινή γνώμη γιατί καλείται να πληρώσει δυσανάλογα με επώδυνα και άδικα μέτρα τις βασικές αμαρτίες άλλων. Τιμωρείται ένας ολόκληρος λαός χωρίς να έχει την ευθύνη που του αναλογεί.

Βλέπει όμως καθημερινά η κοινή γνώμη ότι το κράτος δεν μπορεί να ελέγξει τις τιμές -την πρωτοφανή έκρηξη του πληθωρισμού στο 5,4% μέσα σε υφεσιακό περιβάλλον-, τις ανεξέλεγκτες δαπάνες σε τομείς όπως η υγεία, τα κρατικά και τα δημόσια έξοδα, την ασυλία της Βουλής, την εκτίναξη του χρέους, την ατολμία των κυβερνώντων σε θέματα λειτουργίας, τόνωσης της οικονομίας.

Βλέπει πως ακόμη και οι αποκρατικοποιήσεις δεν είναι τίποτε περισσότερο από μία επικοινωνιακή… φωτοβολίδα, πως ακόμη και στο περιβόητο -πλέον- αδιέξοδο της ταλαίπωρης κρουαζιέρας κινούνται φοβικά μην τυχόν και θιγούν τα δικαιώματα μιας ισχνής υπομειοψηφίας, με αποτέλεσμα και στην άρση του cabotage να χρησιμοποιούνται «ελληνικές μεθοδεύσεις» και ήξεις - αφήξεις.

Βλέπει, από την άλλη, όλους αυτούς που «πυροβολούν» την ελληνική οικονομία -προφανώς γιατί εξυπηρετούν ιδιοτελώς τεράστια συμφέροντα- μιλώντας επίμονα για «επαναδιαπραγμάτευση του χρέους» και άλλα συναφή, βλέπει τα αποτελέσματα της τελευταίας δημοσκόπησης του Bloomberg.

Βλέπει και επειδή ξέρει να κρίνει δεν πείθεται για το πώς θα βγουν οι… αριθμοί και τα… μεγέθη και γι’ αυτό ενδίδει στην κάθε άκριτη και αδικαιολόγητη φήμη.

Έχει χαθεί η εμπιστοσύνη, έχει διαβρωθεί η αξιοπιστία και η κοινή γνώμη έχει το μικρότερο μερίδιο ευθύνης γι' αυτό.

Βλέπει όμως και τις μεθοδεύσεις των ιμάντων του συστήματος να προστατευτεί, να διαφυλάξει την ατιμωρησία του, ακούει πως οι καταθέσεις των Ελλήνων στα ταμεία της UBS μπορεί και να φτάνουν τα 80 δισ. ευρώ, βλέπει και κρίνει. Και γι' αυτό ενδίδει στις φήμες, οργίζεται.

Και μακάρι να διαψευστούμε, αλλά έτσι όπως χειρίζονται τις διάφορες υποθέσεις οι κρατούντες (Βατοπέδια, Siemens, λαδώματα μεγαλόσχημων, μεγαλοδημοσιογράφων, πολιτικών…) πολύ δύσκολα δεν θα βγει αληθινός ο ίδιος ο πρωθυπουργός, όταν (προ)έβλεπε πως «…εάν δεν γίνουν όσα πρέπει να γίνουν, ο κόσμος θα μας πάρει με τις πέτρες».