Αναλυτική, συνακόλουθα χρήσιμη η αποτύπωση της διαδρομής του ΓΔ (προσαρμοσμένου) από το 1986 μέχρι και σήμερα, σε ετησιοποιημένη «μέτρηση» του Ηλία Ζαχαράκη.
Ας δούμε αναλυτικά, λοιπόν, από τότε, με το κάθε «κερί» να αποτυπώνει ένα έτος.
Το 1998 είναι η χρονιά που η δραχμή υποτιμάται και πλέον η χώρα παίρνει τον δρόμο για την εισαγωγή στο ευρώ.
Το 1999 είναι η χρονιά που με άσχημο τρόπο όλοι οι επενδυτές μαθαίνουν το χρηματιστήριο, γράφοντας και τα ιστορικά υψηλά (6.484).
Το 2003 η αγορά καταγράφει ένα σοβαρό χαμηλό μαζί με τις υπόλοιπες αγορές (1.462).
Το 2007 αντίστοιχα η αγορά καταγράφει ένα χαμηλότερο υψηλό στις 5.346 μονάδες.
Το 2009 η αγορά αντιδρά από τις 1.383 μονάδες και πάλι μαζί με τις ξένες αγορές, χωρίς όμως να καταφέρνει να ακολουθήσει την πορεία τους.
Ακολουθώντας πλέον τη δική της πορεία, με μία από τις μεγαλύτερες κρίσεις στην ιστορία της και καταγράφοντας χαμηλό τις 471 μονάδες το 2012, με την πτώχευση που ουσιαστικά έδωσε ανοδική ανάσα μέχρι το 2014, δοκιμάζοντας το 1.379, επίπεδο που είναι και ο μεγάλος οδηγός τα τελευταία 20 χρόνια.
Εκεί αποφασίσαμε ότι ο τρόπος είναι λάθος, ελπίζοντας ότι τα πράγματα μπορούν με εύκολο τρόπο να αλλάξουν, με την αγορά φυσικά να καταγράφει και πάλι τις 420 μονάδες, τεστάροντας και πάλι τα χαμηλά του 2012, τέσσερα χρόνια μετά το 2016 (420).
Εκεί καταλάβαμε ότι ο δρόμος είναι μοναδικός και από τότε προσπαθούμε να μαζέψουμε τα κομμάτια μας.
Στο γράφημα φαίνεται ξεκάθαρα η περίοδος 1990-1997 και 2011-2018. Ουσιαστικά δύο επταετίες συσσώρευσης χωρίς ουσιαστική τάση.
Βλέπουμε παρ' όλα αυτά, μετά την περίοδο 1997, ότι χρειάστηκαν μόλις δύο χρόνια για να καταγράψει η αγορά κίνηση 7 ουσιαστικά ετών.
Αντίστοιχα αυτό συνέβη και το 2011-2012, μιας και μέσα σε δύο χρόνια η αγορά είχε σημαντικές απώλειες που κάλυψαν αρκετά χρόνια ανοδικής κίνησης πολύ γρήγορα.
Το γράφημα θέλει να μας δείξει πως η ιστορία επαναλαμβάνεται και πάντα το σημαντικό είναι ο χρόνος.
Στο γράφημα φαίνεται πως πλέον το πολύ σημαντικό επίπεδο αντίστασης είναι οι 790-900 μονάδες και το πιο πιθανό για να μπορέσουμε να το κατοχυρώσουμε, θα πρέπει να λυθεί το μεγάλο πρόβλημά μας, που είναι οι τράπεζες. Θυμίζουμε ότι έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί τρεις φορές χωρίς να έχουν καταφέρει να λύσουν τα προβλήματά τους, μπαίνοντας πλέον σε έναν αγώνα δρόμου για να μην προκύψουν χειρότερα προβλήματα.
Η Eurobank είναι και η μόνη που έχει μεγαλομέτοχο που έχει κάψει αρκετά κεφάλαια και που βρήκε έστω και βραχυπρόθεσμη λύση για τον ισολογισμό της.
Το θέμα είναι, παρ' όλα αυτά, να βρεθούν τα απαραίτητα κεφάλαια που θα μπορέσουν πλέον να δανείσουν μία οικονομία που άντεξε στη μεγαλύτερη χρονικά κρίση της ιστορίας της, χωρίς ουσιαστικά τραπεζικό δανεισμό.
Το 2019 είναι μία εκλογική χρονιά με μεγάλες προσδοκίες για μόνιμες αλλαγές σε νοοτροπία, έχοντας απέναντί της πλέον τις ήδη κορεσμένες υπόλοιπες οικονομίες, μετά από μία 10ετή κούρσα ανόδου.
Καλή χρονιά με υγεία σε όλους. Τα υπόλοιπα θα έρθουν, θέλουν δεν θέλουν.
