Πολλά και ενδιαφέροντα ζητήματα έθεσε για ακόμη μία φορά ο ισχυρός άνδρας του ομίλου Marfin κ. Ανδρέας Βγενόπουλος μιλώντας στο 19ο συνέδριο του ΕΑ.Ε.Ε.

Το καλό με τον κ. Βγενόπουλο είναι πως η στάση και οι θέσεις του δεν σου αφήνουν και πολλά περιθώρια… Ή συμφωνείς ή διαφωνείς μαζί του. Απλά και ξεκάθαρα.

Εν πάση περιπτώσει, το γεγονός ότι επιτέθηκε για πολλοστή φορά κατά του κ. Γ. Αλογοσκούφη, υπογραμμίζοντας ότι ο προϋπολογισμός του 2009 είναι αντιαναπτυξιακός, δείχνει πως η αντιπαράθεση δεν είναι απλώς μία προσωπική υπόθεση των δύο ανδρών, αλλά πολύ πιο σύνθετη και άπτεται θεμάτων ουσίας. Είτε αρέσει είτε όχι στον ΥΠΕΘΟ, ο αντιπρόεδρος της MIG δικαιωματικά ομιλεί ως ο παράγοντας που -είτε το έχει συνειδητοποιήσει είτε όχι ο κ. Αλογοσκούφης- ελέγχει έναν πολυσχιδή επιχειρηματικό όμιλο με 52.000 εργαζομένους που πέρυσι είχε συνολικές εισροές κοντά στα 5,2 δισ. ευρώ και έχει καταβάλλει για φόρους περί τα 820 εκατ. ευρώ την τελευταία τριετία. 

Το παράδειγμα που ανέφερε ο αντιπρόεδρος του ομίλου ΜIG -με τη μετακίνηση ενός εργοστασίου που ανήκει σε αμερικανική θυγατρική εταιρία της Vivartia από το Μπρονξ της Νέας Υόρκης στην Πολιτεία της Βόρειας Καρολίνας, καθώς οι αρχές της τελευταίας δίνουν 2,5 εκατ. $ και επιπλέον φορολογικές ελαφρύνσεις για σειρά ετών στην εταιρία προκειμένου να προσελκύσουν μία επένδυση 10 εκατ. $ που δημιουργεί 300 νέες θέσεις εργασίας- είναι ενδεικτικό των κοσμογονικών αλλαγών που συντελούνται διεθνώς. Και στο χρηματοπιστωτικό σύστημα αλλά κυρίως σε κάθε τομέα της παραγωγής, της πραγματικής οικονομίας.

Στη διάρκεια της κρίσης παραμένουμε απαθείς μάρτυρες ιστορικών αλλαγών και λήψης ρηξικέλευθων αποφάσεων και ενεργειών από σειρά πολιτικών, τραπεζιτών και εμπλεκομένων του συστήματος.

Από τη βοήθεια των Αμερικανών στις επιχειρήσεις τους, τη θέση του κ. Γουόρεν Μπάφετ, την απόφαση των Άγγλων για προσωρινή μείωση του ΦΠΑ μέχρι έναν σωρό δράσεις που αν μη τι άλλο κινούνται στην κατεύθυνση της αντιμετώπισης των συνεπειών της κρίσης.

Εμείς στην πατρίδα μας καταγράφουμε μέχρι τώρα αποσπασματικές κινήσεις, ασύνταχτες και χωρίς κεντρικό σχεδιασμό, με παντελή την απουσία αναπτυξιακής λογικής και -το χειρότερο- αντιεργατικού χαρακτήρα. Σαν να μην τους ενδιαφέρει το… παλιρροϊκό κύμα ακρίβειας, απολύσεων, ανέχειας και κοινωνικής αποσύνθεσης που έρχεται κατά πάνω μας.

Δεν είναι ίσως τυχαίες οι τελευταίες ανησυχητικές (εφιαλτικές τις χαρακτηρίζουν οι εφημερίδες της αντιπολίτευσης) προβλέψεις του ΟΟΣΑ με ταυτόχρονη προτροπή στην κυβέρνηση "να δώσει ρευστό, να ρίξει τα επιτόκια" και "να βοηθήσει την κατανάλωση, να τονώσει την αγοραστική δύναμη και να συντηρήσει την παραγωγή".

Πώς όμως μπορεί να γίνουν όλα αυτά όταν, για παράδειγμα, ο ΥΠΕΘΟ αγωνιά να μαζέψει άλλα 7 - 8 δισ. ευρώ φοροέσοδα αφαιμάσσοντας έναν… ημιθανή;