Ασφυκτική η πίεση στα κρατικά ομόλογα συνολικά της ευρωζώνης. Πιο ασφυκτική ωστόσο για αυτά των χωρών του Νότου, με ενδεικτικό το «εκρηκτικό» 4,701% για το ελληνικό 10ετές.
Προφανώς και προβληματίζει -και πολύ μάλιστα- η κατακόρυφη επιβάρυνση του κόστους, εκτείνεται δε από την πραγματική οικονομία και την επιχειρηματικότητα μέχρι, αναπόφευκτα, και την κοινωνία.
Ωστόσο για τη Φρανκφούρτη ο εφιάλτης δεν είναι το ελληνικό διαχειρίσιμο (και εγγυημένο από ΕΚΤ και ESM) χρέος, αλλά το ιταλικό. Ένα δημόσιο χρέος που λόγω μεγέθους (2,6 τρισ.), υποχρεώσεων πληρωμών/κάλυψης (400 δισ. μόνο για το 2022) και μάλιστα στα χέρια όχι των ΕΚΤ και ESM αλλά των αγορών, είναι το πολύ μεγαλύτερο... θήραμα, πολύ πολύ μεγαλύτερο από το ελληνικό. Αυτό εξηγεί και την κινητοποίηση της κεντρικής τράπεζας.
Το «οσμίζονται» οι πανίσχυρες αγορές και προκαλούν την Κριστίν Λαγκάρντ, για να ενεργήσει ανάλογα.
Εχει τις δυνατότητες και τα περιθώρια η Γαλλίδα να ενεργήσει όπως ο προκάτοχός της Ιταλός, ακριβώς 10 χρόνια πριν. Επί τούτου, ο Dr Money στη χθεσινή διάγνωσή του εστίασε στο φόβητρο Ντράγκι -Outright Monetary Transactions-, που όμως στο βάθος κρύβει την παγίδα του ESM.
Προφανώς άλλη η Ευρώπη του 2022, άλλη του 2012, όταν ο super Mario «όπλιζε» το μπαζούκα του. Δυστυχώς, μικρότερη και υπό ιδιότυπη ομηρεία.
Υ.Γ. Ελληνική τραγωδία αλλά με Ιταλούς πρωταγωνιστές...