Διαβάζω πως η Ισπανία πρόκειται να γίνει η δεύτερη χώρα που θα βγει από το "μνημόνιό" της. Η δεύτερη -μετά την Ιρλανδία (υπογραφή αποσύνδεσης στις 15 Δεκεμβρίου 2013)- από τις πέντε χώρες της ευρωζώνης που έλαβαν οικονομική στήριξη, η οποία δεν θα βρίσκεται πλέον σε πρόγραμμα στήριξης με εξωτερικό δανεισμό.
Αυτό ενάμιση χρόνο αφού της χορηγήθηκε δάνειο για την αναδιάρθρωση του προβληματικού τραπεζικού τομέα.
Σημειωτέον πως στη Μαδρίτη είχε χορηγηθεί από τους δανειστές-ευρωζώνη (2012) δάνειο 100 δισ. ευρώ για να στηριχθούν οι τράπεζές της που βρίσκονταν σε κρίση. Τελικά δεν αντλήθηκαν περισσότερα από περίπου 41,5 δισ. ευρώ. Βέβαια η έξοδος από το μνημόνιο ούτε έξοδο από την ύφεση και την οικονομική κρίση (με τις τρομακτικές, ανθρωποφάγες συνέπειές της) σημαίνει ούτε διασφάλιση για τη συνέχεια.
Ακόμη και εάν γραφειοκράτες όπως ο Όλι Ρεν δηλώνουν τα συνήθη, πως δηλαδή "...το πρόγραμμα πέτυχε τον διττό στόχο του, της ανάταξης και της αναμόρφωσης του ισπανικού χρηματοπιστωτικού τομέα" κ.λπ., κ.λπ., οι Βρυξέλλες θυμίζουν και προειδοποιούν ότι "...μένουν να γίνουν πολλά ακόμη" ή πως "οι προκλήσεις τις οποίες αντιμετωπίζει η Ισπανία παραμένουν αξιοσημείωτες και δεν πρέπει να υπάρξει επ' ουδενί αδράνεια".
Ωστόσο είναι ένα βήμα, είναι κάτι..., που τουλάχιστον η χώρα μας δεν μπορεί να ακολουθήσει.
Και από τη μία ο κίνδυνος (η ασφυκτική πίεση του Βερολίνου για ένα νέο πρόγραμμα οικονομικής... βοήθειας) ενός ακόμη μνημονίου (του Γ΄) και από την άλλη ο Economist να προβλέπει το ζοφώδες ενδεχόμενο έβδομης συνεχόμενη χρονιάς ύφεσης, για φέτος.