Διάβαζα τις προάλλες πως προωθείται(;) η νομοθέτηση «προληπτικών κατασχέσεων τραπεζικών καταθέσεων και περιουσιακών στοιχείων φορολογουμένων για οφειλές φόρων, έστω και εάν δεν έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμοι, χωρίς να έχει προηγηθεί δικαστική απόφαση, με μόνη απόφαση του Εφόρου, με μόνη δικαιολογία την υποψία του Εφόρου ότι ο φορολογούμενος ενδέχεται να αφήσει απλήρωτα τα χρέη του στο Δημόσιο».
Και 2-3 μικρές λεπτομέρειες: σύμφωνα με τα στοιχεία της ΤτΕ, τον Ιούλιο καταγράφηκε μικρή μείωση καταθέσεων στα 122,6 δισ. (από 122,7 δισ. ευρώ) έναντι εισροών ύψους σχεδόν 1 δισ. ευρώ τον Ιούνιο.
Με βάση τα στοιχεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού, εμφανέστατη είναι η υστέρηση των εσόδων τον Ιούλιο (πρώτος μήνας ισχύος των νέων βαρύτερων φόρων), ενώ προβληματίζει η εισπραξιμότητα του ΦΠΑ.
Συνήθως καλή πορεία του ΦΠΑ για το 2016 σημαίνει ανάλογη πορεία για τον φόρο εισοδήματος το 2017. Η μείωση της απόδοσης ΦΠΑ (υστέρηση 4,2% έναντι του στόχου), δεδομένης της αύξησης του φόρου στο 24%, λίγα τινά μπορεί να σημαίνει. Το ένα αφορά στη δραματική αύξηση της φοροδιαφυγής, της παραοικονομίας.
Εύλογο το ερώτημα πώς άραγε το οικονομικό επιτελείο προσβλέπει σε επιστροφή των καταθέσεων στις τράπεζες και με ποιον τρόπο θα αυξηθούν τα έσοδα.