Η ανοδική αντίδραση στις 21/4, με επαναπροσέγγιση των 8.000 μονάδων για τον Dow Jones, ενισχύει την εκτίμηση συγκεκριμένων επενδυτικών κύκλων για τον συγχρονισμό της μεγαλύτερης χρηματιστηριακής αγοράς του κόσμου και των… προετοιμασιών του συστήματος για τον επόμενο (ίσως και τελευταίο) μεγάλο σε διάρκεια και έκταση ανοδικό κύκλο.

Από αυτή την άποψη εμμένουμε στην πρόσφατη προσέγγιση μας περί… ύφανσης της επόμενης παγίδας (στις 15/4), που ωστόσο θα πρέπει να μας βρει εντός παιδιάς, καθώς το σύστημα για να πετύχει τη μεγαλύτερη δυνατή διανομή μετοχικών θέσεων θα πρέπει να μας δελεάσει με τιμές "που θα βγάζουν μάτι".

Σύμφωνα με αναλυτές, το πιθανότερο σενάριο -με οδηγό κυρίως τον Dow Jones (ή και τον S&P 500)- είναι η επιβεβαίωση της τεχνικότητας της αμερικανικής αγοράς με πολύ πιθανή την υποχώρηση του DJIA ξανά προς τις 7.500 μονάδες, ίσως και λίγο χαμηλότερα. Με αυτή την κίνηση εκτιμάται πως θα συγχρονιστεί και το Χ.Α. καθώς ο Γενικός Δείκτης παραμένει μέσα σε πολύ σημαντική μακροπρόθεσμη περιοχή (δες σχετικό διάγραμμα του Γ.Δ. στο χθεσινό σχόλιο "τραπεζική εξαέρωση στο Χ.Α." στις 11:23).

Από τη χαμηλότερη στήριξη θα πρέπει, πάντα με γνώμονα τις εκτιμήσεις αναλυτών και εμπλεκομένων με την αγορά- να εκδηλωθεί ακόμα μία ανοδική προσπάθεια για την προσέγγιση υψηλότερων επιπέδων τιμών. Για την επιβεβαίωση αυτού του σεναρίου θα πρέπει ο DJIA να ξεπεράσει σημαντικά την περιοχή της κορυφής της 17ης Απριλίου, ισχυροποιώντας την ανοδική κίνηση που θα έβαζε την αμερικανική αγορά σε τροχιά προς τις 8.400 και πλέον μονάδες.

Αυτό, καθώς βρισκόμαστε σε μεσοχρόνιο ανοδικό κύκλο που συνδέει τις δύο πολύ σημαντικές καθοδικές περιόδους του δείκτη (και κατ' επέκταση των αγορών), αυτής που ξεκίνησε το φθινόπωρο του 2007 και τερματίστηκε στις 9 Μαρτίου 2009 και εκείνης που θα ακολουθήσει.

ΣΗΜ.: Είναι τόσο μεγάλη και πολυσύνθετη η αναδιάταξη δυνάμεων που συντελείται διεθνώς σε κάθε επίπεδο (οικονομικό, γεωπολιτικό, και όχι μόνο) που μερικές φορές οι… λεπτομέρειες μπορεί να κάνουν τη διαφορά. Φίλος της στήλης ξεκινούσε από το αυτονόητο, από το γεγονός δηλαδή πως το αμερικανικό χρηματοοικονομικό σύστημα έχει πια αλλάξει.

Η αρχή έγινε με την κατάρρευση της Bear Stearns, η οποία εξαγοράστηκε τελικά από την JP Morgan (σε τιμές χαμηλότερες της αξίας της) λόγω των πιεστικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε και την άρνηση ΟΛΩΝ, συμπεριλαμβανομένης και της FED, να προχωρήσουν σε βραχυχρόνιο δανεισμό της.

Βέβαια η ίδια η FED διευκόλυνε όσον αφορά στην εξεύρεση της απαραίτητης ρευστότητας την JPM για να φέρει εις πέρας την εξαγορά της B.S. Ακολούθησαν, όπως θυμίζει ο φίλος, η πτώχευση του ιστορικού κολοσσού Lehman Brothers, η κατάρρευση του μεγαλύτερου πιστωτή ενυπόθηκων δανείων IndyMac Bank καθώς και η εξαγορά των Fannie Mae και Freddie Mac σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Η εικόνα σχηματοποιήθηκε περισσότερο με την απορρόφηση της Merrill Lynch από την Bank of America και τη συμμετοχή της ομοσπονδιακής κυβέρνησης σε ποσοστό 80% στη μεγαλύτερη ασφαλιστική εταιρία στον κόσμο AIG.

Έπειτα από όλα αυτά, στις ΗΠΑ έχουν μείνει πλέον τρεις κύριοι χρηματοπιστωτικοί όμιλοι, η Goldman Sachs, η JP Morgan και η Morgan Stanley, που αν και καλούνται να επιβιώσουν σε πολύ δύσκολες συνθήκες (συνεχίζουν να απολαμβάνουν τη φροντίδα της Ουάσιγκτον) βρίσκονται στην ευχάριστη θέση να μοιραστούν αναλογικά πολύ μεγαλύτερη πίτα εσόδων και ρευστότητας.

Για την πρώτη ο ίδιος φίλος υπενθυμίζει πως υπήρξε ο δεύτερος μεγαλύτερος υποστηρικτής της προεκλογικής εκστρατείας του Barack Obama και ότι πρώην στελέχη της έχουν λάβει υψηλές θέσεις στην αμερικανική κυβέρνηση τα προηγούμενα χρόνια, με αποκορύφωμα την εύνοια για τον διορισμό του Henry Paulson στη θέση του υπουργού Οικονομικών. Για την ιστορική παρουσία της δεύτερης -της περίφημης JP Morgan- και τον διαχρονικό ρόλο της στα τεκταινόμενα των ΗΠΑ και τη… δημιουργία του όρου morganization θα επανέλθουμε σύντομα.