Ακρως ενδιαφέρουσα η συνάντηση των επιτελών του Groundfund με πολυμελή ισραηλινή αντιπροσωπεία, με τις λιμενικές υποδομές ένα από τα θέματα που εξετάζει το Τελ-Αβιβ, σύμφωνα με όσα αναλυτικά αναφέρει ο Γιώργος Φιντικάκης.
Σε ότι αφορά στα «λιμενικά» για τα οποία ενδιαφέρον έχουν εκδηλώσει και ινδικά συμφέροντα, το θετικό είναι πως για δύο φορείς (ΟΛΑλεξανδρούπολης, ΟΛΒόλου) κομβικής σημασίας έχουν εξασφαλιστεί κεφάλαια για την αποκατάσταση, αναβάθμιση υποδομών και άλλων απαραίτητων έργων που χρειάζεται να γίνουν.
Και πολύ σωστά, πλην όμως λιμάνι δίχως σιδηροδρομική συνδεσιμότητα είναι -σχεδόν- άχρηστο κατ' αρχήν για εμπορικούς/μεταφορικούς σκοπούς. Πολύ δε περισσότερο όταν οι (εκάστοτε) κυβερνώντες φιλοδοξούν η Ελλάδα να αποτελέσει μέρος ενός ευρύτερου εμπορικό-οικονομικού σχεδιασμού λ.χ. του India-Middle East- Europe Corridor- που μάλιστα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ΗΠΑ.
Πως όμως, θα αναπτυχθούν τα λιμάνια, είτε για εμπορικό σκοπό λ.χ. Αλεξανδρούπολης, Βόλου, είτε για τουριστικό λ.χ. Λαυρίου, όταν το υφιστάμενο δίκτυο οδικό -κυρίως όμως σιδηροδρομικό- είναι αυτό που όλοι γνωρίζουμε καλά ποιο είναι;
Είναι ένα θέμα αυτή η τεράστια απόκλιση σχεδιασμού-υλοποίησης-λειτουργίας, όταν καλά-καλά εκκρεμεί η σιδηροδρομική σύνδεση λίγων χιλιομέτρων του OΛΘεσσαλονίκης με το κεντρικό δίκτυο προς Ευρώπη.
Τα αναφέρω αυτά, γιατί καλές και άγιες οι φιλοδοξίες για συμμετοχή σε projects όπως του IMEEC αλλά πως...με την ανησυχία μήπως ως χώρα βρεθούμε εκτός (επ' ωφελεία τρίτων), όπως καλή ώρα τώρα «και στο 1» τρέχουμε (και δεν φτάνουμε) στο μείζον της αμυντικής βιομηχανίας.
Οπου, δυστυχώς όπως σημειώνει ο Γιώργος Φιντικάκης ψάχνουμε μερίδιο στην σκιά της Τουρκίας.