Ανοίγει το θέμα των stock options, σε μία περίοδο όπου το οικονομικό επιτελείο μελετά σειρά φορολογικών μέτρων για το κεφάλαιο και τις υπεραξίες.

Προφανώς και κανείς δεν μπορεί να είναι κατά της δίκαιης φορολόγησης όλων των εχόντων και κατεχόντων. Όμως, όλων και κυρίως εκείνων που έχουν την ευχέρεια να αποκτούν υπεραξία από απευθείας συναλλαγές ή μέσω υπεράκτιων εταιριών που διατηρούν σε γνωστούς προορισμούς.

Με ευκαιρία, λοιπόν, τη συζήτηση που… γίνεται ένθεν και ένθεν, ενδιαφέρον θα είχε και το ενδεχόμενο εφαρμογής του σχετικού νόμου 2238/1994 άρθρο 45. Σύμφωνα με αυτό, τα stock options θεωρούνται εισόδημα και ήδη θα έπρεπε να φορολογούνται. Όμως, αφήνεται ένα… παραθυράκι για κέρδη που προκύπτουν έπειτα από δύο χρόνια.

Επιπρόσθετα, θα ήταν μία καλή αφορμή να εξεταστεί εκ νέου το περιεχόμενο που απορρέει από την ερμηνεία του νόμου, ο οποίος δίνει κίνητρα για συγχωνεύσεις επιχειρήσεων. Ως γνωστόν, όλα ορίζονται ρητά και ξεκάθαρα στον  σχετικό Ν. 2992/20.3.02 (συγκεκριμένα, στο ΦΕΚ 54/20.3.02) και ειδικότερα στο άρθρο 9 Κεφάλαιο Β΄.

Εάν θέλουμε να ανοίξουμε διάλογο για τη φορολογητεά ύλη, για την ισονομία και για την κοινωνική δικαιοσύνη, ας ξεκινήσουμε!