Η ελληνική κοινωνία στέκεται σοκαρισμένη πάνω από το άψυχο σώμα ενός 19χρονου παλικαριού, που πλήρωσε το ακριβότερο εισιτήριο. Το εισιτήριο προς τον θάνατο.Το τίμημα αυτού του εισιτηρίου ήταν 1 ευρώ και 20 σεντς (1,20). Ποσό που το ίδιο δεν πλήρωσε. Θες η ανέχεια, θες η ανεργία, θες τα νιάτα (όλοι μας, μα όλοι μας, έχουμε κάνει τις μικρές ή μεγάλες μ@λ@κίες μας στη ζωή). Ό,τι απ΄όλα θέτε.
Η ζωή, όπως και η αξιοπρέπεια και το δικαίωμα στον σεβασμό είναι αγαθά πέρα από νόμους, πέρα από εξουσίες, πέρα από ιδιότητες και αξιώματα. Είναι αρχέγονες αξίες για τις οποίες γίνονται, θεσπίζονται οι νόμοι για τα τις υπηρετούν, να τις προασπίζονται.
Η ουσία είναι πως εδώ και τέσσερα χρόνια ανθρωποφαγικά, μεταμορφώνεται μία Ελλάδα, μαστιγωμένη από ξένους δανειστές, εκβιαστές και εγχώριους υπηρέτες. Τα τελευταία χρόνια ένας λαός ολόκληρος σπρώχνεται σε άκρα επικίνδυνα.
Κάθε καρέκλα εξουσίας, ακόμη και... οδηγού ή ελεγκτή -εν προκειμένω- γίνεται πιο πολύτιμο αγαθό. Και κάθε θέση ανεργίας γίνεται μία θρυαλλίδα στην αποθήκη με τα πυρομαχικά. Και ολόκληρη κοινωνία στέκει και παρακολουθεί. Στέκει και περιμένει πότε θα σκάσει η θρυαλλίδα και θα τινάξει στον αέρα το οικοδόμημα.
Τέτοιο οικοδόμημα που χτίζεται κάλλιο να μην υπάρξει, μου έλεγε ένας γέροντας. Όταν χάνεται μία ζωή για 1,20, άσχετα για ποιον λόγο, για ποια ευθύνη. Για ένα κ@λοεισιτήριο. Χάνεται πλέον η απλοχεριά της χώρας μας, η ψυχή της, χάνεται η Παιδεία για 4-5 τοκογλύφους.
Εντάξει, δεν ξημερωθήκαμε αθώοι, ούτε είμαστε άμοιροι ευθυνών, αλλά το... έγκλημα της μεταμόρφωσης του Έλληνα και της κυριαρχίας των πιο άγριων από τα ένστικτά του (ένστικτά μας) το 'χει διαπράξει η εξουσία. Είναι τα πιο αδύναμα κομμάτια, όπως το παλικάρι, και το πληρώνουν ακριβά. Ένα ευρώ και είκοσι σεντς το εισιτήριο για τον Άδη.
σ.σ.: Από προχθές έλεγα πως σήμερα θα ασχοληθώ με την «εγκύκλιο της ντροπής», τη ρύθμιση που αντάμοιβε βουλευτάδες, περιφερειάρχες, δημάρχους και κοινοτάρχες. Διαβάζω πως η κυβέρνηση αποσύρει τη «ρύθμιση σοκ», αλλά είμαι βέβαιος φίλε Ε2, Dimis Brilakis, είμαι σίγουρος, φίλοι, πως το σύστημα θα τον βρει τον τρόπο του, θα τη χώσει κάπου αυτήν τη ρύθμιση, θα το περάσει το ρουσφέτι. Εκλογές έρχονται στα μέσα του 2014, τι στο καλό...
Ο τίτλος Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει δεν αφορούσε συγκεκριμένα τον Γ. Στουρνάρα ή τον Γ. Βρούτση. Αναφερόταν, λόγω παροιμίας, στο κάθε μέρος του συστήματος που φροντίζει τα του συστήματος. Αλλά και οι αναφερόμενοι προφανώς μόνον άμοιροι ευθυνών δεν είναι.
Ο Εκηβόλος έπραξε το «χρέος» του, ανέδειξε το θέμα (ψιλοπέρασε ωστόσο απαρατήρητο), το ανέβασε η Ε, έγινε περισσότερη φασαρία και το σύστημα αναδιπλώθηκε. Κάπου θα βρει να την... τρουπώσει τη ρύθμιση, δεν ανησυχούμε...