Ικανοποιημένη δηλώνει η Αθήνα από τις ανακοινώσεις των Ευρωπαίων Υπ.Εξ στο άτυπο Συμβούλιο των 27 (Gymnich) στο Βερολίνο.
Προφανώς η δήλωση προθέσεων θα καταδειχθεί στην πράξη, στην Εκτακτη Σύνοδο Κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις 24-25 Σεπτεμβρίου. Είθε η ελληνική πλευρά να παραμένει ικανοποιημένη και το απόγευμα (;) της Παρασκευής 25/9, μακάρι, ποιος δεν το θέλει.
Ωστόσο οι ρωγμές στο ευρωπαϊκό μέτωπο έναντι της Αγκυρας είναι πάμπολλες.
Θα περιορισθώ ακροθιγώς σε: Γερμανία (*), που εξάγει προϊόντα 20 δισ. (στοιχεία 2019) και «χτίζει» 6 υποβρύχια (τύπου 214), Ιταλία, με συμφέροντα στη Λιβύη, Ισπανία, με την εξωφρενική πρόσκληση του Μαρατίνος (πρώην Υπ.Εξ) στον Εγκ. Μπαγίς να συμμετάσχει στην πρωτοβουλία του νεοσύστατου συμβουλίου υψηλού επιπέδου της Συμμαχίας των Πολιτισμών για τη διασφάλιση της παγκόσμιας ειρήνης (αφήνω εκτός την πολύ σημαντική έκθεση του τραπεζικού συστήματος της Ισπανίας στη γείτονα), ακόμη και η Μάλτα.
Θα δούμε λοιπόν τι θα αποφασίσουν (για την επιβολή συγκεκριμένων μέτρων) οι Ευρωπαίοι στις 24-25 Σεπτεμβρίου.
Μέχρι τότε μεσολαβεί πυκνός χρόνος, με ό,τι μπορεί να «κρύβει» αυτό το διάστημα, με την Αθήνα να πρέπει να εντείνει τη διαπραγματευτική θέση της.
Και δεν εννοώ απέναντι στην αναθεωρητική τακτική της Αγκυρας να αντιτείνει για παράδειγμα -ειδικά για τη Συνθήκη της Λωζάνης- θέτοντας το ζήτημα των κατάφορων παραβιάσεων της Συνθήκης λ.χ. στο θέμα Ιμβρου-Τενέδου, αλλά να βάλει στο τραπέζι την απειλή λήψης οικονομικών αντιμέτρων.
«Οπλο» το οποίο αναλύει/τεκμηριώνει η Κύρα Αδάμ (**). Τι λέει η «Μπουμπουλίνα» του Διπλωματικού Ρεπορτάζ. Πρόκειται για την Τελωνειακή Ένωση ΕΕ - Τουρκίας, που επιτρέπει στην Άγκυρα να εξάγει χωρίς κανένα ποσοτικό περιορισμό και χωρίς δασμούς τα προϊόντα της -κυρίως αγροτικά- στην ΕΕ και να «εισάγει» ζεστό ευρωπαϊκό χρήμα. Αυτά τα ευρωπαϊκά δισεκατομμύρια λ-ογιστικά πάντα- η Άγκυρα τα χρησιμοποιεί για τους εξοπλισμούς της, με τους οποίους απειλεί ευθέως δύο κράτη-μέλη της ΕΕ, την Ελλάδα και την Κύπρο.
Η Αθήνα επομένως έχει κάθε ευρωπαϊκό δικαίωμα να χρησιμοποιήσει -η ίδια- τους μηχανισμούς βέτο που παρέχει πλουσιοπάροχα η ΕΕ στα μέλη της. Την απειλή χρήσης του βέτο χρησιμοποιούν επιτυχώς πολλές χώρες και για ελάσσονα θέματα -πλην της Ελλάδας. Για να δοθεί μια τάξη μεγέθους, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΕ μόνον το 2019 οι εισαγωγές από την Τουρκία στην ΕΕ αυξήθηκαν κατά 4,4% και έφτασαν τα 69,8 δισ. ευρώ -και με ελληνική... συνεισφορά στην τουρκική οικονομία (σ.σ. κανείς δεν σκέπτεται ότι έχει έρθει πλέον η ώρα γενικευμένου και σιωπηλού μποϊκοτάζ τουρκικών προϊόντων στην Ελλάδα..). Λογιστικά πάντα το ευρωπαϊκό χρήμα από την Τελωνειακή Ένωση στην Τουρκία επαρκεί για την αγορά των αμερικανικών F 35, των S 400, των δύο αεροσκαφών KC-135, 6 πυροβολαρχιών Patriot και μιας μοίρας αναβαθμισμένων F 16 κ.λπ.
Αυτό σημειώνει η Κύρα και θεωρώ ως δεδομένο πως στην κυβέρνηση, στο Υπ.Εξ, συνεκτιμούν όλα τα «όπλα» που μας δίνονται βάσει των διεθνών συμβάσεων.
(*) δεν είδα να απαντάται από το ελληνικό Υπ.Εξ ή άλλη αρμόδια υπηρεσία το «περίεργο» tweet του Ερνστ Ράιχελ (πρεσβευτή της Γερμανίας στην Ελλάδα), ο οποίος στην κορύφωση της κρίσης επέλεξε να επαινέσει τον Αλή Πασά (!) για την προσπάθεια δημιουργίας ανεξάρτητου κράτους στην Ηπειρο (!!).
Επίσης για τους στοιχειωδώς γνώστες της γερμανικής γλώσσας, η ακριβής δήλωση της Αγκελα Μέρκελ αναφερόταν σε «υποστήριξη της Ελλάδας, όπου αυτή έχει δίκιο» (sic)
(**) στο militaire...