Με σπασμένα... φρένα «βουλιάζει» η τουρκική οικονομία.
Στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων οκτώ ετών σκαρφαλώνει η απόδοση του τουρκικού διετούς ομολόγου.
Την αφορμή για τη συζήτηση για την κατάσταση της οικονομίας της εξ ανατολών γείτονος και το τι θα μπορούσε να διαδραματίσει στη συνέχεια μου την έδωσε η εύστοχη παρατήρηση του «όχι άλλο κάρβουνο» (στον χθεσινό Εκηβόλο: By the book, ο Γενικός Δείκτης).
Θυμίζοντας πως το επίπεδο του 14% ήταν αυτό που είχε φτάσει το 2008, όταν ελάμβανε τέλος το δεκαετές... ειδύλλιο της γείτονος με τους «κυρίους με τα μαύρα» του ΔΝΤ.
Στο σχετικό θέμα του euro2day.gr αναλύονται εμπεριστατωμένα ενδιαφέροντα στοιχεία για την τρέχουσα κατάσταση, πλην όμως η... κατηφόρα είχε αρχίσει να διαφαίνεται από το 2012-13, όταν ξέσπασαν οι πρώτες ταραχές στην Κωνσταντινούπολη.
Από τις αρχές του 2013, αρκετές οι αναφορές μας για την πορεία της κατάστασης, με τελευταίο ένα άρθρο μας τότε για «τον τουρκικό οικονομικό γίγαντα, που είχε πήλινα πόδια» (Ελευθεροτυπία, στις 30 Δεκεμβρίου 2013).
Εμπεριστατωμένη και απόλυτα τεκμηριωμένη η ανάλυση της οικονομίας, με εστίαση στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, από τον Κώστα Μελά στο πολύ καλό (και μπροστά από τις μετέπειτα εξελίξεις) «Μετά τον Ερντογάν, τι;» (Σταύρος Λυγερός - Κώστας Μελάς, Εκδόσεις Πατάκη, άνοιξη 2013).