Μία άλλη οπτική και ερμηνεία της χώρας στην κρίση καταθέτει ο δημοσιογράφος Γιάννης Παπαδογιάννης, με το βιβλίο του «Από το μεγάλο πάρτι στη χρεοκοπία» (εκδόσεις Παπαδόπουλος).
Σε τι διαφέρει, όμως, αυτό το βιβλίο από ανάλογες προσπάθειες; Η απάντηση ίσως βρίσκεται στον υπότιτλό του: 2009-2015, Δημαγωγία και μοιραίες επιλογές.
Κοντολογίς, αν τα χρόνια προβλήματα της ελληνικής οικονομίας είναι εν ολίγοις γνωστά και υπεραναλυμένα, αυτό που καταφάνηκε με την εκδήλωση της κρίσης είναι η ανεπάρκεια του πολιτικού προσωπικού και η έλλειψη οποιουδήποτε ρεαλιστικού σχεδίου για την έξοδο από την κρίση, για συνολική αλλαγή πορείας.
Σαν να βολεύει αρκετούς αυτό το «βάλτωμα», το «αναμάσημα» των ίδιων και των ίδιων, η υποτιθέμενη ανακατασκευή με τα ίδια παλιά-παθογενή συστατικά.
Ο Γιάννης, συνάδελφος με την ουσία της λέξης, γνώστης στα του αντικειμένου του, περιεκτικός, δεν αφήνει περιθώρια για παρανοήσεις.
Στα πλεονεκτήματα του βιβλίου, η χρονική παράθεση των γεγονότων, που επιτρέπει τον σχηματισμό της μεγαλύτερης εικόνας, αλλά και το πλήθος στοιχείων, που δεν χρησιμεύει μόνο στην τεκμηρίωση των απόψεων του συγγραφέα αλλά λειτουργεί σαν βάση για περαιτέρω αναζήτηση.
Στο δε τρίτο μέρος περιγράφεται το ολοκληρωτικό αδιέξοδο, όπου αναδεικνύεται το πλήθος άστοχων επιλογών που έκαναν οι κυβερνήσεις της χώρας από το 2008 και μετά. Οι οποίες επιδόθηκαν σε έναν ανελέητα πλειοδοτικό διαγκωνισμό για την εξουσία, οδηγώντας την κρίση σε όλο και βαθύτερα μονοπάτια.