Μονόδρομος η απόφαση της κυβέρνησης Μακρόν να «εθνικοποιήσει» την Électricité de France -ουσιαστικά αυξάνοντας το ήδη πλειοψηφικό ποσοστό του γαλλικού Δημοσίου από 80% σε 100%.
Προφανώς η εξέλιξη δεν επηρεάζει επενδυτικά την EDF, ούτως ή άλλως «κρατική» κατά 80%, δεν ανατρέπει μετοχικούς, επιχειρηματικούς ή άλλους συσχετισμούς. Πολύ δε περισσότερο που η... πυρηνική EDF έχει τη δυνατότητα παραγωγής φθηνής (πυρηνικής) ενέργειας κατ' αποκλειστικότητα (όπερ μονοπωλιακά). Επίσης, λίγο ως πολύ αναμενόμενη (για όσους παρακολουθούν -ακροθιγώς έστω- τις εξελίξεις στη Γερμανία), με το οικονομικό αδιέξοδο της Uniper και την αναγκαστική χρηματοδότησή της από το Βερολίνο.
Είναι αυτές (αλλά όχι μόνον) οι περιπτώσεις ενδεικτικές (και) των συνεπειών των «πρόχειρων» αντιμέτρων των Βρυξελλών κατά της Μόσχας, ευρύτερα ωστόσο μίας κρίσης που εξελισσόταν από μήνες πριν. Ενδεχομένως οι αρνητικές εξελίξεις να έχουν θετική κατάληξη για την Αθήνα, εάν κάποια στιγμή «συρθούν» οι Βρυξέλλες σε υλοποίηση αιτημάτων του Ευρωνότου (Ρώμης, Αθήνας...) λ.χ. για πλαφόν στις τιμές.
Ωστόσο είναι άξιον απορίας της... υπνωτικής κατάστασης που επικρατεί στις Βρυξέλλες, καθώς -ακόμη και τώρα- οι αρμόδιοι υπουργοί (Ενέργειας) προτεραιοποιούν το πρόβλημα (και τη συζήτησή του) για τις 26 Ιουλίου.
Τόσο σύντομα, τόσο καλά.
Οσον αφορά στους συσχετισμούς ορισμένων για EdF με ΔΕΗ ή αιτιάσεις της αντιπολίτευσης για κρατικοποίηση της Επιχείρησης, δεν θα σχολιάσω. Θα περιοριστώ στο ότι το ελληνικό Δημόσιο συμμετέχει με 34% στο μ.κ. της εισηγμένης, η δε αγορά είναι εντελώς διαφορετική (με 4-5 ισχυρούς ιδιώτες).