Με αφορμή την εκ νέου σύγκληση του Δ.Σ. της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς για το θέμα Σάλλα η ανάρτησή μας.
Στο σχετικό θέμα αναφέρονται οι τελευταίες εξελίξεις -μετά την επεισοδιακή συνεδρίαση της Παρασκευής (με τον ΧΑΜαιλέοντα να έχει παρασκήνιο από το Σάββατο)- για μία υπόθεση (περί χειραγώγησης ή μη) από το μακρινό 2010.
H ισοψηφία των 6 (από τα 7) μελών του Δ.Σ με τα εκατέρωθεν επιχειρήματα κατέδειξε τόσο την ιδιαιτερότητα της συγκεκριμένης υπόθεσης (μίας περιόδου που το εγχώριο banking είχε βρεθεί -κυριολεκτικά- επί ξυρού ακμής) όσο πρακτικά ζητήματα λειτουργίας του καθ' ύλην Εποπτικού Οργάνου μίας αγοράς που προσβλέπει στην επάνοδο/αναβάθμισή της στην κατηγορία των ανεπτυγμένων.
Το πρόβλημα... δυσλειτουργίας που προέκυψε (κυρίως) λόγω της στάσης της επικεφαλής της Κεφαλαιαγοράς είναι ουσιώδες σύμφωνα και με κυβερνητικούς παράγοντες, όσο και με ιστορικά στελέχη της επενδυτικής/χρηματιστηριακής κοινότητας.
Το ερώτημα -επί της ουσίας- αφορά στον ρόλο του (εκάστοτε) προέδρου, κατά πόσον θα πρέπει να είναι αποτελεσματικός, να δίνει διεξόδους και λύσεις, αντί να περιπλέκει περισσότερο την (οποιαδήποτε) υπόθεση.
Πολύ δε περισσότερο σε μία συγκυρία όπως η σημερινή και μάλιστα για μία υπόθεση 12ετίας.
Προφανώς η Επ. Κεφαλαιαγοράς ως Ανεξάρτητη Αρχή λειτουργεί αναλόγως, ωστόσο είναι στην αρμοδιότητα του (εκάστοτε) υπ. Οικονομικών ο διορισμός της Εκτελεστικής Επιτροπής, εν προκειμένω του Χρήστου Σταϊκούρα για τη Βασιλική Λαζαράκου αλλά και τους Νατάσα Στάμου-Νίκο Κονταρούδη όπως και τους Αναστάσιο Βιρβιλού-Γιώργο Λελεδάκη.
Το δια ταύτα: Η Κεφαλαιαγορά μπορεί να λειτουργεί παρελκυστικά; Η πρόεδρός της έχει την πολυτέλεια να εμφανίζεται ζηλωτής του Πόντιου Πιλάτου;
Οφείλει η Κεφαλαιαγορά να (αμβ)λύνει ή (παρ)οξύνει περιπτώσεις, όπως η συγκεκριμένη;
Εκτίμησή μου -προσωπική και μόνον- πως για τις εξελίξεις που δρομολογούνται -εκ των πραγμάτων- στην Κολοκοτρώνη, το «κάθε τι στην ώρα του».
Αλλωστε ο υπ. Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας είχε λεπτομερή/ενδελεχή ενημέρωση και στη διάρκεια της παρουσίας του, στο Λονδίνο.