Η επόμενη φούσκα, λένε πολλοί αναλυτές, θα είναι το Κρατικό χρέος. Καταρρέει το χρηματοοικονομικό μοντέλο βάσει του οποίου οι Κυβερνήσεις δίνουν υποσχέσεις στους πολίτες, και κατόπιν έρχονται οι Αγορές και τους εξηγούν ότι αυτές οι υποσχέσεις δεν πρέπει να εκπληρωθούν.

Οι Κυβερνήσεις φέρονται σαν τα ελλείμματα να είναι κάτι απόλυτα παροδικό και η Fed συνεχίζει να υποστηρίζει ότι διαθέτει πολιτική εξόδου από τα έκτακτα μέτρα, από την άλλη όμως τυπώνει ασταμάτητα χαρτονόμισμα. Εάν, όμως, καταστεί κατανοητό ότι αυτές οι παρεμβάσεις είναι μόνιμου χαρακτήρα, θα μπορούσε να οδηγήσει σε εντυπωσιακή άνοδο τον χρυσό.

Ως αποτέλεσμα, καθώς τα εθνικά νομίσματα “αποκαλύπτουν” σταδιακά τις αδυναμίες τους το ένα μετά το άλλο, τα επενδυτικά κεφάλαια μετακινούνται από νόμισμα σε νόμισμα και σε κάθε τέτοιο κύκλο ένα μέρος των κεφαλαίων κατευθύνεται στον χρυσό. Κι έτσι το πολύτιμο μέταλλο συνεχίζει την ανοδική του πορεία έναντι όλων των νομισμάτων, απλά γιατί ο χρυσός είναι το μοναδικό νόμισμα που οι πολιτικοί δεν μπορούν να τυπώσουν.

Οι διεθνείς αναλυτές επισημαίνουν ότι οι Κεντρικές Τράπεζες εμφανίστηκαν το 2009 καθαροί αγοραστές σε χρυσό, για πρώτη φορά μετά από 20 χρόνια. Το ενδιαφέρον για ETFs στον χρυσό βρίσκεται σε ιστορικά υψηλό επίπεδο, ενώ η ζήτηση για χρυσό σε φυσική μορφή σε επίπεδο ιδιωτών επενδυτών είναι εξαιρετικά υψηλή.

Με βάση την παραπάνω εικόνα, μία μερίδα αναλυτών υποστηρίζει ότι η Αγορά οδεύει σε ένα σημείο, στο οποίο η τιμή που θα πληρώνει κάποιος για να αποκτήσει χρυσό δεν θα έχει τόση σημασία, όσο η ίδια η δυνατότητά του να αποκτήσει το πολύτιμο μέταλλο σε φυσική μορφή, αφού το αγοραστικό ενδιαφέρον έχει ενισχυθεί κατά 10 έως 12 φορές σε σχέση με τις αρχές του έτους, ενώ το 2009, σχεδόν το 50% της παγκόσμιας παραγωγής χρυσού κατέληξε απευθείας σε χέρια επενδυτών αντί να προωθηθεί στη βιομηχανία.

Εδώ ίσως αξίζει υποσημείωσης η άποψη ορισμένων αναλυτών που προβλέπουν ότι το κόστος εξόρυξης θα ανέρχεται στα 1.400 δολάρια η ουγγιά το 2015.