Πρόδηλο πως με την εκλογή και την ορκωμοσία Trump οι ΗΠΑ, ο κόσμος, εισέρχεται σε μία επόμενη περίοδο.

Ενθεν κακείθεν οι απόψεις, οι θέσεις και οι εκτιμήσεις για το πώς θα εξελιχθεί, ωστόσο οι πρώτες ενδείξεις καταγράφονται ήδη.

Ενα πρώτο δείγμα γραφής θα δοθεί την Παρασκευή, με τη συνάντηση της πρωθυπουργού της Βρετανίας Theresa May με τον νέο πλανητάρχη, με την προσοχή των «αγορών» σε θέματα που θα αφορούν κυρίως τη μελλοντική εμπορική-οικονομική σχέση των δύο χωρών. Στον απόηχο μάλιστα της ψήφισης από τον Donald Trump της ακύρωσης των συμφωνιών για την Περιοχή του Ειρηνικού (ΤΡΡ) και την περίφημη Διατλαντική (ΤΤΙΡ).

Πρώτες κινήσεις που οι ένθεν υπερθεματίζουν ως «χτυπήματα κατά της παγκοσμιοποίησης», και οι κακείθεν επικρίνουν πως «σηκώνουν σύνορα προστατευτισμού» κ.λπ.

Ωστόσο, παρακολουθώντας τα τελευταία 24ωρα το κύμα των αντιδράσεων κατά της νέας (εκλεγμένης) κυβέρνησης, τις εκατέρωθεν βολές, διερωτώμαι πόθεν προκύπτουν τίτλοι σε ευρωπαϊκά (αλλά και καθ’ ημάς) ΜΜΕ πως ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ «Τραμπούκισε την Ευρώπη».

Αναπαράγω τη συλλογιστική (και τη λογική) των όσων αναφέρει ο Γιώργος Χαρβαλιάς (σε σχετικό άρθρο του στοmignatiou.gr), με εύλογο τίτλο, και τον φίλο Γιώργο να «...δυσκολεύεται να καταλάβει αν η στάση των περισσότερων συστημικών μέσων ενημέρωσης, αλλά και της πλειονότητας των ελληνικών κοινοβουλευτικών κομμάτων απέναντι στη διαφαινόμενη κόντρα Γερμανίας και Ηνωμένων Πολιτειών, υπό τη νέα ηγεσία του Ντόναλντ Τραμπ, χρήζει ψυχιάτρου ή… εισαγγελικού λειτουργού. Η εχθρότητα με την οποία αντιμετώπισε το πολιτικό, μιντιακό και ακαδημαϊκό κατεστημένο της χώρας τις ωμές αλήθειες, αλλά και τις αυτονόητες διαπιστώσεις του Τραμπ όπως εκφράστηκαν στην πρόσφατη κοινή συνέντευξή του στη γερμανική Bild και στους βρετανικούς Times, μπορεί να ερμηνευθεί με δύο τρόπους».

...η συνέχεια για όποιον ενδιαφέρεται στο... λινκ.