Δεν σκεφτόμαστε παύση στις αυξήσεις των επιτοκίων, το επιμύθιο των δηλώσεων της Κριστίν Λαγκάρντ,
χθες Πέμπτη. Ο πληθωρισμός έχει υποχωρήσει αλλά προβλέπεται να παραμένει υψηλός για μεγάλο χρονικό διάστημα, η εκτίμηση της επικεφαλής της ΕΚΤ, όπερ είναι αποφασισμένη να επαναφέρει τον πληθωρισμό στον μεσοπρόθεσμο στόχο του 2% σε εύθετο χρόνο. Και η διάγνωση: οι ανοδικές πιέσεις στους μισθούς (sic) αποτελούν ολοένα και περισσότερο μία σημαντική πηγή πληθωρισμού (!).
Μάλιστα.
Τέλη 2021: Η πρόεδρος της ΕΚΤ χαρακτηρίζει προσωρινή την αύξηση του πληθωρισμού, μάλιστα βάσει των αναθεωρημένων εκτιμήσεων υπολογιζόταν στο 1,7% (από 1,5%) για το 2022 και στο 1,5% για το 2023.
Τόσο εύστοχα.
Τα επίχειρα τα βιώνει η ευρωπαϊκή οικονομία, η επιχειρηματικότητα, η κοινωνία με οδυνηρό αποτύπωμα στα πολιτικά (η δημοσκοπική «έκρηξη» του AfD, με παράλληλη κατάρρευση του SPD, της δημοφιλίας του Ολαφ Σολτς προοιωνίζονται «καυτή» συνέχεια για το Βερολίνο), στα κοινωνικά, στην αδυναμία των Βρυξελλών να αρθρώσουν πειστικό/αποτελεσματικό αντίλογο στην αντιμονοπωλιακή πολιτική της Ουάσιγκτον, στο Inflation Reduction Act των Μπάιντεν-βαθέος οικονομικού κατεστημένου των ΗΠΑ.
Κάναμε λάθος έχει πει η Γαλλίδα, όσον αφορά στις παντελώς εσφαλμένες εκτιμήσεις -υιοθετώντας την απολογητική τακτική της -πρώην- ομολόγου της στη Fed, και νυν υπ. Οικονομικών των ΗΠΑ.
Mea culpa, και από την επικεφαλής της ΕΚΤ, αρκεί; με όσα διαδραματίζονται στην (εδώ και καιρό) φθίνουσα Ευρώπη;
Στερνή μου γνώση, έλεγαν θυμόσοφα οι παλαιότεροι, πόσο σωστοί...