Απρίλιο ή Μάιο, η πρώτη κάλπη, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να αποδίδει ιδιαίτερη σημασία στο αποτέλεσμά της.
Η λογική του πρωθυπουργού για ένα αποτέλεσμα τόσο ισχυρό που να μην αμφισβητείται η δυνατότητα για αυτοδυναμία 4-5 εβδομάδες μετά.
Το γιατί συντηρείται στο τραπέζι και το ενδεχόμενο του Μαΐου αναλύει ο Φίλιππος Πανταζής, με ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια πως ακόμη δεν έχει ληφθεί οριστική απόφαση για τον ακριβή χρόνο των εκλογών, του πότε θα στηθεί η πρώτη κάλπη.
Κατά πώς φαίνεται, η επιχειρηματική και επενδυτική κοινότητα, τα «ισχυρά χέρια», τα πανίσχυρα funds, οι οίκοι αξιολόγησης ενεργούν έχοντας ως βασικό ενδεχόμενο αυτό της αυτοδύναμης κυβέρνησης μέσα από τη δεύτερη κάλπη. Μάλιστα παράγοντες της αγοράς αναμένουν με εύλογο ενδιαφέρον τη στάση που θα τηρήσει ο οίκος Fitch στις 27 Ιανουαρίου, θεωρώντας την ενδεικτική της προσέγγισης του αμερικανικού παράγοντα. Εχει μία λογική το ενδιαφέρον τους, κοντός ψαλμός που λένε...
Ωστόσο είναι κοινός τόπος, τόσο εντός όσο (κυρίως) εκτός, πως μεταξύ των ενδεχομένων που συνεξετάζονται από τα «κέντρα» είναι και αυτό της τρίτης κάλπης, συνακόλουθα μίας περιόδου μακρύτερης (των 4-5 εβδομάδων), με μεγαλύτερη μεταβλητότητα/ρευστότητα.
Ενα από τα ενδεχόμενα που συνεξετάζονται σε Βρυξέλλες και Φρανκφούρτη, ειδικά (κυρίως) στην ΕΚΤ, που λόγω της θεσμικής θέσης της είναι υποχρεωμένη να έχει εναλλακτικές για κάθε ενδεχόμενο, όσο ακραίο ή μη και αν φαίνεται σήμερα.
Θυμίζω πως την περίοδο του πρώτου δημοψηφίσματος για το Brexit, η ΕΚΤ ήταν ο μόνος συγκροτημένος συστημικός ευρωπαϊκός φορέας που είχε καταστρωμένο σχέδιο διαχείρισης, με τον Μάριο Ντράγκι να ενεργοποιεί σε χρόνους dt τον μηχανισμό διαχείρισης κρίσεων.