Όλο και πιο ανησυχητικά είναι τα μηνύματα που έρχονται από τον χώρο της πραγματικής οικονομίας, τους τομείς κύριας δραστηριότητας και παραγωγής. Όλο και συχνότερα άνθρωποι της αγοράς, επαγγελματίες αλλά και νουνεχή και προσγειωμένα τραπεζικά στελέχη, μιλούν για τις νέες επερχόμενες δυσκολίες.

Τα στοιχεία, τα οποία φτάνουν από τις… δικαστικές αίθουσες, είναι κάτι παραπάνω από απογοητευτικά και αποκαρδιωτικά για όλο και περισσότερους ανθρώπους της πιάτσας.

Κορυφή του "παγόβουνου" η παύση πληρωμών που μέχρι το τέλος Ιουλίου συμποσούνταν σε εκρηκτικό μίγμα διαταγών πληρωμής, δηλαδή όλων εκείνων που δεν μπορούν, δεν έχουν ή δεν θέλουν να πληρώσουν και προτιμούν τη δικαστική διέξοδο, διακινδυνεύοντας συνήθως την κατάσχεση περιουσιακών στους στοιχείων.

Και αν ο Αύγουστος (μήνας όπου τα δικαστήρια δεν λειτουργούν) καλύπτει για λίγο το πρόβλημα, από τις αρχές του Σεπτεμβρίου αναμένονται τα δυσκολότερα. Το γεγονός ότι μέσα στο κατακαλόκαιρο (1 - 20/7) εκδόθηκαν 3.584 διαταγές πληρωμής, δηλαδή 156% περισσότερες από πέρυσι, λέει πολλά.

Όπως επίσης ότι από την αρχή του έτους μέχρι και τον Ιούλιο οι διαταγές πληρωμής εμφανίζονται αυξημένες κατά 30% (σε σχέση με το 7μηνο του 2008).

Οι 50.862 διαταγές πληρωμής, οι οποίες είχαν εκδοθεί μέχρι και το τέλος του Ιουλίου, είναι αρνητικό ρεκόρ για την εγχώρια αγορά (τουλάχιστον από το 1978 και μετά). Και το αρνητικότερο είναι… πως, ενώ μέχρι πρότινος αυτή η διαδικασία αφορούσε κυρίως σε τράπεζες και σε ιδιώτες, πλέον όλο και περισσότερες υποθέσεις έχουν σχέση με ιδιώτες που στρέφονται κατά ιδιωτών για να διεκδικήσουν τα οφειλόμενα.

Ενδεικτικά, ενώ τα προηγούμενα χρόνια το 80% και πλέον των διαταγών πληρωμής που εκδίδονταν στα δικαστήρια αφορούσε σε οφειλές προς τράπεζες, το ποσοστό αυτό έχει υποχωρήσει στο 55%.

Πρακτικά, όλο και περισσότεροι έμποροι και επαγγελματίες δεν μπορούν να καλύψουν τις επιταγές που έχουν εκδώσει (ή έχουν δώσει) προς τους προμηθευτές ή και προς τρίτους και οι τελευταίοι μετά το "σφράγισμα" των επιταγών κινούνται δικαστικά εναντίον των πρώτων προκειμένου να διεκδικήσουν, έστω και μέσω κατάσχεσης, μέρος των οφειλομένων.

Εάν συνεκτιμήσουμε πως όλα αυτά τα στοιχεία περνούν αυτόματα στον Τειρεσία εγκλωβίζοντας περισσότερο τους επαγγελματίες, το μέγεθος του προβλήματος γίνεται μεγαλύτερο. Ως γνωστόν, η διαταγή πληρωμής παραμένει ως πληροφορία στο σύστημα για τέσσερα χρόνια, εφόσον τακτοποιηθεί η οφειλή. Και για δέκα έτη στο αρχείο του Τειρεσία εάν δεν υπάρξει εξόφλησή της.

Και όσοι θέλουν να κρύβονται ακόμη πίσω από το δαχτυλάκι τους και να εθελοτυφλούν, ας εύχονται να εκτιμούν λάθος οι άνθρωποι της αγοράς, οι οποίοι από τον Σεπτέμβριο κιόλας (με το που θα ανοίξουν οι δικαστικές αίθουσες) περιμένουν ραγδαία επιδείνωση του κλίματος.

Και επιτέλους, ας πράξουν, έστω και τώρα στο… και πέντε, κάτι.