Με ενδιαφέρον αναμένονται οι πιθανότατες ανακοινώσεις του κεντρικού τραπεζίτη, μετά μάλιστα την ανακοίνωση των στοιχείων για την ανάπτυξη στην ευρωζώνη. Τα στοιχεία, για να μην τα χαρακτηρίσω άθλια (όσον αφορά στη συνολικότερη εικόνα της... γηρασμένης -και όχι μόνο- οικονομικά Ευρώπης), ήταν αποκαρδιωτικά και (ευτυχώς) λίγο ως πολύ αναμενόμενα για την ομάδα του Super Mario.
Ο επικεφαλής της ΕΚΤ είχε κρούσει τον... κώδωνα του κινδύνου εδώ και καιρό, ενώ δια στόματος Κερέ είχε ανοίξει ένα... παράθυρο όσον αφορά στην ενεργοποίηση και άλλων προγραμμάτων ενίσχυσης της ρευστότητας.
Τα στοιχεία της ευρωπαϊκής αρχής δείχνουν πως με το που περιορίστηκε το QE στα 10 δισ. (από 30 δισ. μηνιαίως), ο ρυθμός ανάπτυξης έπαθε καθίζηση στο 0,2%. Ετσι η Ευρώπη ΔΕΝ πάει πουθενά. Η δε ολοκλήρωση του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης θα αποτυπωθεί ακόμη πιο δραματικά και σε αυτό το σημείο θέλω να θυμίσω μόνο τη... μονόφθαλμη στάση του Βερολίνου και όσων βορείων συνοδοιπόρων του έβαλαν κατά του Ιταλού τραπεζίτη για τα QEs.
Πλέον η ΕΚΤ είναι υποχρεωμένη να αναζητήσει λύσεις μέσω προγραμμάτων targeted longer term refinancing operations, θυμίζοντας πως στο πρώτο TLTRO (2014) το εγχώριο banking είχε συμμετάσχει (κατά 11 δισ., εάν δεν με απατά η μνήμη μου), κάτι που λόγω waiver δεν είχε συμβεί στο δεύτερο (2016). Πρακτικά, από τη στιγμή που η Φρανκφούρτη προχωρήσει σε ένα τρίτο, η ελληνική πλευρά όλο και κάτι θα έχει να επωφεληθεί, να δούμε πώς και πόσο.