Η διαφοροποίηση της στήλης σχετικά με τις σκέψεις/σχεδιασμό ορισμένων να προωθηθεί η έκδοση «λαϊκών» ομολόγων, γνωστή και ξεκάθαρη, διατυπώθηκε πριν από μία εβδομάδα.
Καταλήγοντας σε δύο σημεία: Οι γνωρίζοντες τα του χρέους υποστηρίζουν ότι το «λαϊκό ομόλογο» δεν είναι κάτι που πρέπει να μπει στο τραπέζι. Και πως είναι δύσκολη η περίοδος για «πυροτεχνήματα».
Κρίνοντας από το ρεπορτάζ της Αναστασίας Παπαϊωάννου, πως μπήκε στο «συρτάρι» το σχέδιο, υποθέτω ότι υπερίσχυσαν οι γνωρίζοντες, το δε αποτέλεσμα της απόφασής τους θα αποτυπωθεί πολλαπλά στη συνέχεια. Κυρίως όσον αφορά στην «τιμολόγηση» του κρατικού χρέους, παραπέμποντας και στην contrarian κίνηση του 10ετούς ελληνικού έναντι της πλειονότητας των ευρωπαϊκών (με τη Λία Δεληγιάννη να αναφέρεται στην περαιτέρω επιβάρυνση του γερμανικού).
Παράλληλα, υποθέτω -επίσης- πως στέλνεται ένα μήνυμα προς τους μη γνωρίζοντες να μην παίζουν με «πυροτεχνήματα», τα όσα μας περιμένουν είναι πολύ σοβαρά και θα απαιτηθούν ειδικοί χειρισμοί από τους γνωρίζοντες.
Ο καθείς στα του αντικειμένου του.
Και ο νοών νοείτω.