Αλλαγή στους όρους του παιχνιδιού προοιωνίζονται με τις τελευταίες δηλώσεις τους τόσο ο υπουργός Οικονομίας όσο και το μέλος του Δ.Σ. της ΕΚΤ.

Σύμφωνα με τα όσα απάντησε σε Άγγλους δημοσιογράφους ο Γιάννης Παπαθανασίου, "οι συγχωνεύσεις τραπεζών με ελεύθερες διαπραγματεύσεις και χωρίς κρατική παρέμβαση θα μπορούσαν να είναι επωφελείς σε μια μικρή αγορά όπως αυτή της Ελλάδας" .

Απάντηση - δήλωση που εκτός του ότι κινείται σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από αυτήν του προκατόχου του (ο οποίος υπεραμυνόταν συμφωνιών - εξαγορών μόνο με ξένους οίκους…) δίνει εμμέσως πλην σαφώς σήμα για συγχωνεύσεις (*).

Από την άλλη, ο Λουκάς Παπαδήμος μιλώντας για την προοπτική μείωσης των επιτοκίων στην ευρωζώνη έθεσε για πρώτη φορά μία παράμετρο που χρήζει δεύτερης ανάγνωσης. Αυτό γιατί, σύμφωνα με το κείμενο της ομιλίας του στο Λονδίνο, ανέφερε πως ενδέχεται να ληφθούν μη συνηθισμένα μέτρα για τη βελτίωση των αγορών ανεξαρτήτως του ύψους του βασικού επιτοκίου.

Μία πρώτη ανάγνωση έρχεται να ενισχύσει την επιφυλακτικότητα και τις ανησυχίες των κοινοτικών και όσων μιλούν για σοβαρότατη κρίση οι συνέπειες της οποίας δεν θεραπεύονται με αιχμή τις κρατικοποιήσεις των τραπεζικών ομίλων. Αφήνει όμως ανοιχτό -εάν αποδίδουμε σωστά τις ακριβείς δηλώσεις- ένα παράθυρο για την αναθεώρηση μέτρων ή τη λήψη νέων που άπτονται (;) θεσμικών (ή μήπως και συνταγματικών;) πλαισίων. Ή μήπως όχι;

(*) Εξαιρετικά κατατοπιστικό το θέμα "Χ.Α.: 1 στους 3 κάτω της ονομαστικής αξίας" του Στέφανου Κοτζαμάνη, μπορεί να φανεί χρήσιμο στην περίπτωση που προωθηθούν ΑΜΚ από τράπεζες των οποίων η τρέχουσα τιμή… εμπίπτει σε αυτή την κατηγορία.

Παράλληλα, βάζει σε σκέψεις κάποιους παράγοντες της αγοράς, οι οποίοι διερωτώνται εάν η υποχώρηση της τιμής (και της αποτίμησης) των τραπεζών θα μπορούσε να διευκολύνει υφιστάμενους μετόχους να διατηρήσουν (ή και να ενισχύσουν) το ποσοστό τους από πολύ χαμηλότερα επίπεδα. Προσέγγιση που υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να έχει ενδιαφέρον. Για να δούμε…