Σε αναβολή... μίας(;) εβδομάδας οδηγήθηκε η συζήτηση για το λεγόμενο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, σε μία συγκυρία όπου η συγκυβέρνηση έχει να διαχειριστεί από τον ΕΝΦΙΑ, τα «κόκκινα δάνεια» και τις κατασχέσεις, μέχρι τα ταξίδια με το προεδρικό αεροσκάφος του (και) υπουργού Εξωτερικών και την προεδρολογία (χμμμ, ανασύρουν το χαρτί Κουβέλη ο Σαμαράς κι ο Βενιζέλος).
Παραθέτοντας τις γνώμες και τις θέσεις τριών ανθρώπων (με διαφορετική πολιτική αφετηρία), επιχειρείται η όσο το δυνατόν πιο νουνεχής προσέγγιση ενός ζητήματος που κατά γενική ομολογία εντάσσεται στην ευρύτερη αντιμετώπιση των νέων προκλήσεων που έχουν δημιουργηθεί, από την επικράτηση «ακραίων ισλαμικών- τζιχαντικών» στοιχείων, την αθρόα είσοδο «μη νόμιμων μεταναστών» κυρίως στις χώρες του εξασθενημένου Νότου, μέχρι τις εξελίξεις από την ανατ. Ουκρανία, μέχρι τη Συρία ή ακόμη και τη Νιγηρία.
Όπως σημειώνει ο Απόστολος Διαμαντής(*), το ζήτημα που ανακύπτει είναι πολιτικής και νομικής τάξεως. Διότι για πρώτη φορά στον σύγχρονο κόσμο επιβάλλεται διά νόμου ένας όρος. Επανέρχεται, έτσι, μέσα στην πολιτική κοινωνία, μία αμιγώς μεσαιωνική λογική. Διότι η προηγούμενη φορά όπου απαγορευόταν διά νόμου έκφραση γνώμης ήταν στη μακρά περίοδο της ρωμαιοκαθολικής κυριαρχίας στη μεσαιωνική Δύση, όταν δεν υπήρχε η δυνατότητα αμφισβήτησης της επίσημης διδασκαλίας της εκκλησιαστικής ιεραρχίας.
Στο πλαίσιο των αφορισμών, μέχρι τα βασανιστήρια, την «ιερά εξέταση», την πυρά έμειναν στην Ιστορία οι περιπτώσεις του Γαλιλαίου, του Λούθηρου, του Τζορντάνο Μπρούνο και πλήθους άλλων.
Η υπόθεση της επιβολής του όρου ολοκαύτωμα είναι μία πολιτική επιτυχία των Εβραίων, που τους βοηθάει στον ιδεολογικό πόλεμο που έχουν κυρίως με το Ισλάμ. Κατανοητό. Κανένας λογικός άνθρωπος δεν αρνείται το δικαίωμα των Εβραίων να ζήσουν ελεύθερα και ειρηνικά στα πατρογονικά τους εδάφη. Άλλο όμως αυτό και άλλο η ποινική δίωξη για όσους αρνούνται τη χρήση λέξεων. Όσο για το νομοσχέδιο που έρχεται προς ψήφιση, η κίνηση των 38 βουλευτών της Ν.Δ. είναι λογική, καθώς θέλουν και αυτοί να πετύχουν αυτά που έχουν πετύχει οι Εβραίοι για το δικό τους Ολοκαύτωμα. Πού είναι λοιπόν το πρόβλημα, διερωτάται (Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία της 24ης/8) ο ιστορικός, διδάσκων στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Επί της ουσίας του ζητήματος που τίθεται από όσους είναι ενάντιοι σε αυτό το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο ο Σάββας Καλεντερίδης θυμίζει πως το 2007 η Διεθνής Ένωση Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών (International Association of GenocideScholars - IAGS), ο πλέον έγκυρος επιστημονικός φορές σε παγκόσμιο επίπεδο, έθεσε το θέμα σε ψηφοφορία μεταξύ των μελών του, τα οποία σε ποσοστό 83% εξέδωσαν την ακόλουθη απόφαση:
ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ΟΤΙ η άρνηση της γενοκτονίας αναγνωρίζεται ευρέως ως τελικό στάδιο της γενοκτονίας, που φυλάσσει την ατιμωρησία για τους δράστες της γενοκτονίας, και προετοιμάζει το έδαφος για τις μελλοντικές γενοκτονίες,
ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ΟΤΙ η γενοκτονία ενάντια στους χριστιανικούς πληθυσμούς από το οθωμανικό κράτος κατά τη διάρκεια και μετά από του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου απεικονίζεται συνήθως ως γενοκτονία ενάντια σε Αρμενίους μόνο, με μερική μονο αναγνώριση των ποιοτικά παρόμοιων γενοκτονιών ενάντια σε άλλες χριστιανικές μειονότητες της οθωμανικής αυτοκρατορίας,
ΕΙΝΑΙ πεποίθηση της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών ότι η οθωμανική εκστρατεία ενάντια στις χριστιανικές μειονότητες της αυτοκρατορίας (1914-1923) αποτέλεσε μία γενοκτονία ενάντια σε Αρμένιους, Ασσύριους και Έλληνες.
Η Διεθνής Ένωση Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών ζητά από την κυβέρνηση της Τουρκίας για να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες ενάντια σε αυτούς τους πληθυσμούς, για να εκδώσει μια επίσημη συγγνώμη, και για να λάβει τα γρήγορα και σημαντικά μέτρα προς την αποκατάσταση, καταλήγει (εφημ. Δημοκρατία-infognomonpolitics.blogspot.gr στις 23/8).
Περί του ιδίου νομοσχεδίου ο Γιάννης Τριάντης γράφει (στην Ε της 23ης/8) πως πρόκειται για την κερκόπορτα του φασισμού, ενός φασισμού κρυμμένου στον «αντιφασισμό» και στον «αντιρατσισμό».
Θυμίζει ο φίλος Γιάννης πως με αφορμή την «αντιρατσιστική» νομοθεσία (όπως ο νόμος Γκεσό στη Γαλλία) φυλακίστηκε ο Ροζέ Γκαροντύί (αρνητής του Ολοκαυτώματος) και απαγορεύτηκαν τα βιβλία του, αλλά καταδικάστηκε και ο εβραϊκής καταγωγής Εντγκάρ Μορέν επειδή επέκρινε την πολιτική του Ισραήλ.
Είναι τραγικό το γεγονός ότι στα καθ΄ ημάς η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τα αν θα ποινικοποιηθεί και η άρνηση της γενοκτονίας χριστιανών της Ανατολής. Στην ποινικοποίηση του ελευθέρως εκφράζεσθαι.
Ευθύ το ερώτημα και της στήλης: Γιατί εξαντλούν τον διάλογο και την επιχειρηματολογία τους (Ρεπούση, Λιάκος κ.ά.) γύρω από το αν «συγκροτείται νομική έννοια της γενοκτονίας» και όχι στο αν αναχαιτίζεται με παρόμοιους νόμους η ιστορική έρευνα και περιστέλλεται η ελευθερία του λόγου;
Καθότι «η επαγρύπνηση υπονομεύει την ελευθερία του λόγου» (Μαρκ Μαζάουερ), την ελεύθερη σκέψη και την ιστορική έρευνα, και τότε θρώσκει απειλητικός ένας νέος φασισμός, στο όνομα τάχα του... αντιφασισμού.