Διαβάζω τις τελευταίες εβδομάδες, με αφορμή και πάλι την ελληνική κρίση- πως «...η ευρωζώνη είναι καλύτερα προετοιμασμένη» ότι «οι δανειστές δεν ανησυχούν όσο το 2012 από το ενδεχόμενο ενός Grexit» ή πως «το Βερολίνο έχει λάβει τα μέτρα του, ότι εάν η Αθήνα δεν συνεχίσει απαρέγκλιτα την εφαρμογή του συγκεκριμένου προγράμματος (που... δεν βγαίνει), κινδυνεύει αλλά όχι πλέον η Ευρώπη» και ανάλογου ύφους διαβεβαιώσεις.
Θα το θέσω έμμεσα: η Ελλάδα μέσα στο 2015 χρειάζεται τουλάχιστον 20 δισ. ευρώ για την ομαλή εξυπηρέτηση του χρέους της, η κυβέρνηση, το οικονομικό επιτελείο πέτυχαν την δημιουργία ενός τεχνητού οριακού πλεονάσματος, ο μέχρι πρόσφατα σχεδιασμός των δανειστών (ειδικά του Βερολίνου) ήταν η ελληνική πλευρά να καλύψει μέρος από αυτούς (και γι’ αυτό μιλούσαν για μικρό δάνειο) και το υπόλοιπο από τις «αγορές» με την πλάτη και την κάλυψη της ΕΚΤ , καθώς είναι δεδομένο ότι η χώρα είτε με ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, είτε με ΣΥΡΙΖΑ είτε με... ΝΔ-ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να καλύψει από μόνη της όλες τις ανάγκες της.
Οσο καιρό το ελληνικό πρόβλημα απασχολεί και πάλι την Ευρώπη, τις διεθνείς αγορές η ισοτιμία ευρώ-δολαρίου δέχεται αργή αλλά εμφανή, σταθερή πίεση. Εκτίμηση διορατικών αναλυτών είναι, πως πρόκειται για... πίεση προειδοποίηση.
Σε Φραγκφούρτη (ΕΚΤ), Βρυξέλλες και Βερολίνο θεωρούν, πως ακόμη και μία ακραία έξοδος της Ελλάδας από τη ζώνη του κοινού νομίσματος είναι διαχειρίσιμη. Εκτίμηση διορατικών αναλυτών είναι, πως το Βερολίνο έχει μελετήσει και άλλα σενάρια, πέραν αυτών, που αναπαράγονται στα μέσα ενημέρωσης.
Κατά την εκτίμησή μας, το διάγραμμα ευρώ δολαρίου δείχνει πως οι περιβόητες «αγορές» υπολογίζουν πολύ περισσότερο τον κίνδυνο μίας «ελληνικής εκτροπής», αν και αυτός σίγουρα δεν είναι ο μοναδικός λόγος που πιέζεται το ευρωπαϊκό νόμισμα (υπάρχουν οι αναμενόμενες κινήσεις της ΕΚΤ κ.τλ.).
Εκτίμηση διορατικών αναλυτών είναι, πως οι περιβόητες «αγορές» ετοιμάζονται να «στείλουν» την ισοτιμία στα χαμηλά επίπεδα του 2002. Η ενδεχόμενη επιστροφή αυτής της κύριας ισοτιμίας στα προ 12ετίας επίπεδα σημαίνει πολλά 
περισσότερα για την τωρινή δομή της Ευρωζώνης απ’ ότι αναφέρεται στον ευρωπαϊκό τύπο.
Οσοι δε σε αυτή την ιστορική συγκυρία θεωρούν, πως η Ευρώπη είναι ισχυρότερα θωρακισμένη σε σχέση με το 2002 ας ρίξουν μία ματιά στη νεότερη ιστορία της γηραιάς ηπείρου.
Συνεκτιμώντας την εκρηκτική άνοδο των ευρω-σκεπτικιστών, των αντι-ισλαμιστικών κινημάτων(*) -που κατά τη εκτίμηση έγκυρων πολιτικών αναλυτών- ούτε... τυχαία ούτε συγκυριακή είναι.
Το διάγραμμα συνιστά μια προειδοποίηση των «αγορών» για πιθανή πίεση της σχέσης ακόμη και στο 1 προς 1 δείχνει, ότι για τις τελευταίες μία «ελληνική εκτροπή» δεν θα είναι διαχειρίσιμη τόσο εύκολα όσο παρουσιάζεται.
Η Ελλάδα ήταν και παραμένει ο «βολικός απορρυθμιστής»...
(*) ελάχιστη είναι η δημοσιότητα στην ελληνική κοινή γνώμη (και ακόμη ρηχότερη η ανάλυση) του «φαινομένου» των PEGIDA και HOGESA (σ.σ. Patriotische Europear Gegen die Islamierung des Abendlands και Holligans GEgen SAlafisten) στην «βράζουσα» γερμανική κοινωνία. Οπως και το γεγονός της αύξησης της επιρροής του AfD. Στην πρόσφατη δημοσκόπηση (τέλος Σεπτεμβρίου 2014) το Alternative fur Deutschland τα ποσοστά του ξεπερνούν το 10% φέρνοντας στην τρίτη θέση πίσω από τα συστημικά CDU/CSU και SPD.