Τελικά οι Ιταλοί, όταν το θέλουν είναι σοβαροί. Και το απέδειξαν ακόμη μία φορά με τον «επαναπατρισμό» κεφαλαίων θεσπίζοντας σειρά κινήτρων και προϋποθέσεων προσέλκυσης χρήματος. Πέτυχαν να μαζέψουν 80 δισ. ευρώ, το εγχείρημα έγινε πρωτοσέλιδο ακόμη και σε εφημερίδες που αντιπολιτεύονται σφόδρα τον Μπερλουσκόνι.

Και εμείς, και μάλιστα κάποιοι που καυχώνται πως με τους γείτονες είμαστε una faccia una razza, στραβωνόμαστε ακόμη με τις… αποδείξεις προκαλώντας κατάσταση υστερίας. Αστεία πράγματα, καθώς όταν εξαιρούνται οι αποδείξεις των βασικών εξόδων ενός οικογενειακού προϋπολογισμού, καταντάς να… κυνηγάς τα 20 ευρώ και τα ψιλά. Ερασιτεχνικά πράγματα.

Γι' αυτό και επαναφέρουν δοκιμασμένες συνταγές των προηγούμενων με την επιστροφή (…νυχτιάτικα) τριών φόρων (κληρονομιάς, γονικών παροχών και δωρεών) και την αύξηση της τιμής σε ποτά και τσιγάρα. Δηλαδή τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου... Και πέρασαν πλέον αυτές οι περίφημες πρώτες 100 ημέρες.

Ξεφύγαμε όμως και το θέμα μας είναι αυτό που κατάφεραν οι γείτονες.

Τσακώθηκαν με τους Ελβετούς οι Ιταλοί και σε χρόνο dt επαναπατρίστηκαν 80 δισ. ευρώ από το μαγευτικό Λουγκάνο.

Γιατί άραγε δεν παραδειγματιζόμεθα από ένα τέτοιο εγχείρημα;

Κακά τα ψέματα, πρέπει να δοθούν κίνητρα αμνήστευσης σε αυτούς που θα δανείσουν (επί της ουσίας) το ελληνικό δημόσιο με φθηνό -φθηνότατο- χρήμα εξισορροπώντας έτσι και τους εκβιασμούς των ξένων οίκων που σώνει και καλά θέλουν να μας δανείσουν με τους όρους τους, πανάκριβα.

Και θα πρέπει κάποια στιγμή να κοπούν οι περίφημες δαπάνες του Δημοσίου, οι… ρημάδες οι υπερωρίες, τα Συμβούλια και τα Διαβούλια. Γύρω στα 2,5 δισ. ευρώ (!) εντόπισαν μόνο σε υπερωρίες του Δημοσίου οι κοινοτικοί εκπρόσωποι και δικαιολογημένα τρελάθηκαν οι άνθρωποι.

Τρελά πράγματα. Αλλά έτσι… σύντροφοι δεν λύνεται το πρόβλημα.