Η Σύνοδος Κορυφής μπορεί να μην προσέφερε κάτι ουσιαστικότερο στην προσπάθεια αντιμετώπισης της κρίσης. Και όπως σημείωναν κυρίως γερμανόφωνα ΜΜΕ(*), δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά από τη στιγμή που η μεθοδική προσπάθεια του Βερολίνου για τη μετεξέλιξη της Ε.Ε. σε Νέα Ευρώπη βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο ολοκλήρωσής της.

Αρκετοί Ευρωπαίοι αναλυτές εκτιμούν πως ο ορίζοντας δεν είναι μακρύς και μέχρι τον Μάρτιο, το πολύ Απρίλιο, τα της Ν.Ε., όπως τη σχεδιάζουν Γερμανοί (και οι πρόθυμοί τους), θα είναι στη θέση τους. Σε πλήρη τάξη και πειθαρχία.

Όσο και αν διαβάζεται παράξενο, ενθαρρυντική για την υπόλοιπη Ευρώπη (και την Ελλάδα) είναι η πείσμων άρνηση των ιδιωτών να στηρίξουν με τη λιμνάζουσα ρευστότητά τους τους μηχανισμούς στήριξης.

Ο λόγος κυρίως η μεθόδευση που ακολουθήθηκε στην περίπτωση της χώρας μας, δηλαδή η επιμονή του Βερολίνου να επωμιστούν αυτοί κυρίως το βάρος της μείωσης του τρομαχτικού ελληνικού χρέους μέσω του περιβόητου PSI. Και να επιμένει το Βερολίνο (και οι πρόθυμοι) πως η Ελλάδα είναι μεμονωμένη και ειδική περίπτωση, που δεν θα έχει ανάλογή της. Το Βερολίνο, επιμένει, ωστόσο και για την άμεση συνταγματική αλλαγή των συνθηκών, ασκώντας αφόρητη πίεση (ακόμη και σε κυβερνήσεις κρατών του μεγέθους μιας Ισπανίας ή μιας Ιταλίας).

Μέχρι στιγμής, οι λαοί δεν αντιδρούν τόσο δυναμικά όσο θα χρειαζόταν για να αμφισβητηθεί η γερμανική προσπάθεια και το Βερολίνο αποφεύγει διακαώς να τεθούν τέτοια ζητήματα στην κρίση των πολιτών (κυρίως μέσω της διενέργειας δημοψηφισμάτων).

Στο πλαίσιο αυτής της τακτικής, οι προτεινόμενες (αν όχι επιβαλλόμενες ) αλλαγές των ευρωπαϊκών συνθηκών προβλέπουν την απομάκρυνση από τα κέντρα των αποφάσεων όλων εκείνων των χωρών που έχουν δημοσιονομικά προβλήματα (επί της ουσίας, της πλειονότητας των μελών), ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη ένας νέος τρόπος διακυβέρνησης με την τοποθέτηση νέων κυβερνητικών σχημάτων, ηγετών, ξεκινώντας από την Ελλάδα και συνεχίζοντας στην Ιταλία.

Οι αγορές, από την πλευρά τους, πιέζουν (τελευταία και πάλι) μέσω των οίκων αξιολόγησης, με τη Standard & Poor's να απειλεί με υποβάθμιση όλες τις οικονομίες της ευρωζώνης, συμπεριλαμβανόμενης και της γερμανικής, και με εμφανή ευάλωτο στόχο τη γαλλική (σχετικό διάγραμμα του CAC 40). Λίγο μετά την εκδήλωση της απειλής (κυρίως της S&P) η Ευρωπαϊκή Αρχή Τίτλων και Αγορών (ESMA) ξεκίνησε αμέσως τη διενέργεια εξονυχιστικών ελέγχων στα γραφεία τους, που υπολογίζεται πως θα ολοκληρωθούν μέσα στον Δεκέμβριο.

Σημειωτέον πως η ESMA μπορεί να επιβάλει πρόστιμα, να ακυρώσει τη βαθμολόγησή τους ή ακόμη και να ανακαλέσει την άδεια λειτουργίας τους στην Ε.Ε. ΔΕΝ μπορεί όμως να αμφισβητήσει τις αποφάσεις των οίκων αξιολόγησης.

Όπως εκτιμάται από κάποιους αναλυτές, η Γερμανία ουδέποτε ήθελε να βοηθηθούν -επί της ουσίας- οι προβληματικές χώρες. Απεναντίας, χρησιμοποιεί την κρίση, που με κάθε τρόπο και μέσο υποθάλπει μεθοδικά, επιδεινώνοντας την κατάσταση, προκειμένου να επιβάλει την πολιτική της με τους όρους και τις προϋποθέσεις της. Για όλα αυτά η Γερμανία κατηγορείται (και από μεμονωμένες φωτεινές εξαιρέσεις στο εσωτερικό της) για υποκρισία και για πολιτική απάτη. Κανένα από τα μέτρα που επιβάλλει ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑ επί της ουσίας στα γενεσιουργά αίτια της κρίσης. Ο τρόπος με τον οποίο επιβάλλει τις απόψεις της προκαλεί κάποιες πρώτες αντιδράσεις (αρχικά στο εσωτερικό της Γαλλίας ), κυρίως όμως στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπως εκδηλώθηκαν μάλιστα στη Σύνοδο Κορυφής.

Οι συνθήκες μεσοπολέμου, δυστυχώς, για την πολύπαθη Ευρώπη και τους λαούς της διαμορφώνονται ξανά.

Μεγάλη Γερμανία - Μικρή Ευρώπη (γράφει σήμερα ο Στάθης, από τον Ναυτίλο του, στην Ελευθεροτυπία), να έχει να διαλέγει ανάμεσα σε Τεύτονες και Γότθους.