Επικίνδυνη κλίση έχει λάβει -εκ νέου από τις 28/4- ο βασικός δείκτης του χρηματιστηρίου του Μιλάνου.
Από τις 18.976 υποχώρησε χαμηλότερα των 18.000, για να επανέλθει λίγο πάνω από το όριο προς τις 18.116 μονάδες.
Προβληματικός κλάδος-βαρίδι παραμένει ο τραπεζικός (με βαρύτερα προβλήματα από του ελληνικού), την ώρα που κυρίως γερμανικά ΜΜΕ (ενδεικτικά Handelsblatt) διερωτώνται εάν η Ιταλία θα μπορούσε να είναι μία... νέα Ελλάδα.
Τα δομικά και συστημικά προβλήματα της ιταλικής οικονομίας, κυρίως του χρηματοπιστωτικού συστήματος, του χρέους, λίγο ως πολύ γνωστά στους αναγνώστες του Euro2day.gr, δεν θα αναφερθούν στη συγκεκριμένη ανάρτησή μας.
Περιοριζόμεθα στην εστίαση του ΜΙΒ, καθώς ο χρηματιστηριακός δείκτης ΠΛΕΟΝ έχει χειρότερη απόδοση (μείον 15,49%) από τον Γενικό Δείκτη του ΧΑ (μείον 5,79%) από την αρχή του έτους αλλά και σε διάστημα (τελευταίου) μηνός.
Μάλιστα σε μηνιαία μέτρηση ο ΓΔ καταγράφει κέρδη 5,36% (και 16,79% σε τριμηνιαία).
Στο διάγραμμα φαίνεται η μηνιαία διακύμανση του ΜΙΒ,
συμπληρώνοντας πως από το "υψηλό 52 εβδομάδων" των 24.157,39 μονάδων (τέλη Ιουλίου) υποχώρησε στο "χαμηλό" των 15.773 μονάδων (στις 11 Φεβρουαρίου), ακολουθώντας μία απόλυτα διορθωτική διαδρομή.
Η κατάσταση της ιταλικής οικονομίας εξηγεί σε μεγάλο βαθμό γιατί η Ρώμη συντάσσεται με την Αθήνα (όπως και οι Λισσαβώνα, Παρίσι, Μαδρίτη) απέναντι στην απαίτηση του ΔΝΤ για την προκαταβολική και ποσοτικοποιημένη θεσμοθέτηση "έκτακτων μέτρων" με φόντο την απαίτηση (και) του Βερολίνου για τη λειτουργία του Δημοσιονομικού Συμβουλίου.
Η αντίθεση της Ρώμης στους σχεδιασμούς Βερολίνου - ΔΝΤ εκδηλώνεται τελευταία σε όλο και περισσότερα επίπεδα, είτε αφορά στον Ματέο Ρέντσι, είτε στον Τζιάνι Πιτέλα, είτε ακόμη -εάν θέλετε- στον ίδιο τον Μάριο Ντράγκι.